Bijna twee maandengeleden kreeg ik de game ‘De Kleine Zeemeermin: Magie in Twee Werelden’ voor dekiezen, een GBA-spelletje gericht op de jongste gamertjes. Zoals je in dereview al kon lezen, was de game zelfs voor deze jonge gamers een regelrechteaanfluiting. Het spel was in een half uur uit te spelen en was zo eenvoudig enlineair, dat je het amper een game kon noemen. Onlangs viel ook gelijktijdiguitgebrachte Nintendo DS-game ‘De Kleine Zeemeermin: Avonturen Diep in de Zee’op mijn bord. Betekent twee keer zoveel schermen, ook een twee keer zo goedegame?De Nintendo DS-game is geen port van de GameBoyAdvance-versie, zelfs qua opzet zijn beide games totaal verschillend. Waar jeop de GBA nog het verhaal van de film volgde in de vorm van een schamel aantalminigames, biedt de Nintendo DS-versie je de vrijheid om de onderwaterwereldvan Ariël, Botje en Sebastian te verkennen. Onder water zijn diverse schattente ontdekken en bieden diverse personages je mi ies aan, die allemaal metbehulp van de touchscreen- en microfoonmogelijkheden van de DS volbracht dienente worden. In totaal biedt ‘Avonturen Diep in de Zee’ een zestientalmi ies. De mi ies zijn redelijk gevarieerd, al komt het wel steeds neer opdezelfde soort handelingen. Zo moet je inktvi en bevrijden die vastgeklemdzitten onder een steen, door een cirkel rond de steen te tekenen. Hierdoorontstaat een luchtbel waarin de steen omhoog gedreven wordt. In een anderemi ie dien je visnetten door de snijden door met de stylus een schuine streepover de visnetten te tekenen. Even later dien je luchtbellen op te blazen totde juiste grootte, door in de microfoon van je DS te blazen.Naast de ‘verplichte’ mi ies, zijn er ook verschillendeschatten te vinden op de zeebodem. Er zijn grofweg twee soorten schatten,namelijk voorwerpen die onder het zand bedolven liggen, en schatkisten. Debedolven voorwerpen dien je eerst van pruttel te ontdoen, waarna je het zanderaf moet blazen en ze op mag poetsen. De schatkisten kunnen alleen geopendworden door een deuntje na te zingen wat Ariël voor je zingt. Je dient hierbijprecies de juiste toon aan te houden, wat voor mij persoonlijk een ware crimewas. Gelukkig ben je niet verplicht om de schatkisten open te maken, maar jemist zo wel fragmenten uit de tekenfilm die je in je grot kunt bekijken. Buiten de schatkisten zit er nog één gewone mi ie in hetspel waarbij je moet zingen. Voor de toondoven onder ons zal dit evendoorbijten zijn. Je dient namelijk zeewier van kleur te veranderen door de toonna te bootsen, die het zeewier zingt. Hoe goed ik ook mijn best deed om eenvoltallige toonladder mijn strot uit te pompen, het zeewier wilde soms maarniet van kleur veranderen. Schelden in allerlei toonsoorten hielp evenmin. Op grafisch vlak is de Nintendo DS-versie een stukverzorgder dan zijn tegenhanger op de GBA. Ariël en Botje zijn netjes in 3Dvormgegeven, maar wat dan weer jammer is, is dat Sebastian wel gewoon in 2D is.De platte en driedimensionale personages willen soms wat met elkaar vloeken. Deachtergronden zijn wel mooi vormgegeven, van diepe grotten tot prachtigekoraalriffen, je kunt goed zien dat er aardig wat tijd in gestopt is. Het grootste kritiekpunt op de GBA-versie is weggewerkt in‘Avonturen Diep in de Zee’. Het spel is namelijk een stuk langer op de NintendoDS, al ligt het er een beetje aan hoeveel verborgen schatten je vrij wilspelen. Concentreer je je enkel op de mi ies dan kun je er binnen twee uurdoorheen spelen, al zullen jongere gamers wat meer tijd uittrekken om despelwereld te verkennen en te experimenteren met de omgeving, wat soms leukeeffecten geeft. Net als bij de GBA-versie blijft ook De Kleine Zeemeerminvoor de DS een game bedoeld voor de allerjongste gamertjes die zichaangesproken voelen door de herkenbare personages. Maar waar de GBA-versie nogeen regelrechte afrader was voor ouders die hun kroost wilden verblijden meteen leuke Disney-game, kan De Kleine Zeemeermin voor de DS nog wel door debeugel! Ben je echter al enkele jaren zindelijk, dan moet je deze game gewoonlinks laten liggen.