Keiharde rockmuziek van het totaal onbekende Duitse Pencilcase komt me tegemoet zodra ik de game opstart. De eerste indruk is alvast positief gestemd, daar ik zeker niet vies ben van een soundtrack met een flinke dosis rock. Er moet namelijk meer gerockt worden in de wereld en zeker met al die urban-achtige racegames is het met de stijl en bijbehorende soundtrack ernstig achter uit gegaan wat mij betreft. Maar goed, terug naar Crashday. Deze game van het Duitse Moon Byte Studio is hun eerste arcaderacer en heeft bij verschillende games leentjebuur gespeeld. Dat zie je er dan ook onmiddellijk aan terug. Niet dat dat slecht is, integendeel. Beter goed gejat dan slecht bedacht nietwaar?
Feit blijft wel dat het vriendelijk ‘baantjes-ontwerpen-en-stunten-maar’-concept ernstig in de war is gebracht door al die foute invloeden. Wat moet ik nou met auto’s met raketlanceerders en mini-guns? Stunten, dat is wat ik wil! Helaas, schieten en beuken op andermans auto zul je de helft van de tijd tijdens het spelen van Crashday moeten doen, hence de naam Crashday. Vooral in de carrièremode, één van de grootste aspecten van Crashday, zul je dit veelvuldig moeten doen. Je zult deze overigens moeten spelen om zodoende meer van de game vrij te spelen. Aan het begin van de game heb je ook wel genoeg leuks, maar de écht toffe opties krijg je pas nadat je de carrièremode tot een succesvol einde hebt gebracht. Wat mij overigens enigszins ergerde was de stoere voice-overs tijdens deze desbetreffende modus. Het leek alsof een wannabe-Arnorld Schwarzenegger mij uitlegde hoe stoer alles wel niet is tijdens het organiseren van zo’n race en wat er allemaal niet bij komt kijken. Tip voor de Duiters, spreek het vooral zelf níet in en besteed dit aan iemand ander, ja?
Dan het racen zelf. Dit gaat mijns inziens erg stroef, eigenlijk niet zoals het wel zou moeten gaan. Vooral bij de lastige bochten wil het stuurwerk nogal wel eens tegenzitten. Als je dan ook nog eens tegelijkertijd moet gaan schieten met raketten, die vrijwel altijd mi en, dan gaat het toch al gauw vervelen. Leuker zijn de stunts, waar je nog fikse punten mee kunt scoren. Op typische Tony Hawk-wijze is het de bedoeling om zo hoog mogelijk te eindigen, het liefst met de vetste combo’s en tricks. Visueel gezien is het geen grafisch hoogstandje, maar het kan er mee door. Het geluid is erg wi elvallend. Zoals gezegd rockt de muziek er lekker op los. Het motorgeluid van de auto’s daarentegen klinkt werkelijk waar belabberd en niet echt zoals je dat zou verwachten. Realistisch hoeft een game als dit natuurlijk niet te zijn, maar dat betekent niet dat het geluid van de wagens van een abominabel niveau hoort te zijn.
Echter, alle minpuntjes ten spijt, is Crashday op het gebied van stunts nog best geslaagd te noemen. De editor voelt echt als vanouds aan, een ware hommage aan Stunts wellicht. Kies je type weg, voeg wat stunts toe, fleur de omgeving wat op en je hebt de hele avond plezier. Let er alleen wel op dat je de wegen goed afsluit met dezelfde tile-set. Als je achter een stuk asfalt ineens een modderweggetje plakt, zal dit niet goed aansluiten en er voor zorgen dat je immense clippingproblemen krijgt, waardoor je auto door het wegendek zal vallen en er niets anders op zit dan de auto te respawnen. Beetje slordig dus.
Al met al is Crashday best een leuke titel geworden. Het stunten blijft leuk en is aardig uitgevoerd. Over de andere invloeden ben ik wat minder over te spreken. Als ik wil knallen gooi ik Full Auto er wel in, heb ik zin in gebeuk dan is het tijd voor Burnout, daar heb ik echt geen Crashday voor nodig. Ben je fan van Trackmania en soortgelijke games, dan valt de aanschaf te overwegen. Voor de anderen zou ik adviseren om deze titel te skippen, het biedt van alles wat, maar uiteindelijk toch te weinig. Zelfs een hommage aan Stunts kan daar niet tegenop.