Vorig jaar lagen ze nog te knuffelen met hun huisdieren, dit jaar stranden je Sims aan op een onbewoond eiland. Het moet voor de makers van De Sims een helse klus zijn om ieder jaar weer wat nieuws te verzinnen dat voor consolegamers de volledige prijs rechtvaardigt. Met alleen wat nieuwe dingen in en rond het huis voelt het toch alsof je de volle mep betaalt voor een aanvulling. Op Een Onbewoond Eiland lijkt daarom een prima keus. Een geheel nieuwe setting waarin je Sims een worden met de natuur. Weg met het luxe leven. En wie weet lopen we Vrijdag nog tegen het lijf. Net als bij elke Sims-game begint ook Op Een Onbewoond Eiland met het ontwerpen van je personages. Opvallend is de kleine hoeveelheid kleding en prullaria waar je bij aanvang uit kunt kiezen, maar al snel blijkt waarom. Na een schipbreuk blijft er immers van deze mooie kledij nog maar weinig over. Nieuwe kleren zul je gedurende het spel zelf moeten vervaardigen, maar voordat het zover is zul je flink wat grondstoffen bij elkaar moeten rapen. Grondstoffen verzamelen vormt zowat het hoofdonderdeel van De Sims: Op Een Onbewoond Eiland. Althans, je zult er de meeste tijd aan kwijt zijn. Stukken hout, lianen, bananenbladeren, stenen en natuurlijk diverse soorten etenswaar vind je overal op het eiland en kunnen met een druk op de knop geoogst worden. Van de grondstoffen bouw je een kampvuur, waarop je vervolgens het eten kunt bereiden. Naarmate je meer vaardigheden ontwikkelt kun je van je grondstoffen ook allerlei gebruiksvoorwerpen maken, zoals hutten, bedden en een vishengel. In tegenstelling tot vrijwel alle andere De Sims-producten heb je in Op Een Onbewoond Eiland duidelijke doelen voor ogen die je verder helpen in het spel. Zo zul je op het eerste eiland een vlot moeten bouwen, waarna je naar een volgend eiland kunt varen. Op dat eiland moet je grondstoffen vinden om een brug te maken over een gapend ravijn. Aanvankelijk speel je met één Sim, maar naarmate je verder komt loop je ook de andere schipbreukelingen tegen het lijf. Je Sims werken nog steeds met dezelfde bekende behoeftes, al worden ze nu één voor één geïntroduceerd. Zo heb je aanvankelijk geen behoefte aan hygiëne, maar zo gauw je de eerste andere Sim tegen het lijf loopt wil je toch wat beter voor de dag komen. Sociaal contact had je daarvoor al, dankzij de chimpansees. Naast het oogsten van gewassen is het bijhouden je de behoeftes van je Sims eveneens een tijdvretende bezigheid. Ze moeten slapen, naar de wc (je hebt een oneindige rol toiletpapier op zak, vijgenblad niet nodig dus) en vooral: eten. Heel veel eten. En dat is eigenlijk het grootste manco van Op Een Onbewoond Eiland: je bent continu bezig met een herhaling van dezelfde taken. Je loopt rond, oogst alles wat los en vast zit tot je voldoende grondstoffen hebt om doelen te bereiken, en zorgt intussen dat je Sim zo goed als dat gaat binnen de kostbare tijd in zijn behoeftes wordt voorzien. Je boekt weliswaar progressie, wat enigszins een drive geeft om door te spelen, maar soms wil je helemaal niet verder. De prachtige plaggenhut die je net met veel moeite gemaakt hebt, moet je namelijk weer achter laten. Alle acties die je doet, zijn bovendien passief. Dit is misschien inherent aan De Sims, maar wanner je maar enkele personages rechtstreeks bestuurt, is het op den duur saai om alleen maar toe te kijken hoe je Sims zelf dingen bouwen en oogsten terwijl jij alleen maar opdrachten geeft. Zeker wanneer de handelingen die je moet doen, enorm eentonig zijn. Een ander probleem is dat het spel technisch rammelt van alle kanten. Niet alleen is het spel grafisch zelfs voor de Playstation 2 een regelrechte belediging, het loopt ook nog eens als een dweil. De gebeurtenissen in het spel pauzeren regelmatige enkele seconden, de camera hapert en tussen praktisch elke handeling zit een kort laadscherm. Niet alleen bij het binnen gaan van een nieuw gebied, meestal ter grote van een achtertuin, maar ook bij het oproepen van een simpel menuutje zit je weer een seconde of wat te duimendraaien. Alsof dat nog niet erg genoeg is, worden de plaatjes in de menu's ook nog eens één voor één ingeladen, alsof je met een inbelverbinding speelt. Op Een Onbewoond Eiland leek aanvankelijk een leuk zijstapje voor De Sims en aan de inhoud van het spel zal het niet liggen. Er zijn talloze grondstoffen in het spel waarmee je honderden voorwerpen kunt vervaardigen en een weelde aan gerechten kunt bereiden. Als je puur op de doelen af gaat zit je misschien snel door het spel heen, maar wil je een prachtige plaggenhut nee zetten dan kan het spel je uren bezig houden. Alleen zijn het zulke saaie uren. Steeds weer dezelfde handelingen en een overdaad aan laadschermen, maken een in potentie leuk spelconcept tot iets wat hoogstens als bezigheidstherapie gekwalificeerd kan worden