Travellers Tales is de ontwikkelaar die Vivendi heeft aangesteld om het spel te maken. Deze ontwikkelaar maakte ook de vorige Crash game, Wrath of Cortex, en een aantal andere, middelmatige platformers als Haven: Call of the King. Men had dus reden genoeg om het een en ander recht te zetten met Crash Twinsanity, maar deed juist het tegenovergestelde. Twinsanity is namelijk een onafgewerkte en erg frustrerende platformer geworden, en loopt flink achter op de concurrentie.
Het doel van de ontwikkelaar was dan ook niet om de beste platformer ooit te maken, maar wel de grappigste. Aanvankelijk lijkt dit aardig gelukt te zijn, met een behoorlijk hilarische opening cène waarin Dr. Cortex verkleed is als een schattig, lief meisje, maar later zal blijken dat men hier bijna al het kruit verspild heeft.
De unieke twist in Twinsanity is de samenwerking tu en Crash en zijn aartsvijand Dr. Cortex. Er is namelijk een nieuwe vijand op het toneel verschenen die de kleurrijke wereld van Crash en Cortex aan gort wil helpen, en zowel Crash als Cortex vinden het er te leuk toeven om dat toe te laten. De nieuwe vijand, of eigenlijk twee vijanden, zijn vreemde, paarse vogels uit de tiende dimensie. Een duidelijke motivatie voor het vernietigen van de wereld hebben ze niet, maar leuk vinden ze het zeker.
In Twinsanity zal je zelf vooral Crash besturen en is Cortex veelal het lijdend voorwerp. Je kunt Cortex beet pakken en als hamer gebruiken (z'n platte hoofd leent zich er uitstekend voor) en hem naar verder gelegen platformen werpen om daar bijvoorbeeld knoppen om te zetten. Op een ander moment dient Cortex weer als snowboard om van een helling af te glijden. Je zult niet het hele spel met Cortex samenwerken, soms neemt hij een alternatieve route of wordt je erop uitgestuurd om rotklusjes op te lo en terwijl Cortex een kopje koffie drinkt. Rotklusjes is trouwens een understatement.
Crash Twinsanity doet namelijk bijna alles fout wat een platformer fout kan doen. Allereerst zijn er de graphics. Het spel is niet gewoon oerlelijk, maar de slechte graphics zitten de gameplay vaak grandioos in de weg. Door het gebrek aan mooie lichtval, schaduwen en correcte verhoudingen, zie je namelijk bijna geen diepte en spring je vaker langs platformen dan erop. De camera staat ook nog eens verkeerd, waardoor platformen waar je op moet springen soms onder uit beeld vallen. Heb je pech, dan vliegen er andere objecten voor de camera langs die je zicht hinderen, of draait de camera waardoor je ineens een andere richting uit loopt. Crash Twinsanity zit vol met dat soort fundamentele fouten. Een doodzonde!
Sterven buiten je eigen schuld is erg irritant, dat je vervolgens het halve spel opnieuw moet spelen, is de overtreffende trap. Crash Twinsanity werkt namelijk nog steeds met het hopeloos achterhaalde concept van een beperkt aantal levens. Wannneer je levens op zijn wordt je teruggezet naar het laatste savepoint. Er wordt echter onderscheid gemaakt tu en savepoints en checkpoints. Die laatste zijn er ruim voldoende, maar de savepoints zitten soms meer dan een half uur speeltijd, en soms zelfs meerdere bo fights, van elkaar verwijderd. Raak je tu endoor je levens kwijt, dan mag je het hele stuk opnieuw spelen. Crash leunt echter sterk op 'trial & error', waardoor je aardig wat pogingen nodig hebt voor bepaalde pa ages. Mi chien mis ik het talent, maar meer dan 50 levens moeten gebruiken voor een level, vind ik wat aan de hoge kant.
Travellers Tales was blijkbaar bang dat men je met het spel zelf nog niet genoeg kon irriteren, de reden dat men ook nog muziek aan het spel heeft toegevoegd. Aanvankelijk lig je in een deuk vanwege het hoge pompiedom gehalte van de vocale samples die voor de jolige liedjes gebruikt worden, maar na ongeveer twintig seconde slaat de lachbui om in irritatie. 'Oelalalalala' klinkt het op de voorgrond, terwijl een zware stem op de achtergrond het gehele level 'Pom Pom Pom' blijft zingen. Je zou om minder uit het raam springen.
Crash Twinsanity valt in hetzelfde schuitje als de platformer Whiplash, dat Eidos eerder dit jaar op de markt bracht. De makers hebben namelijk ervoor gekozen zich te concentreren op het humoristische gehalte, en zijn daarbij de gameplay compleet uit het oog verloren. Dit met als gevolg dat er om de grappen, ook niet meer te lachen valt. Er is geen reden waarom je als platformfanaat Crash Twinsanity zou moeten kopen, met beter titels als Ratchet & Clank 3, Sly 2 en Jak 3 aan de horizon. Ook voor de kindvriendelijkheid, waar Crash zo om bekend staat, hoef je het niet te doen. Dan is Sly 2, of eventueel de nieuwe Spyro game van Vivendi, een betere keus. Hopelijk zal Vivendi voor de volgende Crash Bandicoot game meer tijd uittrekken en echt wat nieuws proberen te brengen, anders kan men Crash allicht beter zijn eeuwige rustplaats gunnen. Pom Pom Pom.
Gameplay: 4,0Graphics: 5,0Geluid: 5,0Totaal: 4,3