Broeders en zusters,

What's in a name?

Ontzettend veel. Heb je eenmaal een goede naam, een goede titel, dan zit je gebakken. Bijna niemand heeft ook nog maar enige gameplaybeelden gezien van Grand Theft Auto IV, maar iedereen weet dat het spel gigantisch goed wordt. Niet door de beloftes van Rockstar, maar door de naam. Omdat die naam zich in het verleden al keer op keer bewezen heeft.

Aan de andere kant krijgt Halo 3 het zwaarder te verduren. Hoewel de serie volgens sommigen zich allang bewezen heeft, zo denk ik ook, zijn anderen nog lang niet overtuigd. Boosdoener is daar waarschijnlijk Halo 2 van, die volgens velen toch ernstig tegen viel. Is dat reden genoeg om direct het laatste deel in de trilogie te wantrouwen? Kijken we allemaal met een schuin ook naar het spel, en gaan we maar klagen dat bijvoorbeeld de graphics tegen vallen?

GTA en Halo. Twee verschillende namen met verschillende verwachtingen.

De PlayStation 3 heeft zich voor mij nog niet bewezen. De hardware is er, maar qua games is het bar en boos. Nu GTA IV ook nog eens is uitgesteld, komen alle systemsellers pas in 2008 uit. Reden om het systeem daardoor niet aan te schaffen? Nee, want velen zullen het ding puur om de naam kopen. Puur omdat er 'PlayStation' op staat.

Nintendo heeft het op dat punt weer slim aangepakt. Ik vind persoonlijk de GameCube geflopt. Naast de toptitels als Metroid Prime, Resident Evil 4 en Super Smash Bros. Melee, was er gewoon weinig te beleven. Naast een verdwaalde Eternal Darkness en een Pikmin hier en daar was het angstig stil. Je zou kunnen zeggen dat nieuwe gamers, die niet bekend zijn met de eerdere Nintendo-consoles, ook de Wii zo zouden kunnen afschrijven. Nintendo boort echter een hele nieuwe doelgroep aan waardoor de Wii als een tierelier verkoopt.

Tomb Raider: Angel of Darkness en Sonic the Hedgehog. Games die hun naam niet waarmaken.

Maar is het wel eerlijk om titels alleen al door een naam te beoordelen? We schrijven filmgames al direct af, omdat ze dezelfde naam hebben als de film. Maar op die manier missen we wel weer net die pareltjes die de plank wel raak slaan. De naam Lara Croft stond de afgelopen jaren ook niet meer voor kwaliteit, maar we hadden die nieuwste topgames gemist als we haar al hadden afgeschreven. En misschien nog wel het beste voorbeeld: Sonic. De blauwe egel stond vroeger nog garant voor klassiekers, maar tegenwoordig moet je oppassen als zijn stekelige kop op een doosje staat.

Wat ik dus duidelijk wil maken, is dat je niet teveel vast moet houden aan bepaalde namen. 'In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst' hoor je wel eens bij beleggingsreclames. En zo zit het met games net zo. En dan koppel ik direct terug naar het tweede gebod, want daar houden mensen zich vaak te veel vast aan één console. Op diezelfde manier kun je jezelf onbewust ook vastklampen aan bepaalde namen en zo andere titels uit het ook verliezen.

Amen

Het eerste gebod Het tweede gebod

Volgende week het vierde gebod!