Het grootste kritiekpunt van Grand Theft Auto IV was mi chien wel het gebrek aan pure fun. Het spel schitterde met briljante personages, het sterke verhaal en de prachtige, geloofwaardige stad Liberty City, maar de complete chaos en gekkigheid verdwenen daarmee een beetje op de achtergrond. Concurrent Saint's Row sprong hier handig op in en wist zo een hele schare GTA-fans naar zich toe te trekken. Met The Ballad of Gay Tony probeert Rockstar hen te verleiden tot een nieuw tripje naar Liberty City. 

Met The Ballad of Gay Tony wordt GTA IV zeker niet zo speels als Saint's Row, maar met een grote nadruk op explosieven, helikopters en parachutes is de toon van de game wel wat lichter. Er blijft genoeg ruimte voor goed uitwerkte personages en hun dagelijkse zorgen, maar ze worden aangevuld door een paar complete gekken die een prettige knipoog geven aan deze uitbreiding. Vooral Yusef is een schot in de roos. De prettig gestoorde Arabier doet er alles aan om indruk te maken op zijn vader, die hem echter blijft zien als een mislukking. Yusef weet van gekkigheid niet meer wat hij moet doen en komt met de meest vreemde plannen op de proppen, die zich ontpoppen tot de beste mi ies in deze uitbreiding.

Homo!

Hoewel het woord 'Gay' in The Ballad of Gay Tony direct in het oog springt, is hoofdpersoon Luis Lopez hetero. Hij is echter wel de rechterhand van de homoseksuele horecamagnaat Gay Tony, die beschikt over twee populaire clubs in de stad. Het imperium van Tony is aan het afbrokkelen. Hij zit met zijn neus teveel in de cocaïne en heeft als gevolg te laat door dat de rekeningen niet betaald worden. Tot overmaat van ramp laat op internet een blogger zich negatief uit over de tenten van Tony. Om de eindjes aan elkaar te knopen, laat Tony zich verleiden deel te nemen in enkele criminele zaken, wat hem uiteraard alleen maar verder in de nesten werkt.

Gay slaat niet alleen op Tony zelf, maar is ook een mooie manier om het wat luchtigere sfeertje te benadrukken. De menu's en schermteksten zijn felgekleurd, een wereld van verschil met de somberheid uit The Lost and Damned. Juist die vrolijkheid is in The Ballad of Gay Tony deels een façade. Het spel behandelt in het verhaal subtiele thema's als loyaliteit, liefde en vriendschap en laat zien dat er achter succesvolle, kleurrijke personen veel ellende schuilgaat. Tegelijkertijd kan deze uitbreiding een stuk schunniger uit de hoek komen dan The Lost and Damned, maar het wordt nooit overdreven expliciet in beeld gebracht.

Mi ies

De verhaallijn van Gay Tony omvat dik twintig mi ies en houdt je net iets minder lang bezig dan die van The Lost and Damned, al ontloopt het elkaar weinig. De mi ies zijn over het algemeen wat creatiever dan die in The Lost and Damned, maar daar staat we tegenover dat er wat minder ruimte is voor eigen initiatief. De spectaculaire gebeurteni en zijn alvast voor je bedacht, wat soms neerkomt op iets meer trial and error, en dus iets vaker de game herstarten, dan je van GTA IV gewend bent. In flink wat mi ies zul je een helikopter moeten gebruiken. Mensen die moeite hebben een heli in de lucht te houden, staat enkele pittige uitdagingen te wachten. Mi ies met langdurige shoot-outs zijn juist wat schaarser.

Nieuw is dat je na elke mi ie een rapport krijgt, waarin afhankelijk van een aantal criteria een score wordt toegekend tu en de nul en de honderd procent. De criteria verschillen per mi ie en bestaan uit bijvoorbeeld een tijdslimiet, een minimaal aantal hoofdschoten en een maximum hoeveelheid schade die je zelf inca eerde. Het idee achter dit rapport is dat het spel meer herspeelbaarheid krijgt. Na het uitspelen van de verhaallijn kun je namelijk alle mi ies opnieuw opstarten om je score te verbeteren. Je krijgt echter niet voor aanvang van de mi ie je criteria te zien, zodat je de eerste keer de mi ie speelt zonder dat je weet wat er van je gevraagd wordt. De ritjes voorafgaand aan een mi ie moet je ook bij het verbeteren van je score opnieuw doen, wat het allemaal vrij omslachtig maakt. Voor wie alles uit het spel wil halen (lees: achievements) is het intere ant om scores te verbeteren, maar echt veel herspeelbaarheid levert het niet op. 

Activiteiten

Uiteraard brengt de uitbreiding naast nieuwe mi ies ook een aantal nieuwe activiteiten ten tonele. Zo is er het basejumpen. Op verschillende plaatsen in de stad vind je basejumpuitdagingen waarbij je met een parachute vanaf een wolkenkrabber of vanuit een helikopter springt. De bedoeling is om op een bepaald punt, via een bepaalde route of op een voertuig te landen. Omlaag storten langs een gebouw en op het laatste moment je parachute open klappen is zeker de eerste paar keer bijzonder spectaculair. De uitdagingen zelf verdienen langzaam wat glans, ook omdat even opnieuw proberen helaas niet mogelijk is.

Een andere nieuwe activiteit is club management. Management is daarbij een groot woord: je mag helpen in de bewaking. Je loopt rond door Maisonette 9, de heteroclub van Gay Tony, terwijl je kijkt of er opstootjes zijn. Zo nu en dan is er echt werk aan de winkel en krijg je een serieuzere mi ie. Wanneer het rustig is, dan vermaak je je wel met de bedrijfsleidster. Verder kun je nu ook golfen en dansen.

Gemengd gevoel

The Ballad of Gay Tony laat ons met een licht gemengd gevoel achter. Dat het weer een goede uitbreiding voor GTA IV is, staat buiten kijf. De tu enfilmpjes zijn van buitengewoon niveau, de humor is enorm sterk en de personages zijn stuk voor stuk prachtig uitgewerkt. Ook is het fijn dat het allemaal net een tikkeltje luchtiger is en Gay Tony laat zien dat dit helemaal niet ten koste hoeft te gaan van het verhaal zelf. Daarbij verveelt Liberty City zelf nog geen moment. De stad biedt nog steeds nieuwe aanzichten, onbekende hoekjes en nieuwe details en zou ongetwijfeld nog minstens twee extra episodes aankunnen voor het echt gaat vervelen. En dan de geweldige radiostations, het internet, de televisie met daarop de fantastische anime-parodie Prince Robot Bubblegum: Grand Theft Auto blijft een spel dat qua niveau op veel aspecten op eenzame hoogte bivakkeert.

Maar tegelijk slaagt The Ballad of Gay Tony er niet in om de échte fun terug te brengen zoals we dat hadden gehoopt. Daarvoor zijn de nieuwe mi ies net iets te strak geregi eerd. Je krijgt wel de explosieve middelen, maar de toepa ing is al voor je bepaald. Nieuwe wapens als kleefbommen en het explosieve jachtgeweer zijn geweldig om mee rond te knallen, maar je krijgt niet echt de kans er zelf mee te experimenteren. Het parachuteren is leuk om te doen, maar eenmaal geland kom je niet meer zo snel boven en daardoor komt het buiten de basejumpactiviteiten om weinig van pas. Dit alles betekent niet dat The Ballad of Gay Tony niet opnieuw een geweldige uitbreiding is, want dat is het zeker. Het weet alleen hetgeen wat GTA IV deed niet te overtreffen.