Wanneer ik ’s ochtends vroeg met m’n slaperige hoofd in de collegezaal één of ander oninteressant verhaal van een nog oninteressantere man aanhoor, is m’n cognitieve stelsel op z’n best. Dit nadenken gaat meestal niet over de stof die behandeld wordt, maar over totaal andere zaken. Zo combineerde ik vandaag tijdens m’n ochtendcollege het gebruik van games aan onderwijs. Wordt er namelijk in het onderwijs wel eens gebruik gemaakt van games?

Een minuut staren verder, herinnerde ik me dat ik zelf een dik jaar geleden een game heb mogen spelen voor m’n studie. Omdat ik geen Game Design of iets dergelijks studeer, vallen artistieke hoogstandjes af, maar moest ik het doen met wat men de ‘Business Game’ noemde. Het spel der bedrijfswetenschap, och wat klinkt dat mooi.

De bedoeling van het spel was dat drie groepen van ieder zo’n 20 man de bedrijfsvoering van een computerleverancier op zich namen. Bepaal de prijs, koop de grondstoffen in, assembleer de computers, bepaal de bedrijfsstrategie, huur voldoende (maar weer niet teveel) mensen in, enzovoorts. De manier waarop de verschillende departementen (inkoop, logistiek, marketing en dergelijke) bij elkaar komen, was de les die wij als studenten hieruit moesten leren. Want uiteraard overlegde de inkoop niet met het personeel en zat iedereen achter z’n computer lekker z’n eigen ding te doen, wat resulteerde in een tekort aan mankrachten om de computers ook daadwerkelijk in elkaar te zetten. Als groep zijnde deden we het dan ook niet zo best, maar toen ik zelf het systeem eenmaal doorkreeg, had ik er wel lol in.

Nu ik vandaag zo een beetje over de Business Game aan het nadenken was, besefte ik me dat het ook best tof zou zijn om dit spel via het internet met allerlei andere ‘gamers’ te kunnen spelen. Alle economie- en managementtheorieën kun je er op los laten en door het turn-based element zou er per week een score kunnen komen van wie het meeste geld heeft verdiend. De basis van het spel is namelijk helemaal niet zo moeilijk en hoeft niet per se door een hoogstaande gameontwikkelaar als pak ‘em beet Blizzard in elkaar gezet te worden.

Positioneer het als een opleidingsgame voor iedereen die later het grote geld wil verdienen, gooi er een visueel laagje overheen met een geanimeerde Donald Trump en voorzie de game van wat Wallstreet-achtige menu’s, en ik denk dat er best brood in zit. Wellicht kan de maker van Uplink: Hacker Elite, een game uit 2001 waarin je in een tekstuele omgeving jezelf als hacker waande en allerlei systemen moest kraken, zich op de game storten, want in feite komt de manier van uitwerken in mijn visie tussen de twee games redelijk overeen.

Dit schrijvende, besef ik me ook dat ik redelijk vanuit het perspectief van de bedrijfswetenschapper denk, en er ook tal van andere games gerelateerd aan onderwijs mogelijk zijn. Wat dacht je van een 3D-weergave van de hersenen, waarbij het de bedoeling is om met een minuscuul mesje in een gigantisch gangenstelsel zo snel mogelijk bij bepaalde delen te komen, zonder de wand te raken. Dokter Bibber in 3D, speciaal voor de studenten Geneeskunde. Gaaf toch?