Crackdown 2 lijkt voor negentig procent op de eerste Crackdown. Zo speelt alles zich af in dezelfde stad (Pacific City), zijn je vaardigheden bijna geheel gelijk, vind je veelal dezelfde extra uitdagingen terug en kampt de game nog altijd met een paar kleine problemen. Kleine problemen zoals het plots niet vastpakken van een dakrand op twee honderd meter hoogte of het als een stuiterbal van een gebouw afketsten wanneer je er met enige vaart op terecht komt. Enfin, het enige verschil zit hem in de presentatie die lichtelijk opgepoetst is (maar niet veel), de toevoeging van nieuwe gadgets en vaardigheden zoals de Wingsuit, het feit dat Pacific City nu voor een deel in puin ligt en er ’s nachts mutanten over straat rennen.
Klauteren
Ondanks dit alles blijft de game gek genoeg leuk, en dat heeft alles te maken met het plezier dat het rondrennen als een halve superheld je geeft. Net als in het eerste deel is het weer heerlijk om de relatief grote stad te verkennen door te klauteren en springen en daarbij her en der een auto om te kegelen of wat tuig af te schieten. Door je vaardigheden te gebruiken en speciale bollen te verzamelen krijg je er weer ervaringspunten bij, die je vaardigheden sterker en beter maken, waardoor je weer meer plezier haalt uit verdere verkenning. Deze zeer plezierige en verslavende cirkel van ontwikkeling zagen we ook al in het eerste deel, en vormt het hart van de game.
Daaromheen gevouwen zitten een behoorlijk waardeloos verhaal, speciale uitdagingen per vaardigheid (stuntcirkels voor rijvaardigheid, voetraces over de daken) en mi ies die al snel in herhaling vallen. Wie het eerste deel heeft gespeeld moet niet veel verwachten van het verhaal, maar zelfs dan valt het op hoe mager het is. Gelukkig is er genoeg aanleiding om je te vermaken in Pacific City nog altijd prima en ook om de in herhaling vallende mi ies hoef je het niet te laten. Ze zijn namelijk nog wel uitdagend, en door ze af te wi elen met straatraces, voetraces, stunts, aanvallen op vijandige basi en, een ‘bolletjes’-jacht of simpelweg aan te klooien, vind je altijd wel weer een moment waarop je wilt doorspelen.
De straatbendes zijn verdwenen en daarvoor in de plaats gekomen zijn de terroristische organisatie Cell en een leger aan mutanten.Waar Cell niet meer dan irritant is, blijken de mutanten de grote dreiging en zul je negen speciale UV-bommen tot ontploffing moeten brengen. Dit houdt in dat je een aantal generatoren aan moet zetten die in handen zijn van Cell, naar een broedplaats van de mutanten moet gaan, daar enkele minuten lang vecht voor je leven tegen een enorme horde mutanten en de UV-bom beschermt totdat deze ontploft. Heb je ze allemaal tot ontploffing gebracht dan wacht je nog één laatste grote mi ie en je bent klaar. Het einde van de game kan in negen uur worden bereikt, mits je geen alternatieve mi ies aanpakt.
Onderbreking
We gokken er op dat de meesten van jullie het leuk vinden om de stad te verkennen en verschillende bollen te verzamelen. Dit kunnen overigens bollen zijn die weer ervaringspunten opleveren voor je behendigheid of verborgen bollen die punten opleveren voor ieder van je vaardigheden. Ben je hier eenmaal mee bezig dan kom je er al snel achter dat je dit maar zelden in alle rust en veiligheid kunt doen, omdat er altijd wel weer een stel vervelende terroristen van Cell op je staan te schieten. Hoe sterk hun aanwezigheid in de stad is, hangt af van hoeveel strategische locaties ze hebben en daarin heb je het onderscheid tu en locaties die je in één keer kunt veroveren of zogenaamde forten die uit groepjes van twee of drie locaties bestaan. Eenmaal overgenomen worden ze bezet door jouw werkgever, The Agency, en kun je daar voortaan terecht voor ammunitie, het wi elen van wapens en het aanvragen van specifieke auto’s.
In totaal zijn er 27 van dit soort locaties, dus je zult ze vaak tegenkomen. Op zich is het een logisch systeem: onderbreek het plezier van de speler met een storende factor, zorg dat dit automatisch leidt naar andere uitdagingen en doe dit vaak genoeg zodat de speler ook de drang tot voltooiing voelt. Het overnemen van de locaties is op zich best leuk, maar het zijn niet meer dan grote vechtpartijen tegen hordes vijanden en deze onderscheiden zich slechts zelden van elkaar. Hetzelfde geldt voor de zogenaamde Breaches, dit zijn kleine openingen in de grond die ontstaan nadat je een UV-bom hebt laten ontploffen. Ga je hier ’s nachts naartoe dan stromen er plots allerlei mutanten uit, die de bom overleefd hebben. Ook hier is het een kwestie van enkele hordes aan vijanden afmaken en het is alweer gedaan. Wat dat betreft doet de game sterk aan Prototype denken, met herhalende gameplay en weinig variërende mi ies.
Alle andere uitdagingen zoals races en stunts zijn min of meer hetzelfde gebleven ten opzichte van het eerste deel, met het verschil dat ze iets makkelijker zijn dan voorheen. Waar je eerst nog binnen een bepaalde tijd een serie checkpoints moest halen, heb je nu geen tijdslimiet, maar wordt je score meegenomen in een online leaderboard. Offline biedt dit een stuk minder uitdaging, en speel je online dan ligt het er maar net aan hoe graag je je bent positie wilt behouden.
Vernieuwingen
Ondanks dat de basiselementen van Crackdown 2 hetzelfde gebleven zijn, merken we wel een aantal prettige vernieuwingen op. Allereerst is daar de Wingsuit, een toevoeging aan je pak die je automatisch krijgt naarmate je behendiger wordt. Dit stelt je in staat om sprongen van enorme hoogte te overleven door te zweven. Het kost even wat moeite om helemaal gewend te raken aan de besturing, maar door omlaag te duiken doe je vaart op, om vervolgens op te trekken tot grotere hoogte. Hierdoor kun je enorme afstanden afleggen, of simpelweg voorkomen dat je te pletter valt wanneer je weer eens van een wolkenkrabber af springt. Daarnaast zijn er een aantal nieuwe wapens, zoals een UV-shotgun, en kun je wapens en auto’s van de vijand opbergen voor toekomstig gebruik.
Crackdown 2 is niet meer dan een kopie van de eerste Crackdown met een paar kleine toevoegingen, maar is ondanks zijn gebreken zeer vermakelijk. Uiteindelijk is de game, met of zonder vrienden, zo leuk als je hem zelf weet te maken. Was jij iemand die alles verkend moest hebben, alle bollen in zijn bezit moest hebben of er online gewoon graag een zootje van maakte met een vriend of vriendin dan heb je een legitieme reden om de game in huis te halen. Was je met het origineel snel klaar, dan is Crackdown 2 echter geen verplichte kost.