Na een bèta van twee jaar heeft ontwikkelaar Valve het eindelijk aangedurfd om Dota 2 officieel uit te brengen. In principe betekent het vrij weinig verandering voor de gratis game, behalve dan dat er nu een ‘officieel’ moment is om de game te beoordelen. Het is daarmee een van de weinige games waar we al honderden uren in hebben gestoken voordat we de recensie schreven. Gek genoeg heeft het in al die tijd nooit als een nieuwe game aangevoeld, maar als een logische modernisering van het origineel. En juist door trouw te blijven aan het origineel is Dota 2 nu zo goed.
Lesje moba
Hoewel het genre enorm aan populariteit heeft gewonnen dankzij League of Legends, ontkomen we niet aan wat duiding. Aan mensen die nog nooit een moba hebben gespeeld, is het namelijk lastig uit te leggen wat je precies moet doen. Waarschijnlijk is het nog moeilijker om ze te overtuigen van de lol van een moba, want toegankelijk zijn dit soort games allerminst. Hoewel League of Legends de drempel zo laag mogelijk heeft gemaakt, blijven de eerste uren vrij ingewikkeld. Vandaar wat meer uitleg over het genre en specifiek Dota 2.
Dota 2 houdt vast aan het oorspronkelijke principe. Je speelt met twee teams van vijf spelers tegen elkaar. Vooraf krijgen spelers de keuze uit één van de ruim 100 helden die grofweg tot de types magiër, tank of aanvaller horen. Vanaf dat moment moet je het spel zien als een soort rpg gemixt met een strategiegame. De helden starten elk nieuw potje, dat meestal een klein uur duurt, op level 1 en krijgen met elk level de mogelijkheid om één van de drie standaard vaardigheden te upgraden of vrij te spelen. Vanaf level 6 kan de ultieme (vierde) vaardigheid worden gekozen en begint de strijd vaak pas echt. Een hoger level betekent een sterkere held.
De speelkaart ziet eruit als een vierkant en heeft in de linkeronderhoek en rechterbovenhoek een troon staan die behoort tot één van de facties. Verder zijn er drie wegen die naar die tronen lopen: via het midden, de bovenkant en de onderkant. Op deze wegen staan weer torens en lopen computergestuurde soldaten die de weg naar de troon blokkeren en je aanvallen. Het uiteindelijke doel is om door deze torens en soldaten te vechten en de troon te vernietigen.
Diepgang
Zelfs voor de uitleg van de basis hebben we dus al meerdere alinea's nodig en eigenlijk begint het daar pas voor Dota 2. Want wat maakt Dota 2 nu zo goed? Allereerst is er ontzettend goed nagedacht over de ruim honderd helden die beschikbaar zijn. Ze komen allemaal voort uit het eerste deel en hebben exact dezelfde vaardigheden. Als het daarbij gebleven was, was Dota 2 al een heel intere ant papier-steen-en-schaarspelletje, want elke held kent z'n zwaktes en krachten waarop andere helden weer kunnen anticiperen. Er is al jarenlang met deze helden geëxperimenteerd en het is dus erg goed gebalanceerd, waardoor nog maar weinig standaard teamcombinaties oneerlijk aanvoelen. Dat wil niet zeggen dat het niet mogelijk is, want met elke update ontstaan er weer nieuwe oneffenheden die het spel net even uit balans brengen en een held soms onmogelijk sterk maken.
Net als de meeste moba's houdt het niet op bij slechts helden met wat trucjes. Ook voorwerpen spelen een grote rol in Dota 2, mi chien zelfs de belangrijkste rol. Er zijn maximaal zes voorwerpen te dragen en ze zijn grofweg onder te verdelen in twee types: actieve en pa ieve voorwerpen. Allebei geven ze extra punten zoals agility of strength mee, maar met actieve items speel je nog een extra vaardigheid vrij. Denk hierbij aan wervelwindjes, een directe aanval, het tijdelijk onschadelijk maken van een tegenstander of het vertragen van een heel team. Door hiermee te spelen kun je een tank bijvoorbeeld inzetten als een held die de tegenstander onschadelijk maakt in plaats van de klappen vangt.
Maar het zijn ook de kleine dingetjes die Dota 2 zo goed maken. Om voorwerpen te kopen, moet je namelijk beginnen met de computergestuurde soldaten te verslaan. Met elke laatste hit krijg je wat geld, maar maak je die laatste hit niet, dan krijg je niks. Vijandelijke teaas zijn tegen te werken door die laatste slag op je eigen soldaten te maken en hun inkomstenbron dus te beperken. Doe je dit slim, dan kun je zelf sneller items kopen en heb je een groot voordeel op je tegenstanders. Verder is er te experimenteren door buiten de drie standaardwegen te spelen, bijvoorbeeld in de bo en of door rond te lopen in het level en alleen maar vijandige helden te verslaan. De keuzes zijn talrijk en omdat je zowel kunt gaan voor het tegenwerken van de tegenstander of het uitbouwen van je eigen personage, is het aan jezelf en je teamspel hoe je een potje tot een goed einde brengt.
Experimenteren
Dota 2 heeft dit experimenteren geperfectioneerd en het zorgt ervoor dat geen enkel potje hetzelfde is en spelers daadwerkelijk een eigen strategie kunnen kiezen. Dat is met de grote concurrent League of Legends vaak anders, omdat daarbij eigenlijk een perfecte speelstijl is die iedereen probeert aan te houden. Elke held kent daar zijn eigen strategie en dat maakt het toegankelijk, maar tegelijkertijd minder intuïtief en lichtelijk saai. In Dota 2 is er geen perfecte stijl en kunnen teams veel meer experimenteren en zelfs met een, op papier, zwakker team winnen door creatief om te gaan met voorwerpen en inzichten.
Dat experimenteren begint al bij het selecteren van een team. Het klinkt logisch om altijd een tank te hebben. Net als dat het slim lijkt om een held die later heel erg veel schade doet in je team te hebben. Maarr dat hoeft niet. Je kunt voor de snelle aanval gaan en zo snel mogelijk alle torens neerhalen met goede pushers, maar lukt dat niet, dan is het wel een gevaar voor later in de game. Ook valt er te kiezen om je basis dicht te gooien aan het begin en je te focu en op maximale schade aan het einde van een potje. Je hoeft je in ieder geval niet aan een bepaalde strategie te houden en dankzij ingame speelgidsen van tientallen andere spelers word je gemotiveerd om van de standaard af te wijken. En juist daar zit de kracht van Dota, en deel twee motiveert en accentueert dit extra. Hiermee onderscheidt het spel zich echt van de concurrentie.
Veranderingen en extra's
Maar is Dota 2 dan echt helemaal zonder vernieuwingen? Voor de leek lijkt het mi chien alleen op een grafische update, maar mensen die het eerste deel veel hebben gespeeld zullen merken dat het net wat anders voelt. De game is bijvoorbeeld sneller en speelt daardoor meer in op intuïtie en reactievermogen. Ook de afstand van aanvallen is groter en minder logisch. Dit is zeker weer wennen als je een andere moba gewend bent. Een derde verandering is de map. In e entie is het dezelfde speelkaart, maar door subtiele wijzigingen van plekken en looproutes voelt het in het begin gek. Het lijkt mi chien weinig uit te maken, maar ervaren spelers die de originele Dota nog kennen, zullen even moeten schakelen.
Verder zijn er geen grote veranderingen op het gebied van gameplay. Er mi en zelfs nog een aantal helden, zoals de legendarische Goblin Techies (die zichzelf opblazen). Extra's moet je vooral zoeken op het gebied van esthetische zaken zoals nieuwe pakjes, zwaarden en haardrachten. Hoewel de game gratis is, moet je voor de echt mooie spulletjes wat geld neertellen. Dit heeft geen invloed op de gameplay, maar het ziet er natuurlijk wel supertof uit. Spelers kunnen zelf ook ontwerpen aandragen via Steam Workshop en dat levert soms bizarre creaties op. Erg leuk om te zien dat spelers dit al ma aal doen en dat Valve, net als met de speelgidsen, de fans goed betrekt bij het spel.
Matchmaking is het net niet helemaal
Dat wil niet zeggen dat alles even goed is aan Dota 2. Met de game is niks mis en Valve heeft er goed aan gedaan om volledig trouw te blijven aan het origineel. Daarmee is het weinig vernieuwend, maar wel erg stabiel en gebalanceerd. Dat kunnen we helaas nog niet zeggen van de matchmaking, in principe een zwak punt van elke moba. Matchmaking gaat automatisch voor jezelf, of je team, op zoek naar een potje tegen een ander team. De match wordt gebaseerd op het aantal potjes dat je zelf hebt gespeeld, hoeveel je hebt gewonnen en de statistieken van je teammaten. Vaak gaat het goed, maar vooral als je geen complete groep hebt, word je soms heel slecht gekoppeld. Beginners worden dan met ervaren spelers gezet en volledige teams soms zelfs tegen een willekeurige groep. Dat kan frustrerend zijn omdat je vaak al aan het begin door hebt dat het niks wordt en je niet mag opgeven.
Irritanter nog zijn de vele Ru en die met de Europeanen worden gematcht. Vaak zijn het (expres) slechte spelers, die uitsluitend in het Ru isch praten en de boel goed verzieken voor de rest. Hier zoekt Valve al tijdenlang een oplo ing voor, maar er is nog niet iets dat werkt als je geen compleet team hebt. Gelukkig zijn de meeste potjes prima te pruimen, maar het is wel het best om met een heel team te spelen. Zo haal je het meeste uit Dota 2.
En alles uit Dota 2 halen, betekent dat je er veel uren in moet steken. Het is zogezegd geen toegankelijke game, maar als je eenmaal ervaren bent, betaalt het zich wel uit in een intense en diepgaande game waarbij elk potje weer nieuw aanvoelt. Soms zul je gefrustreerd zijn dat je net niet gewonnen hebt en de andere keer euforisch omdat je halverwege de game het tij wist te keren terwijl je leek te verliezen. Dat is het mooie van moba's: je kunt ze nog zo vaak spelen, elke keer weer word je verrast door nieuwe strategieën en speelstijlen. Het blijft fris aanvoelen en Dota 2 is simpelweg de beste en meest complete game om alles uit dit genre te halen.