Net als het winnende team is Allstars afkomstig uit de e-sports-stal van de Nederlandse manager Alexander Korf. Korf is een beetje de Louis van Gaal van de Call of Duty-e-sports. Hij grijpt iedere aangelegenheid aan om over zichzelf, zijn verleden in de bedrijfs- en ICT-sector of zijn ervaring met e-sports te praten. En als daar tijdens een ontmoeting of interview geen aanleiding toe is, dan creëert hij die zelf wel.

Dat maakt het aanlokkelijk en wellicht niet eens onterecht hem als zelfingenomen af te doen, maar de Fariko-manager heeft ergens wel recht van spreken. Korf is een lopende Call of Duty- encyclopedie. Op verzoek (of zonder) dramt hij moeiteloos de wapenstatistieken uit Black Ops II op. Met de winst van Fariko Impact bewijst hij daarnaast over de juiste visie en een geschikt model voor het e-sports-wereldje te beschikken. Naar eigen zeggen 'denkt hij veel over dat soort dingen na' . Wij zullen dat niet bestrijden.

Uitgeschakeld

Toch breek je met louter visie en 'n leuk model geen potten in deze business. Het is in e-sports vooral kwaliteit dat ten grondslag aan alle succes ligt. Helaas was het juist kwaliteit waaraan het 't Allstars-team ontbrak.

Op de eerste dag was dat net als op het EK nog niet zo heel erg merkbaar. Het team walste in de poule vrij gemakkelijk over het ex-Halo-team Freakhead en de pro's van Rage heen. Enkel Optic Gaming, de derde tegenstander in de poule en een van de beste teams op het toernooi, voorkwam dat de Nederlanders ongeslagen bleven. Het Amerikaanse, simpelweg betere team speelde met de Nederlanders zoals een kat speelt met garen.

Fariko Allstars werd ondanks dat verlies tweede in de poule en ging zo door naar de winnaars-bracket. Dat bleek uitstel van de executie, want zoals Korf gelijk beaamde was het verlies tegen Optic een belangrijke graadmeter. Op de tweede wedstrijddag werd het team in zowel de winnaars- als verliezerspoule uitgeschakeld. Met hun roze vestjes en gegelde haartjes dropen de spelers na een 5-6 verlies in de elfde (!) Search & Destroy-ronde teleurgesteld af tegen de Italianen van Inferno E-sports. Het toernooi zat erop.

Verschil in kwaliteit

Van deceptie was bij overigens niet echt sprake. Het verschil in kwaliteit tussen de Nederlandse en vooral de Amerikaanse pro's was schrijnend. Zelfs als het team was doorgegaan naar de volgende wedstrijd in de verliezerspoule, was de kans klein dat Allstars in aanmerking zou komen voor een van de acht geldprijzen uit de prijzenpot van één miljoen. Zeker in de Counter-Strike-esque modus Search & Destroy werd de Nederlanders alle hoeken van de tafel getoond. Vaak zag je dat de Allstars-spelers de verscheidene zones niet goed afdekten en simpelweg werden overlopen wanneer de bom bij een van de twee 'bomb sites' was geplaatst. Het team speelde te agressief.

Verder bleven prachtige individuele acties, zoals in de finale van de collega's van Fariko Impact, bij de Nederlanders uit. Zo werden die tweede dag ook vrijwel alle potjes Hardpoint en Capture The Flag verloren. Wellicht is dat niet enkel een gebrek aan kwaliteit: drie van de vier spelers kampten met flinke koorts. Zo slecht als het team soms speelde, zo slecht slaagden de spelers er bij vlagen in hun koorts te verbergen. Een van de Allstars moest zelfs zijn controller neerleggen tijdens de match tegen Optic omdat hij door het vele hoesten het spoor eventjes helemaal bijster was.

Griep of gedrag?

Het was dan ook lastig vast te stellen of het team na het verlies tegen Inferno juist erg teleurgesteld of erg ziek was. De gezichten stonden hoe dan ook op onweer. Opvallend genoeg leidde dat niet tot trashtalk of nare gebaartjes. Sterker nog, dat was de drie toernooidagen nergens het geval. Waar er na het EK in Keulen veel ophef was over de manier hoe spelers met elkaar omgingen, schudden spelertjes elkaar in L.A. netjes de handjes en liepen beide teams na de matches rustig van elkaar weg.

Dat puriteinse gedrag was zo opvallend dat het haast geen toeval kon zijn. Na langdurig journalistiek veldwerk op de eerste toernooidag (het aanspreken van lead designer David Vonderhaar, die opeens toevallig naast mij stond), kwam ik erachter dat alle teams vooraf een strenge briefing van de organistoren hadden gehad. Microsoft en MLG waren als de dood dat er wederom een mediarelletje rondom de opgefokte spelertjes zou ontstaan.

Verlies

Toen de Nederlanders vroeg werden uitgeschakeld, vreesde ik dat het toernooi me verder niet meer zou kunnen boeien. Tot mijn verrassing was het tegenovergestelde het geval en heb ik juist nadien de tofste en interessantste potjes op het toernooi gezien. De laatste wedstrijd, de finale, was een perfect slotstuk. Met name dankzij Fariko Parasite. Het simplisme waarmee hij zijn kills maakt doet aan menig voetbalanekdote denken.

Omdat Call of Duty zo toegankelijk is, vinden sommige gamers dat de game op e-sports-niveau niet serieus te nemen is. Is het terecht dat er een toernooi wordt georganiseerd rondom de meest toegankelijke populaire shooter van deze generatie? De vraag stellen is ‘m beantwoorden. Afgaande op de moeite die Treyarch heeft gedaan om een gebalanceerde e-sports-game af te leveren, de vele kijkers naar de livestream en de toeschouwers op het event zelf, zijn er klaarblijkelijk veel mensen die Black Ops II professioneel gespeeld willen zien worden. Louter de vraag rechtvaardigt het aanbod. Zeker als dat aanbod zo vermakelijk is als in het Hollywood Palladium.