De klok tikt tegen zessen en een luid gebrul uit m’n maag bereikt m’n oren. Omdat de tijd dat mama eten maakt al een tijdje passé is, betekent dit dat de barre tocht richting de supermarkt op het programma staat. Hoewel de Albert Heijn maar op twee minuten fietsafstand ligt, is het met 33 graden nog geen pretje een trap op te lopen. Maar goed, vijf minuten later wandel ik een heerlijk koele supermarkt in en vervolg ik m’n weg naar de hap, slik, weg hoek, ofwel: de magnetronmaaltijden. Terwijl ik een lekkere Koken & Stomen-maaltijd m’n mandje inschuif, valt me iets op. Waar de supermarkt normaal gevuld wordt door PC Hooft-gebabbel, galmen er nu wat beats door de supermarkt heen. Wat is hier aan de hand?

En dan zie ik het. Twee jongens in het groentenvak naast me, lopen met hun mobiel om hun nek door de supermarkt te paraderen. Uit de boxjes van één van de mobieltjes komt een onwijs hard geluid dat het best te omschrijven is als ‘herrie’. De jongens lopen met het volume op tien rond en doen alsof hun neus bloedt. Niemand die ze ook vraagt om het geluid zachter te doen.

Het knaagt aan me en ik bedenk me dat dit eigenlijk steeds vaker gebeurt. Sta je op het station op een trein te wachten, komt er zo’n halvezool langs die je even vijf minuten komt verblijden met zijn muzikale smaak. De rest van het perron mag gezellig meeluisteren. Ik heb zelfs een keer meegemaakt dat iemand z’n mobiel IN de trein aan liet staan en in een overvolle coupé zijn muziek op standje weetikveel af ging luisteren. Als iemand in de trein zit te bellen kun je dit als storend ervaren (ik hoef niet te weten dat je net voor het eerst met je vriendje iets uitgehaald hebt), maar het luid afspelen van je muziek zit toch tegen asociaal aan. Het is net alsof die mensen zich Remi voelen: alleen op de wereld.

Wel, wat heeft dit allemaal in vredesnaam te maken met games? Nou, het volgende. Als gamers, lang leven het wij-gevoel, hebben we een troef in handen om de herrieschoppers een koekje van eigen deeg te geven: onze handheld. Mijn voorstel is dan ook dat iedereen die op een plek -de trein, de bus, noem het maar op- waar zo’n vandaal bezig is, zijn Nintendo DS of Playstation Portable ter hand neemt, de oordopjes er rigoureus uithaalt, het volume op maximaal zet en lekker door gaat gamen. Zoals intellectueel Bush ook altijd zegt: kwaad moet je met kwaad bestrijden. Laat ze maar kennis maken met al die vervelende Mario-geluidjes en Need for Speed muziek. Of nog beter, pak de game met het slechtste, vervelendste en meest monotone geluid en ga lekker van de gameplay genieten. Dat zal ze leren!

Dus allen, participeer in deze strijd tegen het oneindige kwaad en draag je steentje bij om deze negatieve trend in de kiem te smoren.