Ubisoft heeft Brothers in Arms in een aantal jaren uit weten te bouwen tot een oerdegelijke franchise die moeiteloos een plaatjes heeft gevonden naast Call of Duty en Medal of Honor. En zoals het hoort bij een echte franchise, moeten er games voor zoveel mogelijk verschillende platformen worden ontwikkeld. In zo'n geval kan een Nintendo DS-versie natuurlijk niet uitblijven. Je kunt er niet om heen: Brothers in Arms DS is technisch gezien een uitstekende prestatie. Wat ontwikkelaar GameLoft hier uit Nintendo's handheld weet te halen, is vooralsnog niet geëvenaard op het platform. Men is er namelijk in geslaagd om de intense en chaotische sfeer die we kennen van andere Tweede Wereldoorlog-games, ook op de DS neer te zetten. Parachutisten dalen neer, vliegtuigen scheren over, kogels vliegen je om de oren en schattige Franse dorpjes worden tot puin herleid. Ook grote open zandvlaktes met opwaaiende stofwolken en formaties tanks in de verte, worden probleemloos op het bovenste DS-schermpje getoverd. Weliswaar niet altijd aan een fantastische framerate en met her en der wat clipping-probleempjes, maar dat nemen we voor lief. Waar men meer concessies heeft moeten doen is de gameplay. Het tactische aspect dat we van Brothers in Arms gewend zijn, is geheel over boord gegooid. Er lopen nog wel vriendschappelijke soldaten om je heen, maar die zijn er louter voor de show. Veel raakschieten doen ze niet en je kunt ze op geen enkele manier aansturen. Je bestuurt zelf gewoon één personage, vanuit third-person in plaats van first-person aanzicht, en schiet op alles wat Duits spreekt of er Duits uitziet. Je hebt daarvoor de beschikking over drie soorten wapens, een machinegeweer, scherpschuttergeweer en raketwerper. Je kunt wel dekking zoeken achter muurtjes of gebouwen en dan om het randje spieken om de tegenstander eerst goed in het vizier te nemen, en daarna pas het vuur te openen. Ook kun je iets inzoomen op tegenstanders die in de normale vuurmode te ver weg staan, te kunnen raken. De besturing van Brothers in Arms DS werkt best lekker. Je kijkt rond met de stylus en gebruikt het D-Pad om vooruit, achteruit en zijwaarts te bewegen (strafen). De linker trigger wordt gebruikt om te schieten. Alle overige 'knoppen' die je nodig hebt, zijn op het touchscreen geplaatst. Zo kun je met het touchscreen van wapens wisselen, granaten gooien, dingen gebruiken en in- en uitzoomen. De besturing stelt je in staat vrij nauwkeurig te mikken en alle acties in een handomdraai uit te voeren zonder dat je steeds tussen knopjes en stylus hoeft te wisselen. Het enige nadeel is dat het draaien vrij traag gaat; hiervoor moet je een aantal keren over het touchscreen slepen. Toch lastig wanneer er een tegenstander achter je opduikt. Het gebrek aan diepgaande tactiek is op zich nog niet zo'n gemis in Brothers in Arms DS. Het scherm is nu al zo gevuld dat je met extra opties en indicatoren, door de bomen het bos niet meer zou zien. Wat wel echt een gebrek is in Brothers in Arms DS, is het gebrek aan enige vorm van keuzevrijheid. Het spel neemt je vanaf het begin af aan bij het handje en laat deze niet meer los. Je wordt van waypoint tot waypoint door de levels geleid, zover zelfs dat wordt aangewezen achter welk muurtje of obstakel je moet schuilen. Flanken kan alleen wanneer het spel wil dat je flankt. Zie je zelf een leuke omweg en besluit je die te nemen, dan is het vaak 'Game Over' omdat je je orders niet netjes hebt opgevolgd. Je moet steeds binnen een zeer beperkt gebied blijven, ga je iets te ver dan wordt je onherroepelijk teruggeroepen. Het scheelt dat Brothers in Arms DS aan de korte kant is, met drie campagnes met gemiddeld zo'n vijf missies in Normandië, Tunesië en de Ardennen. Hierdoor is het spel voorbij voordat je je echt hebt kunnen ergeren aan het voorgekauwde spelverloop. Maar zelfs dan: ik heb meerdere malen vast gezeten omdat ik iets deed waar het spel niet op berekend was. Zo had ik mijn granaten gebruikt, terwijl het spel ervan uit ging dat ik er nog een aantal op zak had. En ik móest een tank kapot maken, anders kwam ik niet verder. Er zat dus niets anders op dan de hele missie opnieuw te starten. Ook kom je regelmatig vast te zitten in de omgeving wanneer je een verkeerde route neemt of zijn er doorgangen die worden versperd door een onzichtbare muur. Leuk als je net daarlangs een vluchtroute hebt uitgestippeld. Naast de missies te voet zul je ook regelmatig achter het stuur van een voertuig mogen stappen. Dit zijn er twee: een  Jeep en een tank. Bij de Jeep hoef je zelf alleen te sturen, je bijrijder opent automatisch het vuur op de tegenstanders. Bij de tank mag je zelf knallen en rijden tegelijk, wat qua besturing hetzelfde werkt als bij het rondlopen. Bij de Jeep gebruik je normaal gesproken het touchscreen om te sturen en kun je met het D-Pad scherpere bochten maken. De voertuigen vormen vooral een leuk extraatje, heel veel diepgang heeft het spelen met voertuigen niet omdat je maar één soort wapen tot je beschikking hebt. Brothers in Arms DS kent ook nog een multiplayermode voor vier spelers, waarin je op een zestal maps de spelmodes Deathmatch en Team Deathmatch kunt spelen. Hiervoor heb je echter wel meerdere exemplaren van het spel nodig, wat ook de reden is waarom we over de multiplayer verder geen oordeel kunnen vellen. Online multiplayer wordt namelijk niet ondersteund. Speel je het spel alleen voor de singleplayer, dan zit er na de drie campagnes niet veel anders op dan de missies nog een keer spelen op een hogere moeilijkheidsgraad. De houdbaarheid van Brothers in Arms DS is dus uiterst beperkt. De singleplayercampagne is in een vijftal uurtjes prima uit te spelen.