Ontwikkelaars beseffen vaak maar al te goed hoe sterk een merk kan zijn. Een Mario-game hoeft tegenwoordig bijvoorbeeld niet meer kwalitatief hoogstaand te zijn om als zoete broodjes over de toonbank te gaan. De naam die reeds gevestigd is door de hoogstaande games heeft invloed en geeft een consument een herkenningsgevoel. Het is niet meer dan logisch dat veel ontwikkelaars een slaatje proberen te slaan uit het succes van een gameserie. Ook de bekende RPG's van de Final Fantasy-serie zijn inmiddels zo bekend bij fans, dat de naam hoogstaande kwaliteit lijkt te garanderen. Helaas blijkt dit niet altijd het geval, zo blijkt uit Final Fantasy Fables: Chocobo's Dungeon.
Final Fantasy Fables: Chocobo's Dungeon is een RPG dat een verhaal kent dat volledig lo taat van de verhaallijn van de 'normale' Final Fantasy-serie. Jij gaat ditmaal niet als mens door het leven, maar als het gele struisvogelachtige wezen die normaliter andere personages uit de Final Fantasy-games ondersteunt. Als Chocobo is jouw taak om je partner Sid bij te staan tijdens jullie avonturen in het land Memoria. Op het moment dat iedereen zijn herinneringen kwijt lijkt te raken, krijg jij de taak om het geheugen van personen terug te winnen. Gedurende het avontuur kom je erachter dat er meer aan de hand is in de vreemde wereld die Memoria heet. Dit doe je, zoals de titel al aangeeft, in meerdere dungeons.
Hoewel de game een RPG is, heeft het zo goed als niets overgenomen van de reguliere Final Fantasy-games, waardoor het een compleet andere game is geworden. Het overgrote deel van de game speelt zich af in de wereld Memoria, waar mensen hun geheugen kwijt blijken te raken. Je wint het geheugen van een personage terug door een willekeurig gegenereerde kerker uit te spelen. Hoewel je volledige loopvrijheid hebt in deze kerkers, bestaat het geheel uit een vakje ysteem. Op het moment dat jij één stap zet zal de vijand in je buurt dit ook doen. Gezien je het merendeel van de tijd in je ééntje bent, vergt dit soms wat tactiek om meerdere vijanden te verslaan. Combineer dit met het brede scala aan voorwerpen en de verschillende beroepen die je de Chocobo aan kunt leren en je hebt al snel een diepgaande RGP.
Het concept van de game is niet slecht. Het is leuk om verder te komen en te zorgen dat de inwoners van Memoria hun geheugen terug krijgen. Door de diepgang die in de kerkers zit, zul je vaak stil moeten staan en nadenken over de tactiek die je gaat gebruiken. Op het moment dat je ervoor kiest een fysieke aanval te doen, zal de tegenstander ook een keuze kunnen maken. Hij kan bijvoorbeeld weg rennen, een voorwerp gebruiken of een tegenaanval kan doen. Ook kun je in plaats van aanvallen er voor kiezen weg te rennen waarbij je vijand exact hetzelfde aantal vakjes achter je blijft. Ook de inrichting van de kerkers is een factor waar rekening mee gehouden moet worden. In een gang van één vakje breed kan je maar aangevallen worden door maximaal twee vijanden, terwijl je in een open omgeving door maximaal acht vijanden in één beurt aangevallen kan worden.
Het vechtsysteem is dus turn-based, terwijl er wel vrij rondgelopen kan worden door de omgevingen. Hoewel deze aspecten niet perfect zijn, staat het zeker garant voor meer dan tien uur speelplezier. Het is jammer dat een potentieel goed concept toch onderuit gehaald wordt door de overige aspecten van de game. Het eerste dat opvalt zijn de graphics, die zelfs voor Wii-standaarden vrij ondermaats zijn. Gezichtsuitdrukkingen zijn er vrijwel niet en lichaamsdelen zijn zo uit vorm, dat het zelfs voor de speelse stijl een beetje vreemd is. Hoewel veel tu enfilmpjes wel weer gelikt zijn, vallen voornamelijk de in-game graphics tegen. De kerkers zijn vrij eentonig en lijken op veredelde kuipjes die elke keer een andere vorm hebben. Daarnaast valt het op dat personages erg houterig bewegen op het moment dat ze met elkaar praten, waardoor het meer op een rollenspel lijkt. Hoewel de graphics geen pretje zijn, valt er doorheen te kijken als andere aspecten zeer goed blijken te zijn.
Helaas blijkt dit niet het geval. Er is namelijk één ding wat met kop en schouders boven al het andere uitsteekt wat betreft negatieve punten. De Amerikaanse vertaling en nasynchronisatie die men over de Japanse versie heen geplakt heeft, is zelfs te min voor een spin-off. De misplaatste stemmen en houterige nasynchronisatie wekken alleen maar ergernis op. De kwaliteit van de graphics is daarom niet vergelijken met de ondermaatse kwaliteit van de nasynchronisatie. Het is zo barslecht dat je al snel op zoek gaat naar een manier om de stemmen uit te zetten. Helaas heeft men hier niet bij stilgestaan en moet het de hele game aangehoord worden.
Het mag dan wel dezelfde naam dragen, Final Fantasy Fables: Chocobo's Dungeon is allesbehalve te vergelijken met een reguliere Final Fantasy RPG. Ieder met een oplettend oog heeft bij het bekijken van de informatie over deze titel al opgemerkt dat de ontwikkelaar niet het bekende Square Enix is, maar dat zij slechts het uitgeven op zich genomen hebben. Deze spin-off blijkt, hoewel het een RPG is, ontwikkelt te zijn door een studio genaamd 'h.a.n.d. Inc' en dat merk je. Omdat het concept van Final Fantasy Fables: Chocobo's Dungeon echter relatief goed is, zou menig gamer zich wel even kunnen vermaken met de game. Er zijn echter een aantal aspecten die de game compleet onderuit halen. Voor de kritische gamer zal dit niet acceptabel zijn en zal de game snel uit de Wii verdwijnen. Het lijkt erop dat de game echt bedoeld is voor wat jongere gamers, die iets lagere eisen stellen aan een game.