Ghost Recon: Advanced Warfighter 2 | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

De eeuwige criticus in mij zag het al helemaal voor zich: Ghost Recon: Advanced Warfighter 2 is niets meer dan een snelle cash-in, gemaakt om de honger van de immer veeleisende gamers te stillen toen het eenmaal duidelijk was dat A a ins Creed uitgesteld zou worden. Gelukkig voor Ubisoft heb ik niet zovaak gelijk.Een snelle cash-in zou namelijk betekenen dat je iets meer content zou krijgen, de (grafische) vernieuwingen minimaal zouden zijn en dat je net zo goed voor een paar tientjes het origineel uit de winkel mee kan pikken; veel mis je dan toch niet. Dit gevoel kreeg ik mede dankzij de singleplayer-demo van een paar weken geleden. Echter, niets is minder waar. Ghost Recon: Advanced Warfigher 2 (GRAW2) borduurt verder op de gegevens, de toon en de sfeer die het eerdere deel zo mooi liet zien, maar walst er uiteindelijk twee keer zo hard overheen. Zo, dat is er alvast uit.

De man met de hippe bril is terug

Nu moet je niet gelijk denken dat je nu ineens een briljant script, hoogstpersoonlijk  geschreven door mr. Tom Clancy himself, voor je neus geschoven krijgt, of dat er inmense gameplayveranderingen aan bod komen: GRAW2 is en blijft een onderdeel van de Ghost Recon-serie. Toch mag er gezegd worden dat met name de singleplayer-ervaring met grote stappen vooruit is gegaan. De introductie is geweest, we weten hoe het er aan toe staat met de rebellen uit Mexico uit het eerste deel en hoe jij, als captain Scott Mitchell, eigenhandig een einde hebt gemaakt aan een nucleaire ramp. De constante dreiging is echter niet afgenomen. Sterker nog, de resterende rebellen zijn opnieuw bezig met een plan voor te bereiden. Eentje die catastrofaal kan zijn voor, voor, voor… de gehele (Westerse) wereld! Nou ja, eigenlijk alleen voor Amerika, maar voor vele personages in dit spel is dát de wereld. Typisch.

Hoewel het verhaal in bepaalde scènes absurde vormen aanneemt (denk aan: Mexicaanse rebellen, Pakistaanse kernkoppen en Panamese raketten in combinatie met zwaar getrainde huurlingen die ook even een duit in het zakje doen), met als ultiem hoogtepunt het ontsnappen terwijl er “beaucoup hostiles” op je azen terwijl jij ze á la Rambo één voor één afknalt, moet ook ik eerlijk bekennen dat deze vorm van verhalen vertellen eigenlijk heerlijk is. Vol adrenaline speel je de mi ies uit, de ene na de andere verra ing tegemoet komend. Waar het origineel bij vlagen opwindend was, zit je hier constant op het puntje van je stoel aan de beeldbuis gekluisterd. Dit is de singleplayer-campaign waar we op gehoopt hadden, en we hebben het gelukkig gekregen. Verwacht overigens geen Oblivion-achtige taferelen qua levensduur: het is en blijft een actiongame, maar vergeleken GRAW ben je hier toch een stuk langer mee bezig, terwijl je toch continu vermaakt wordt.

Met de afwi eling zit het ook meer dan goed. Niet langer zit je opgesloten in die enorme stad genaamd Mexico City, maar word je ook gedropt in berggebieden en andere wat meer bosrijke omgevingen. De belangrijkste gebieden in GRAW2 is de Mexicaanse plaats Juarez en het Amerikaanse El Paso, Texas. Naar verluidt zijn deze steden tot in de puntjes gedetailleerd overgenomen, wat het realisme alleen maar ten goede komt. Het verschil tu en deze plaatsen is ook goed te zien. Waar Juarez vol zit met sloppenwijken, vieze industriegebieden terwijl je in de verte duidelijk de resultaten van de burgeroorlog ziet (veel rook, vijandelijk vuur, daarover zo meer), is El Paso echt weer zo'n typische Amerikaanse stad waarvan je het niet gelijk zou verwachten dat hier de hel los zou gaan barsten.

Upgrades in de Cro -Com

In het jaar dat er tu en het origineel en GRAW2 zit, is er een hoop verbeterd. Zo heeft de Cro -Com een update gekregen, opgewaardeerd naar versie 2.0, zo zou je het kunnen stellen. Zo zijn de foefjes uit de PC-versie hier overgenomen. Linksboven zie je geen groene brei vol rasters meer die de spelwereld moet voorstellen, maar zie je écht wat de rest ook ziet. Maar het gaat verder: met een druk op de rechter schouderknop krijg je een beeldvullend scherm te zien van hoe de teamgenoten het zien. Een tof gezicht, vooral als je manschappen heen en weer rennen: het Saving Private Ryan-camerawerkgevoel (leuk woord voor scrabble) komt gelijk naar boven. Maar naast dat het er vet uitziet, heeft het gelukkig  óók nog een functie.

Zo kun je nu ook via dit scherm commando's geven aan je troepen. In een quasi first-person-view kun je nu exact aangeven waar ze heen moeten gaan en welke vijanden ze uit moeten schakelen. Dit werkt ook bij de voertuigen. APC's, Blackhawks, je nieuwe vriend de MULE (een klein wagentje wat ten aller tijde gebruikt kan worden om munitie en/of nieuwe wapens te pallen), you name it en het lukt, wat de gebruiksvriendelijkheid wel ten goede komt. Het verkennen via de Drone gaat nu ook een stuk makkelijker zo, aangezien je zelf nu kan instellen waar het ding heen moet gaan.

Dan nu over naar iets anders. Herinner je de geweldige rookeffecten uit Call of Duty 2 nog? Welnu, in GRAW2 doet men daar nog een dozijn schepjes bij op. Sowieso zijn de graphics énorm verbeterd ten opzichte van het eerste deel, maar de rookeffecten slaan echt alles. Zo mooi zien je ze niet vaak. Nee, zelfs niet in Gears of War. Na het spelen van GRAW2 begrijp ik ook beter waarom die hoge pief bij Ubisoft onlangs opmerkte dat ‘Gears of War eigenlijk helemaal niet zóóó mooi is.’ Hoe de rook beweegt door de wind, hoe de blaadjes en andere troep de lucht in springen, hoe de kleuren veranderen wanneer het donker wordt of er wolken voor de zon komen, het zal wel even duren voordat er een game komt die dit kan evenaren.

Ja, het is echt zo mooi!

Gears laat het op dit aspect in ieder geval een beetje afweten, want heel overdonderend was de rook daar niet. Nu ik er over nadenk, eigenlijk waren de explosies daar ook lang zo intens niet. Ik ga nu niet in superlatieven (“hard, ruig, bruut!”) praten; dat doen mijn waarde concullega’s wel, maar ook ik kan hierop niets anders zeggen dan kudo’s voor GRAW2 dus.

Iets minder te spreken ben ik over het geluid. Natuurlijk, de knallen van de explosieven, vuurwapens en dergelijke blijven je lang bij en ook de muziek is zoals je dat eigenlijk wel verwacht, bombastisch en donderend. Nee, het is meer de voice-acting, of eigenlijk de dialogen, waar ik toch iets over kwijt wil. Met name die van General Keating. Deze hooggeplaatste officier is namelijk zo hypocriet als wat. Als zijn manschappen gaan juichen bij het maken van een mooie kill is-ie er als de kippen bij om ze op de vingers te tikken, maar wanneer het hem te heet onder de voeten wordt, begint hij in een irrationele bui zélf allerlei onzin uit te kramen. “Hoe kunnen ze dat doen op mijn slagveld!!!!”, “doe het voor mij Mitchell!!” en “Schiet nou eens op, het lot van de wereld ligt in jouw handen!” zijn maar een kleine greep uit het vocabulaire van het heethoofd. Ik mag hopen voor de Amerikaanse soldaten in Irak en omstreken dat de generaals ‘in het echie’ niet van dit kaliber zijn…

Dood? Gelukkig hebben we de medics nog!

Maar goed, emotionele generaals ten spijt, verder zit het helemaal goed met de soundeffects, begrijp me niet verkeerd. En, om maar even het bruggetje mooi af te maken, weet je wat ook niet verkeerd is? Juist, de multiplayer! Al het goede van deel één zit hier ook weer in. Daarbij moet wel gezegd worden dat de co-op nu een stukkie uitgebreider is, de Cro -Com mogelijkheden uit de singleplayer hier nu ook werken (het overzicht is er een stuk beter op geworden) en is er nu, godzijdank, clansupport. Het mag wel duidelijk zijn dat men mikt op een actieve community en ik gok dat dat er ook wel in zit. Groot gemis, en dat valt me echt tegen, is echter het coversysteem uit de singleplayer die hier schittert in afwezigheid. Waarom is me echt een raadsel. Gears of War had het, zelfs Ubi’s eigen uitstekende Rainbow Six: Vegas had het, waarom GRAW2 dan niet?! Zonde zonde zonde.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou