Toen de Wii op de markt verscheen,werd het al snel duidelijk dat de console door zijn unieke besturinguitermate geschikt is om statische avonturenspellen nieuw leven in teblazen. Het is daarom des te opmerkelijker hoe weinig noemenswaardigetitels er tot nu toe binnen het genre op de machine van Nintendo zijnverschenen. Enkel Zack & Wiki: Quest for Barbaros' Treasure wistde liefhebbers van het betere wijs-en-klikwerk te plezieren terwijlhet spel in principe niet eens binnen het genre geplaatst kan worden.Mi chien luidt Agatha Christie: And Then There Were None wel hetbegin in van een mooie point and click-toekomst voor de Nintendo Wii?Omdat ik een Belg ben heb ik best weleen speciale band met Agatha Christie. Haar meest bekende personage,de fictieve speurneus Hercule Poirot, is namelijk afkomstig uit mijngeboorteland en daar ben ik uiteraard trots op. De mandook in maarliefst drieëndertig verschillende boeken en zelfs ineen paar films op. Daardoor kan Monsieur Poirot vandaag de dag nogsteeds genieten van wereldwijde faam. Samen metMurder on the Orient Expre , Death on the Nile en Witne for theProsecution is And Then There Were None een van Agatha Christie'sbekenste verhalen. Spijtig genoeg heeft men het geheel nietweten te vertalen naar een vermakelijke game.Tijdens de eerste minuten van het spelkrijg je al meteen de kriebels door de ongelofelijk gedateerdetechnologie waarmee de ontwikkelaar personages leven in probeert teblazen. Naast lachwekkende gezichtsanimaties en houterigearmbewegingen zijn de conversaties ook nog eens slecht geschreven.Het lijkt daarbij alsof alle mensen die je leert kennen doorslechts een paar verschillende, vooral ondermaatse acteurs van eenstem werden voorzien. Het audiovisuele plaatje van een game komt vaakpas op de tweede plaats, maar hoe je dit spel alles te zien en tehoren krijgt is erg ondermaats.Dat kunnen we ook zeggen over de manierwaarom het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Mocht je voordat jeaan de slag gaat met And Then There Were None nog nooit eerder methet boek, de film of het toneelstuk in aanraking zijn gekomen is dekans groot dat je tijdens de eerste uurtjes niet snapt waar het spelin godsnaam over gaat. De ontwikkelaar vertelt het verhaal zoongelofelijk slordig dat je moet beschikken over een immense portiedoorzettingsvermogen om het schijfje niet gewoon uit je Nintendo Wiite halen en in de dichtstbijzijnde vuilbak te smijten.Mocht je toch dapper genoeg zijn om AndThen There Were None een kans te geven dan mag je enkele leukepuzzels verwachten. Alle raadsels dienen opgelost te worden doorgebruik te maken van voorwerpen die je in de omgeving kunt vinden,net zoals dat in elke point and click-game het geval is. Naasthet zoeken naar de oplo ing van de puzzels is er echter niets tedoen dat echt leuk is. De gesprekken die je kunt aangaan met anderepersonages zijn saai en helemaal niet dynamisch waardoor je zondernadenken de hele tijd op de A-knop mag gaan klikken. Nooit krijg jeeen leuke plottwist te zien of verschijnt er een glimlach op je monddoor een onverwachtse reactie. Slaapverwekkend is nog de beste termom And Then There Were None te beschrijven.Eens je het einde van het spel hebtbereikt is er niets meer te doen en het lijkt me sterk dat je dezeWii-game nog eens opnieuw uit de kast zult halen. Ga daarentegen naarde bibliotheek en huur het gelijknamige geschreven werk. Op die manier spendeerje je tijd een stuk nuttiger dan met dit spel aan de slag te gaan enzijn je ouders blij omdat je nog eens uit vrijwillige basis een boekter hand neemt.