Hey! Pikmin rekt het begrip ‘spin-off’ tot het uiterste, door de strategische insteek van het originele drieluik in te wi elen voor die van een side-scrollende puzzel-platformer. Toch weet de game nog wel enigszins de kern van de Pikmin-games te behouden. Net als in voorgaande delen moet je als Kapitein Olimar de wortelachtige Pikmin aansturen, puzzels en obstakels overkomen en op deze manier objecten verzamelen. Hoewel de basis hetzelfde is gebleven, blijkt tijdens de uitvoering dat de omschakeling van 3D naar 2D de uitdaging van de game niet ten goede komt.
Boswandeling
Zo hoef je niet langer te peinzen over de samenstelling van je Pikmin-leger voordat je er op uittrekt in een grote open wereld, of te kijken op de klok om te zien of je al je beestjes nog op tijd thuis krijgt voordat ze worden verslonden door nachtdieren. Waar je in de vorige delen soms met zweethanden en kloppend hart je Pikmin door een level probeerde te loodsen, is Hey! Pikmin zo spannend als een wandeling door het park.
In Hey! Pikmin speel je korte, lo taande levels uit met maximaal twintig Pikmin, waarvan de samenstelling vooraf bepaald is, en dat zonder tijdslimiet. Met de stylus werp je Pikmin tegen monsters, obstakels en puzzelelementen aan en de ijverige werkers maken vanzelf korte metten met gespuis en hinderni en. Verder kan Olimar met zijn jetpack korte afstanden afleggen om op anders onbereikbare plekken te komen. Door de juiste soorten Pikmin tegen de juiste obstakels en puzzels aan te gooien verzamel je objecten die Spranklium bevatten, die de gestrande Olimar nodig heeft om zijn ruimteschip weer aan de praat te krijgen. Hoewel de in totaal veertig levels een prima variatie aan puzzels en gimmicks bevatten, zijn de oplo ingen altijd erg voor de hand liggend en kun je in de meeste gevallen tijdens een eerste poging met gemak alle schatten in een level verzamelen.
Ontspanningsoefening
Met uitzondering van het allerlaatste level is Hey! Pikmin verre van uitdagend te noemen, en dat beperkt zich niet alleen tot het vinden van alle schatten in de levels, maar omvat ook het verslaan van monsters en eindbazen. Hoewel de baasgevechten imposant zijn door het gebruik van twee schermen om één beeld te vormen, vergt het verder weinig creativiteit om de juiste strategie te vinden en het beest in kwestie neer te halen. Het woord ‘puzzel’ in ‘puzzel-platformer’ is dus nauwelijks van toepa ing, maar helaas is Hey! Pikmin door de trage beweging nelheid van Olimar en de klungelige jetpack verder ook niet zo’n spannende platformer.
Hey! Pikmin is net zo ontspannend als het kijken naar kattenfilmpjes op YouTube
Het zijn dan ook de schattige Pikmin zelf die van dit 3DS-spel nog onlosmakelijk een Pikmin-game maken. Hun speelse en eigenwijze karakter en schattige piepstemmetjes kunnen ieder hart laten smelten, of juist breken – wanneer je ze (per ongeluk) laat sneuvelen. In ieder level worden de kapriolen van de kleine hartendiefjes middels korte, grappige tu enfilmpjes in beeld gebracht, die tegelijkertijd ook dienen als hints voor het oplo en van bepaalde puzzels of waarschuwen voor een opkomende hindernis. Het zijn kleine toevoegingen die niet alleen de Pikmin extra karakter geven, maar de gehele game wat extra charme meegeven. Gepaard met de kleinschaligheid van de levels, de relaxte sfeer en fijne ambiancemuziek is Hey! Pikmin net zo ontspannend als het kijken naar kattenfilmpjes op YouTube. Of je dat als plus- of minpunt wil zien, hangt natuurlijk af van persoonlijke voorkeur, maar het staat wel in contrast met de uitdagingen uit de hoofddelen in de serie.
Pikmin-mierenhoop
Als je jezelf toch wil uitdagen kun je proberen om de levels uit te spelen zonder een enkele Pikmin te laten sneuvelen. Lukt je dat, dan krijgt het desbetreffende level een gouden plakkaat op het levelkeuzescherm. Alle Pikmin die je heelhuids over de finish trekt worden bovendien geloodst in het Pikmin-park, waar je ze kunt toewijzen aan het opbreken en weghalen van obstakels die mogelijk extra Spranklium herbergen. Het is haast hypnotiserend om de ijverige Pikmin stenen, brandende takken en gra prieten te zien vervoeren in een soort eindeloze mierenpolonaise. Voeg hier in je hoofd alleen nog de stem van David Attenborough aan toe en het is alsof je naar een natuurdocumentaire aan het kijken bent. Hoewel het in uitwerking zo simpel is dat er van micromanagement nauwelijks sprake is, is het Pikmin-park wel een leuke toevoeging die goed past binnen de serie.
Helaas is het park ook eindig en groeien de natuurlijke bronnen niet terug. Oftewel: zodra je Pikmin het park eenmaal hebben leeggetrokken tot de laatste druppel Spranklium, valt er niets meer te doen en zitten je honderden Pikmin op hun luie gat uit hun neus te vreten – of in ieder geval de Pikmin die een neus hebben. Dit zou niet zo’n probleem zijn, ware het niet dat je het Pikmin-park al kunt klaren nog voordat je driekwart van de game hebt uitgespeeld.
Deze domper is onlosmakelijk verbonden aan een ander pijnpunt van Hey! Pikmin, namelijk de complete nutteloosheid van Spranklium. Het doel van de game is vanaf het begin duidelijk: verzamel drieduizend Spranklium zodat Olimar naar huis kan gaan, maar daarmee houdt het nut van de grondstof ook meteen op. Zodra je deze hoeveelheid Spranklium bij elkaar hebt gesprokkeld krijg je een compliment voor het behalen van het doel, en daarna blijft de teller gewoon doorlopen. Er is echter geen enkel initiatief om nog verder bij te dragen aan je Spranklium-voorraad. Er is niets om vrij te spelen, er zijn geen scores te verbreken per level en je verzamelde Pikmin in het park hebben er ook geen boodschap aan. Dit haalt niet alleen de motivatie weg om zoveel mogelijk Spranklium te verzamelen in latere levels, maar haalt ook de replaywaarde van de game onderuit.
Hey! Pikmin heeft het hart op de juiste plek, maar de game schiet simpelweg net tekort op alle randzaken. Binnen vijftien uur heb je alle levels wel gezien en alle schatten verzameld en dan is het gebrek aan een drijfveer om verder te spelen zeker een gemis. Grafisch blinkt Hey! Pikmin ook niet uit, terwijl de framerate zelfs op een New 3DS nog regelmatig inkakt (en dat terwijl de game geen 3D-effecten ondersteunt). Wie echt geen genoeg kan krijgen van de koddige Pikmin en zin heeft in een relaxte platformer is bij Hey! Pikmin aan het juiste adres, maar puristen die de diepgaande gameplay van de originele delen zoeken, kunnen waarschijnlijk beter wachten op Pikmin 4 voor Nintendo Switch.
Hey! Pikmin is vanaf 28 juli beschikbaar voor Nintendo 3DS.