Laten we meteen een ding over Dungeon Siege 3 uit de weg nemen: met de twee voorgaande delen heeft de game, op het verhaal na, weinig te doen. Stonden deze spellen nog bekend als redelijk complexe PC-rollenspellen, het derde deel biedt een ervaring die een stuk meer gestroomlijnd is. Dat zal de fans van de eerste delen ongetwijfeld flink verdelen, maar als lo taande game beschouwd pakt het voor Dungeon Siege 3 zo slecht nog niet uit.
Vier Man
In plaats van een volledig door jezelf samengesteld personage kies je in Dungeon Siege 3 uit vier totaal verschillende helden. Hun doel is, onafhankelijk van de keuze, om de meedogenloze Jane Ka ynder te verslaan die het koninkrijk Ehb in een diepe burgeroorlog heeft gestort. De keuze bestaat uit de met zwaarden vechtende Lucas, zoon van de held uit de eerste Dungeon Siege, de magiër Reinhart Manx, Lucas’ schietende halfzus Katarina of de mysterieuze archon Anjali, die kan wi elen tu en een met speer vechtende menselijke vorm of een wezen van vuur. Tijdens je reis kom je al deze personages overigens tegen, die vervolgens aan je zijde meevechten.
Tijdens de reis door Ehb kom je geregeld voor keuzes te staan. In gesprekken, gevoerd met uitdrukkingsloze personages die overigens het fatsoen ontberen om naar andere niet-speelbare personages te kijken als deze tegen hen praten, kun je vaak kiezen tu en verschillende oplo ingen van een probleem. Het is alleen jammer dat de uitkomst van deze keuzes alleen in het filmpje aan het einde terugkomen, want zelfs als je vrede met een partij sluit en belooft deze niet te doden, komt het er nog op neer dat je ze allemaal moet doden. De game doet vervolgens alsof je zwaard hen enkel een reisje naar het ziekenhuis bezorgt, maar eigenlijk weet je wel beter. Op verhalend niveau slaat Dungeon Siege 3 dan ook een deuk in een pak boter.
Slecht zichtbare gevechten
Dungeon Siege 3 is mede daardoor meer een actie-RPG dan een diepgaand rollenspel, maar voert die actie gelukkig wel redelijk goed uit. Ieder speelbaar personage heeft twee verschillende aanval tanden, waar naar hartenlust tu en gewi eld kan worden. Zo kan Lucas wi elen tu en zwaar en schild of een tweehandig groter zwaard en is Anjali als mens van dichtbij gevaarlijk en als vuurwezen van een afstand. De wapens, die in de rechtlijnige kerkers na ieder gevecht en in de vele schatkisten gevonden kunnen worden, bezitten een tiental verschillende statistieken, de aanval tand van ieder personage gaat gepaard met een drietal magische spreuken die door levelen vrijgespeeld en verbeterd kunnen worden.
Het goede aan de actie is dat deze mogelijkheden ook echt allemaal gebruikt moeten worden. Verschillende gevecht ituaties vergen andere aanval tanden en zonder tijdig gebruik van de magische spreuken ben je soms reddeloos verloren. Het is bovendien mogelijk om aanvallen te ontwijken, een noodzaak om schade te voorkomen of om ruimte tu en de held en de vijanden te creëren. Het is alleen doodzonde dat de dramatisch slechte camera een verder uitstekend gevecht ysteem zo enorm ondermijnt. Deze zoomt geregeld in tot vrijwel enkel de speler nog zichtbaar is en je dus totaal geen overzicht van de gevecht ituatie meer hebt. In een game met soms een dozijn of zelfs meer vijanden is dat een behoorlijke beperking.
PC-gamers zullen overigens niet alleen door het inzoomen van de camera belemmerd worden, maar ook door de algehele toetsenbordbesturing. Ontwikkelaar Obsidian heeft inmiddels aangekondigd naar deze problemen te kijken, maar vooralsnog is Dungeon Siege 3 alleen met een controller echt lekker te spelen. Veel knoppen op het toetsenbord zijn standaard zo geplaatst dat deze niet net zo snel bereikt kunnen worden als op hun consoletegenhangers. Doordat je bovendien vecht door vijanden met de muis aan te wijzen ontbreekt een goede manier om snel de camera bij te sturen of je personage met een ontwijkende rol de goede kant op te sturen. De PC-serie die Dungeon Siege ooit was is in die zin in de steek gelaten.
Coöperatief
Na wat gestuntel en training kom je de camerabesturing wel enigszins te boven en wordt het vechten een stuk vermakelijker, vooral met een menselijke medespeler. Samen vecht je door hordes vijanden en help je elkaar weer op de been als een van de twee op het strijdveld sneuvelt. Maar de coöperatieve modus wordt, ondanks zijn vermakelijke insteek, beperkt door een aantal vreemde ontwikkelkeuzes. De meest opvallende daarvan is het niet kunnen importeren van je eigen personage. Een vriend die meespeelt kruipt in de huid van een van je eigen medereizigers en ziet voor zijn eigen spel niets terug van al het goud en de ervaring die verdiend worden.
Al met al is Dungeon Siege 3 niet echt een RPG die er uitspringt. Dankzij de gevechten is het een vermakelijke, zij het mi chien wat korte, dungeon crawler, maar de camera en besturing houden de game flink tegen. Een hele diepgaande RPG-ervaring is het niet, maar het is onderhoudend genoeg om tijdens een saaie zomeravond op de bank te spelen. Overigens wel het liefst met een vriend die bereid is goud en ervaring voor je te verzamelen.