De Harry Potter-games van Electronic Arts waren altijd al bovengemiddelde filmgames, maar een universum zoals J.K. Rowling die geschapen heeft verdient eigenlijk meer en misschien belangrijker nog: de fans van Harry Potter verdienen meer. Geen flauw, lineair actiespelletje dat in grote lijnen het verhaal van de film volgt, maar een spel waarin je écht Harry Potter bent. En met écht bedoelen we: écht op Zweinstein rondlopen, met medeleerlingen praten, geheimen ontdekken en je spreuken uitproberen op je omgeving. Tegelijkertijd probeer je al het onrecht op Zweinstein recht te zetten. Dit is precies wat EA voor ogen had met Harry Potter en de Orde van de Feniks. Electronic Arts pakt groots uit met De Orde van de Feniks. Heel Zweinstein is nagebouwd, met alle bekende locaties uit de boeken en films. De grote zaal met de vlaggen van de verschillende verenigingen, het toilet van Jammerende Jenny en ook locaties buiten de school, zoals het huis van Hagrid. Je bent vrij om te gaan en te staan waar je zelf wil in Zweinstein en belangrijker nog, om je toverkunsten overal op uit te leven. Bijna alle objecten die je in Zweinstein tegen komt zijn interactief. Door de juiste spreuk te gebruiken op die objecten zijn er punten los te peuteren waarmee dingen vrijgespeeld worden. Elke kamer bevat tal van geheimen die je kunt ontdekken. Soms dien je daarvoor objecten met elkaar te combineren of op de juiste plek te zetten. Fans van Harry Potter zullen hun droom zien uitkomen en elk hoekje van Zweinstein tot in detail willen verkennen, maar zelfs als je geen Potter-fanaat bent kun je je aardig wat uurtjes vermaken met de talloze dingen die er te ontdekken zijn. Er zijn bijvoorbeeld ook nog tal van minigames aanwezig, waaronder een compleet schaakspel! Helaas zijn de schaakstukken niet heel goed van elkaar te onderscheiden, maar het is een leuke afwisseling. Andere minigames zijn onder andere een soort memory en een soort knikkeren, de meeste daarvan bieden een leuke afwisseling tijdens je verkenningstochten door de school. Door opdrachten voor leraren te vervullen kun je ook lessen volgen in de verschillende disciplines die op Zweinstein gedoceerd worden. De spreuken worden overigens op een erg leuke manier uitgevoerd. Je drukt niet gewoon het juiste knopje in, maar dient met je analoge stick (of Wii-mote in het geval van de Wii-versie, dan voel je je pas écht een tovenaar) een bepaalde beweging te maken om de spreuk te activeren. Deze beweging heeft vaak wel wat overeenkomsten met de soort spreuk. Zo zorgt een ronddraaiende beweging ervoor dat iets gerepareerd wordt, terwijl je door de stick twee keer naar je toe te drukken, dingen naar je toe kunt halen. Verder kun je nog spreuken uit je mouw toveren om dingen mee in de fik te zetten, te laten vliegen, van je af te duwen of kapot te maken. Naast het vrij verkennen van Zweinstein is er natuurlijk ook een verhaal met tal van missies en submissies. Het leeuwendeel van het spel bestaat uit het verzamelen van leden voor de SVP-bijeenkomst. Elk van de 28 leerlingen die je moet overhalen om aan deze bijeenkomst deel te nemen, heeft zo zijn eigen probleempjes die éérst opgelost moeten worden voordat ze zich naar de Kamer van Hoge Nood spoedden. Deze missies bestaan meestal uit het vinden van een bepaald object of meerdere objecten, het spreken van andere personages of het gebruiken van bepaalde spreuken. Heel enerverend zijn deze missies niet en moeilijk zijn ze al helemaal niet, maar dat maakt het spel ook weer toegankelijk én realistisch. Harry Potter vecht in het echt namelijk ook niet tegen hordes monsters en hij racet ook niet met een speedboot door het meer rond Zweinstein. Een realistische weergave van het leventje dat Harry Potter leidt op Zweinstein stond voorop en daarin is men bij EA goed geslaagd. De verschillende missies die je nog moet voltooien om verder te komen in het spel vind je op de Sluipwegwijzer. Deze kaart kwam ook al in de Harry Potter boeken voor. Je kunt uit een lijst de locatie of de missie kiezen waar je naartoe wil. In plaats van met een lelijke pijl aan te geven waar je naartoe moet, wijzen voetstapjes op de grond je de weg. Hoewel het soms onduidelijk is om te zien in elke richting de voetstapjes wijzen, is het wel een zeer leuke manier om een interface-element in de spelwereld te passen. Je zult flink wat door Zweinstein rond moeten dolen en de voetsporen komen daarbij zeer goed van pas, want de structuur van de school is behoorlijk complex. Zeker als je later allerlei doorgangen opent die zorgen dat je wat sneller van de ene naar de andere plek komt, komen de voetsporen goed van pas. Vechten speelt een duidelijk ondergeschikte rol in deze game. Je leert weliswaar een hele reeks aanvallende en verdedigende spreuken, maar gedurende het spel krijg je maar een paar gevechten voor de kiezen waarvan de afloop vaak al vast staat. De gevechten zijn er meer als onderdeel van het verhaal, dan als onderdeel van de gameplay. Net als in veel films is amper te volgen wie nu wie raakt, laat staan wie bij wie hoort, maar uiteindelijk hebben de 'goeden' gewonnen. Of soms de slechten, als dat voor het verhaal eventjes nodig is. Als je oppervlakkig naar deze game kijkt, zijn er tal van minpunten die normaliter een game gemakkelijk om zeep zouden helpen. Zo is de besturing bij momenten wel érg stug, vooral bij het klimmen en klauteren moet je precies op de goede plek staan waarna Harry de handeling zo traag mogelijk uitvoert. Een ander probleem is het verhaal, dat heel onsamenhangend verteld wordt en soms van de hak op de tak springt. Kenners van de boeken en film knopen de losse eindjes makkelijk aan elkaar, maar ben je niet bekend met die materie dan ben je snel de draad kwijt. Een laatste puntje van kritiek is dat de framerate het bij momenten wel érg laat afweten, maar gelukkig draait het nauwelijks om snelle reflexen in dit spel.  Harry Potter en de Orde van de Feniks is geen spel voor doorgewinterde gamers. Zij zullen te veel minpunten vinden die voor 'hardcore' games onvergeeflijk zijn. Het spel komt vooral neer op heen en weer lopen tussen locaties. Typische game-uitdagingen zoals snel navigeren, puzzelen en knoppencombinaties uit je hoofd leren, zijn zeer dun gezaaid. Maar het spel is ook duidelijk niet gemaakt voor deze groep gamers en dat maakt EA ook duidelijk door Harry Potter in zijn 'casual games'-label in te delen. Harry Potter en de Orde van de Feniks is namelijk vooral een beleving in plaats van een typische game. Het spel biedt het gevoel dat jijzelf Harry Potter bent die op Zweinstein avonturen meemaakt. Dat het allemaal niet al te enerverend, spannend en gevarieerd is, hoort daar haast min of meer bij. Het is dé ideale insteek voor een spel als dit. Nu alleen dé ideale uitwerking nog, maar EA is alvast een flink eind op weg. Voor Harry Potter-fans is deze game een aanrader van formaat. Second opinion door Matthijs Hannink

Daar waar Erwin het spel vooral ziet als een prima verwezenlijking van het Harry Potter-universum en als geschikt voer voor de fans, zie ik Harry Potter simpelweg als een game met een hoop mankementen. Toegegeven, de fans zullen zich er door de genoemde pluspunten mee vermaken, maar rechtvaardigt dit de steken die de game laat vallen? Nee. Zo biedt dit spel bijna geen enkele afwisseling, oersaaie en ongeïnspireerde opdrachten, slecht uitgewerkte gevechten en een zeer warrig verteld verhaal. Het feit dat je Zweinstein kunt afstruinen en overal je toverspreuken op toe kunt passen, maakt best wel wat goed, maar het eindresultaat is matig. Het gaat er dan ook vooral om wat je van Harry Potter en de Orde van de Feniks verwacht: als je gewoon wat rond wilt kloten op Zweinstein is een aankoop prima gerechtvaardigd. Als je de game echter naast andere, niet-licentiegames legt met een 'free-roaming' gameplay, faalt de game miserabel. Erwin ziet vooral de pluspunten van de eerste interpretatie, ik zie de minpunten van de tweede interpretatie.

Cijfer second opinion: 6