Wanneer je 0 Day Attack on Earth opstart en het hoofdmenu bereikt, krijg je een achievement. Waarom? Mi chien is het een bedankje van Square Enix omdat je 1200 Microsoft Points voor het spel hebt gelapt. Anderzijds kan het ook een tegemoetkoming zijn. Als in: “Hier heb je vijf gamerpoints. Hopelijk heft dat de misère van onze game een beetje op.” Beide verklaringen duiden in ieder geval op weinig goeds.

Om vandaag de dag een generieke shoot-em-up uit te brengen, moet je van goede huizen komen. Xbox Live Arcade verdrinkt in talloze soortgelijke spellen. Dit geldt al helemaal als je de onbetwiste koning in het genre, Geometry Wars, in verkoopaantallen wilt overtreffen. Square Enix waagt met 0 Day Attack on Earth toch een poging door zich te richten op het fundament van iedere shoot-em-up: knallen, knallen en nog eens knallen. Veel lijkt er dan ook niet mis te kunnen gaan, maar het tegendeel is helaas waar.

0 Day Attack On Earth speelt zich niet geheel onverwacht op aarde af. Je bent een vliegtuigje dat samen met drie teamgenoten een reeks ruimteschepen en War of the Worlds-achtige aliens neer moet knallen. Dat doe je al vliegend boven de steden Tokio, Parijs en New York. De aarde onder je lijkt rechtstreeks van Google Maps geplukt, hoewel sommige gebouwen en bezienswaardigheden driedimensionaal zijn. De game ziet er met name door de wazige, 'blurry' ondergrond vrij slecht uit, zelfs voor Arcade-begrippen.

Gezien het genre zou dit nog niet eens zo heel erg zijn, mits 0 Day Attack on Earth leuk zou zijn om te spelen. Je bestuurt jouw vliegtuigje met het linkerpookje, terwijl je met je rechterpookje een constante golf aan kogels of rakketen naar je vijanden vuurt. Waar andere genregenoten afwi elend zijn door nieuwe wapens of gepaste uitdaging, is 0 Day Attack On Earth echter een stuk beperkter. De kiesbare vliegtuigjes ontvangen bijvoorbeeld maximaal twee wapenupgrades. Voor een shoot-em-up is dat natuurlijk veel te weinig. De aanvalsmogelijken zijn hierdoor ontzettend karig, waardoor het al gauw repetitief wordt.

De inbegrepen opwaarderingen hebben daarnaast ook nog eens bar weinig effect op het levensbalkje van vijandelijke eenheden. Sommige vijanden kosten je minuten om ze te doden, ongeacht welk gevechtsvliegtuigje je aan het begin van de mi ie kiest. Dat is niet alleen irritant, het maakt de game ook nog eens belachelijk moeilijk. Je moet dichtbij vijanden blijven omdat je kogels maar een korte afstand afleggen, maar dezelfde vijanden zijn enorm sterk en kunnen je met twee aanvallen gemakkelijk vernietigen. Je ontkomt er dus niet aan dat je op 'oneerlijke' manieren doodgaat. Je wordt op een verkeerde manier uitgedaagd.

Je teamgenoten doen helemaal niets om je te helpen. Af en toe zie je een vijftal verdwaalde kogels voorbij zoeven, maar deze slaan maar zelden in op vijanden. Behalve bij toeval op rode wolken, die als opvulling in de lucht verspreid zijn. Wanneer je tegen deze bloedgekleurde brei aanvliegt, bots je terug en verlies je een gedeelte van je levensbalk. De wolken zijn niets meer dan een onzichtbare muur die er voor zorgen dat je als een stuiterbal door het level vliegt. Een knap staaltje zwak gamedesign.

Het spelprincipe is gebaseerd op extreem saaie gameplay, die nog eens extra frustrerend is door een onvergeeflijk tijdslimiet. Je kunt het jezelf vergemakkelijken door de game in coöp te spelen, maar daar wordt de kern van het spel helaas niet beter op. Je kunt ook nog je heil zoeken in de beschikbare onlinemodi, maar de spelers die je nodig hebt om deze modi uit te proberen ontbreken. Het vinden van andere mensen is, net als de rest van 0 Day Attack On Earth, een tergende bezigheid. Dat is jammer omdat de singleplayermodus voorbij is voor je er erg in hebt, al kan de korte spelduur natuurlijk ook als een pluspunt gezien worden.