De ene stripheld is onze console nog niet uit of de volgende maakt alweer zijn opwachting. Na het succes dat Batman: Arkham City heet, komt de film ‘De Avonturen van Kuifje: Het Geheim van de Eenhoorn’ met een gelijknamig spel over de avonturen van onze nieuwsgierige Belgische vriend. De game volgt het verhaal van de film in grote lijnen en speelt grotendeels als een tweedimensionale platformer, met verschillende driedimensionale secties ter variatie.
Stigmatiserend
Wanneer Kuifje per toeval op een schaalmodel van een oud schip op een rommelmarkt stuit, komt hij er achter dat het een gewillig object is bij verschillende louche figuren. Zijn speurtocht om te achterhalen waarom iedereen achter het schaalmodel aan zit, neemt Kuifje mee op avontuur naar een landhuis, op zee, naar het Midden-Oosten en uiteindelijk Bretagne. De verschillende locaties zijn leuk vormgegeven, maar voordat je het weet, ben je er doorheen gerend. Een redelijk ervaren gamer voltooit de singleplayer in ongeveer vier uur.
Het is aan de moeilijkheidsgraad af te zien dat het spel zich op een jonger publiek richt. Met een leeftijdsindicatie van twaalf jaar en ouder vragen wij ons echter af hoe onderontwikkeld op gamegebied Ubisoft Montpellier denkt dat kinderen van die leeftijd zijn. Er is geen enkel stuk in de campagne waar je met moeite voorbij komt of waar je langer dan een paar seconden na hoeft te denken over de oplo ing van een puzzel. Mocht je geestelijk toch enigszins afwezig zijn, dan zorgen de vele visuele hints er wel voor dat er niets te mi en valt. Daarnaast zijn veel levels op dezelfde manier opgebouwd, waardoor je ze al gauw routineus doorloopt.
Variatie
De game moet het dan ook voornamelijk hebben van zijn charme. De levels zijn kleurrijk vormgegeven en het verhaal is leuk om te volgen. Niet alleen kruip je in de huid van Kuifje, maar in sommige delen van het spel treed je in de pootsporen van zijn trouwe hond Bobbie. Als hond volg je dan weer geursporen en moet je dingen opgraven of sleutels zoeken. Het is een prettige onderbreking van de al redelijk snel monotoon wordende platformsecties met Kuifje.
Naast de afwi eling met Bobbie probeert de game ook op andere manieren de variatie erin te houden, al slaagt het hier maar gedeeltelijk in. Zo moet je af en toe achter de stuurknuppel van een klein vliegtuigje plaatsnemen, vijanden van je afschudden op een motor en zwaardvechten in de schoenen van de voorvader van kapitein Haddock. Al deze stukken zijn driedimensionaal. De besturing van het vliegtuig is echter het omgedraaide van wat je zou verwachten, waardoor deze stukken nogal onwennig aanvoelen. Het motorrijden is iets beter uitgewerkt en laat zich goed besturen. Het minste plezier beleef je waarschijnlijk aan het zwaardvechten. Dit onderdeel is on-rails, waardoor je geen vrijheid hebt over je bewegingen. Je bent aan een stuk door aan het hakken en verdedigen tegen een stel piraten. Het is saai, repetitief en een volstrekt onnodig opvulsel van een anderzijds vermakelijk avontuur.
Minder saai is de manier waarop je tijdens het spel met vijanden afrekent. Kuifje slaat stevig van zich af met zijn vuisten, maar leuker wordt het wanneer je gebruikmaakt van objecten om tegenstanders uit te schakelen. Onder andere ballen, kroonluchters, bananen, natte vloeren en glazen fle en kunnen gebruikt worden. De tekenfilmachtige manier waarop de vijanden knock-out gaan (niemand gaat echt dood in het spel) is reden voor een brede glimlach op het gezicht. Het gaat nooit vervelen om een bananenschil voor iemand zijn voeten neer te gooien om hem daarna al glijdend tegen je vuist aan te laten lopen. De grappige geluidseffecten maken het geheel netjes af.
Feestje voor twee
Wanneer je alleen naar het singleplayergedeelte kijkt, weet de game het negatieve vooroordeel over filmgames niet van zich af te schudden. Het spel lijkt gemakkelijk mee te liften op het succes van de film, zonder echt een goed product af te leveren. Waar de game zich echter mee onderscheidt van veel andere filmgames, is zijn goed uitgewerkte coöperatieve modus. Deze houdt je nog eens minimaal vier uur bezig. Hoewel het in principe voor twee spelers is bedoeld, kun je deze modus ook prima in je eentje doorlopen. Het coöperatieve gedeelte staat overigens op enkele locaties en personages na geheel los van het hoofdverhaal en is bijna in zijn geheel een platformer.
Zichtbaar bevrijd van het juk van het filmverhaal laat de ontwikkelaar zijn creativiteit de vrije loop. Dit leidt tot een meer stimulerend spel, waarbij je platformvaardigheden iets beter getest worden. De levels zijn af en toe surrealistisch met enorm grote spelpersonages die op de achtergrond voorbij lopen, en zwevende objecten. De platte, tweedimensionale gameplay van het hoofdverhaal wordt grotendeels aan de kant geschoven voor meer lagen in de levels, waardoor een gevoel van diepte ontstaat. Tevens zijn deze gebieden niet alleen speelbaar met Kuifje en Bobbie, maar kunnen jij en je partner kiezen uit kapitein Haddock, Jansen en Jan en, Bianca Castafiore en sir Francis Haddoque. Omdat de meeste personages een voor een vrijgespeeld moeten worden en je voor sommige afgesloten stukken een specifiek persoon nodig hebt, nodigt de coöp enorm uit tot een tweede speelse ie. En dat is meer dan je van het eigenlijke avontuur kunt zeggen.
De Avonturen van Kuifje: Het Geheim van de Eenhoorn is getest op de PlayStation 3.