De Tweede Wereldoorlog ligt inmiddels al bijna 60 jaar achter ons, maar nog steeds dienen de gruwelen uit de jaren '40 – '45 voor ontwikkelaars als een goede inspiratiebron. Ook Brothers in Arms is weer zo'n game die onder het kopje WO2 valt, maar dan wel in een speciale subcategorie, genaamd “bijzonder goed”. Het is Gearbox Software gelukt van diens eerste volledig eigen project direct een topper van formaat te maken. Hoe, wat en waarom, lees je in de review.

6 juni 1944. De lucht kleurt grauw en een snerend geluid doorbreekt het klotsen van de golven. Een ongekend aantal vliegtuigen cirkelt boven de kust van Normandië, wachtend op het groene sein om de paratroepers op het vaste land te droppen. Onder de manschappen bevindt zich Sergeant Matt Baker, teamleider van het 502nd Regiment. Dan breekt de hel los. Het vliegtuig van Baker wordt door een Anti-Aircraft Gun geraakt en de paratroepers worden geforceerd uit het voertuig te springen. Zodra je met beide benen op de grond staat is het zaak je team bij elkaar te sprokkelen en er het beste van te maken. Eén ding is het zeker, het worden een achttal loodzware dagen.

Welkom in Brothers in Arms, de eerste Tweede Wereldoorlog shooter waarin je altijd twee stappen vooruit moet denken en niet als een Chuck Norris duizenden eenheden eigenhandig over de kling jaagt. Brothers in Arms draait volledig om het nemen van tactische beslissingen in een oorlogssituatie. Nu klinkt dit vrij saai, maar is Gearbox nieuwste troetelkindje verre van slaapverwekkend. De spanning is namelijk continu aanwezig en je zult maar weinig progressie maken als je niet op het puntje van je stoel, in uiterste concentratie de controller bedient. Maar hoe gaat deze tactische gameplay precies in z'n werk?

Wel, je hebt tijdens het spelen niet alleen de controle over je eigen personage, maar ook over een tweetal teams, het fire team en het assault team. Deze teams zijn middels de linker schouderknop te instrueren en bij goed gebruik het dodelijkste wapen dat je bij je hebt. Je plaatst je teams met een over het speelveld glijdende cursor, op de gewenste posities en kunt ze vervolgens ook nog eens specifieke aanwijzingen als “neem die en die vijand onder vuur” of “stop met schieten” toespelen.

De manier waarop dit verloopt, voelt natuurlijk aan en frustreert geen moment. Je opdrachten worden negen van de tien keer op de manier uitgevoerd zoals je in gedachten had en zijn ook écht nodig om vooruitgang te boeken. Het is nagenoeg onmogelijk om verder te komen als je enkel zelf Duitsers omlegt. Door de verscheidenheid aan teams - het fire team biedt vaak de zogenaamde 'supressing fire', waarna je assault team via een spectaculaire flank actie de vijand in de rug de das om doet - zijn de mogelijkheden eindeloos en kun je de geavanceerdste gevechtstactieken uitvoeren.

Brothers in Arms pretendeert naast onderhoudende en vernieuwende gameplay, ook een leuk verhaal aan boord te hebben. Hoewel de gebeurtenissen en 'plotwendingen' (voor zover je hier van kunt spreken) niet van Hollywood niveau zijn, lukt het Gearbox aardig een oud, waar gebeurd verhaal te vertellen. Vooral door de sombere opmerkingen van Matt Baker krijgt het spel een vrij negatieve sfeer, wat ook direct weer bijdraagt aan het realisme. Oorlog was niet leuk, je baalde iedere dag weer dat je in je stinkkleren op de meest waardeloze plek op de aarde rond moest banjeren.