Enter the Gungeon past met zijn willekeurig samengestelde vierdiepingen van een steeds gevaarlijker wordende kerker prima in het straatje van games zoals Spelunky, Rogue Legacy en The Binding of Isaac. Van die laatste heeft Enter the Gungeon mi chien nog wel het meeste weg. De manier waarop je iedere kamer van een verdieping verkent door alle vijanden te verslaan komt overeen, maar ook het bovenaanzicht is een duidelijke inspiratiebron geweest.
Rennen & rollen
Waarin Enter the Gungeon zich weet te onderscheiden is de pure twin-stick-shooter-besturing. Dat wil zeggen dat de linkerstick gebruikt wordt om je personage te bewegen en de rechter dient om te richten. Cruciaal bij ieder vuurgevecht in Enter the Gungeon is de ‘dodgeroll’, een speciale duikbeweging waar ieder van de speelbare personages over beschikt. Met behulp van deze actie zijn vijandelijke kogels te ontwijken, maar is zelf terugschieten even niet mogelijk.
Dat klinkt mi chien niet als een zware afweging, maar Enter the Gungeon kent weinig genade voor spelers die hun vinger niet constant op de trekker hebben. De hel van kogels die gebruikelijke vijanden, maar met name de gigantische eindbazen afvuren vraagt om precisie, juist getimede duikrollen en scherpe reflexen. De game voelt bij vlagen overweldigend, maar wanneer je dappere strijder het loodje legt is het eigenlijk altijd je eigen schuld en nooit die van de game die zich keurig aan zijn eigen regels houdt. Eindelijk een lastige eindbaas verslaan of net een fantastisch wapen vinden voelen daardoor juist als zo’n enorme beloning.
Ammonomicon
Enter the Gungeon heeft daarmee mi chien wel de belangrijkste elementen van een goede roguelite onder de knie. De schietgameplay is vanaf de eerste verdieping al leuk maar wordt alleen maar leuker naarmate je meer wapens vindt, en doodgaan is een cruciaal onderdeel van de game. Echt beter worden, weten welke wapens en items wanneer het beste in zijn te zetten en de aanvalspatronen van de vijanden leren kennen zijn daarbij cruciaal.
Het spel weet bij die robuuste fundering een minstens zo sterke wereld neer te zetten. De meer dan honderden verschillende wapens en items die te vinden zijn in de Gungeon zijn veelal knipogen naar andere games of films zonder dat ze als makkelijke verwijzingen aanvoelen. Nog beter zijn de kleurrijke vijanden die geheel in de stijl van de Gungeon koddige met machinegeweren bewapende kogels zijn. Bij iedere nieuw ontdekte soort is het verleidelijk om in het in-game naslagwerk de Ammonomicon de beschrijving van deze tegenstanders op te zoeken. Deze geestige en gedetailleerde stukjes staan symbool voor de rest van het detail dat in Enter the Gungeon is te vinden. Van de boeken in de bibliotheek die in de rondte vliegen zodra een vuurgevecht losbreekt of het steeds uitgebreider wordende kamp van de avonturiers bij de ingang van de Gungeon – de stijl van Enter the Gungeon is tot in de pixel perfect.
Schot in de roos, maar uit balans
Het spel heeft daarnaast op het gebied van gameplay een aantal stijlvolle elementen. De veelal gedekte tafels die in vrijwel iedere ruimte te vinden zijn kunnen bijvoorbeeld omver gegooid worden voor dekking. Het geeft de gevechten net wat meer dynamiek wanneer je voor een heftig vijandelijk salvo achter een tafelblad weg kan duiken. Een andere manier om de rondvliegende kogels te ontwijken is het lo en van een lo e flodder die meteen in één schot de ruimte vrij maakt van projectielen. Het zijn kleine onderdelen die naast de winkeltjes, speciale schatkisten en geheimzinnige ruimtes het keer op keer verkennen van de nieuw samengestelde kerker intere ant houden. Ook de mogelijkheid om te teleporteren van de ene naar de andere kant van een verkende verdieping is een schot in de roos.
Hoewel Enter the Gungeon zijn zaakjes op het eerste gezicht helemaal op orde heeft beginnen een aantal delen van de game na wat mislukte rondes toch wat te schuren. Telkens de eerste verdieping doorlopen met enkel een startwapen begint na een tijdje wat te vervelen en de game springt zo zuinig om met het uitdelen van sleutels en geld dat kisten of gesloten deuren openen soms niet eens een optie is. Wanneer je eenmaal een wapen of een item krijgt heeft dat ook niet altijd het gewenste effect. Veel wapens voelen ronduit zwak en sommige items met een pa ief effect voegen nauwelijks wat toe. De game voelt op dat gebied uit balans, waardoor een deel van zijn glans net iets te snel verloren gaat. Een patch zou voldoende moeten zijn om dit probleem op te lo en. The Gungeon mag best wreed zijn, maar in de praktijk is ie nu net te gierig om van iedere run iets leuks te maken.
Voor deze recensie is Enter the Gungeon gespeeld op PlayStation 4. Voor pc en Mac is het spel onder andere verkrijgbaar via Steam voor 14,99 euro.