Aangezien ik niet meer weet wat ik in het weekend gedaan heb, haal ik maar een verhaal uit de oude doos.

Consoles zijn vandaag de dag het flame onderwerp bij uitstek, iets wat als niet console-bezitter moeilijk te begrijpen is. Ook ik had een fan-boy kunnen zijn, maar de geschiedenis besliste anders. Als brugger had ik namelijk graag een Sega Megadrive gewild. Het Japanse apparaatje stond elke week in de speelgoedkrantjes voor slechts 180 gulden. Ik had wel een 286, maar de games op de Sega zagen er beter uit en je kreeg er een mooie gamepad bij. Alleen het geld moest ik nog verzamelen en dan kon het feest beginnen. Geld dat ik ontving na een aanrijding. Een onvoorzichtige bestuurder zag mij niet en schepte mij inclusief fiets. Zelf mankeerde ik niets, maar de fiets had een slag in het wiel. Na het invullen van het schadeformulier fietste ik verder, maar de bestuurder had nog iets in petto. Hij wilde zijn schadeformulier terug in ruil voor 150 gulden. Volgens mijn klasgenoot kon je een slag in je wiel voor 5 gulden laten verhelpen. Nog 35 gulden en ik kon mijn first Sega kopen. Helaas spatte deze droom uiteen na het ontvangen van de rekening van de fietsenmaker. De fiets was stevig beschadigd en de reparatiekosten kwamen uit op 180 gulden. De slinkse bestuurder kon achterhaald worden, maar mijn Sega-console droom was voorbij.