In 1877 breekt in Zuid-Afrika alweer de negende Xhosa-oorlog uit in één eeuw tijd. Deze Zoeloe-oorlog, die werd uitgevochten tu en de Britse macht in Zuid-Afrika en het onafhankelijke Zoeloekoninkrijk, staat in het bijzonder bekend om zijn zeer bloedige veldslagen. Onder koning Cetshwayo moderniseerde het Zoeloeleger sterk en werden zijn troepen ook, voor het eerst, met vuurwapens uitgerust.
Het koninkrijk maakte zich sterk tegen het ongepermitteerde landgrijpen van de Boeren uit Transvaal, de Britse koloniale macht en de rivaliserende Afrikaanse koninkrijkjes (buurland Swaziland, bijvoorbeeld). Na een grensgeschil liepen de verhoudingen uit de hand en brak de oorlog uit. Spoiler alert: de Zoeloe verloren hun koninkrijk en werden in 1879 Britse onderdanen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot.
Mensen met coole namen en hyena’s
In Zulu Response sluit je je aan bij ofwel het Britse ofwel het Zoeloeleger. De game is first-person en gewapend met een sabel, een pistool, of een speer en een schild, waad je door het hoge, droge gras van de Zuid-Afrikaanse savanne je luid krijsende tegenstanders tegemoet. Elke skirmish vindt plaats op een daadwerkelijke locatie en probeert jou zo het gevoel te geven van hoe de Slag bij Rorke’s Drift of de Slag bij Isandlwana (om er maar twee te noemen) er uitgezien moeten hebben. Deze locaties worden nagemaakt op basis van satellietbeelden en kaarten die het Britse leger toentertijd heeft gebruikt. Elke kaart krijgt wel ander soort gameplay: soms verdedig je een buitenpost, soms moet je een officier helpen ontsnappen, nu eens word je opgejaagd door de Zoeloe, dan weer jaag je zelf op de Britten. Met hulp van Lewis’ expertise, weet Web Interactive Studios het landschap en de manoeuvres van de beide legers daardoorheen zo accuraat als maar kan na te bootsen.
De game kan in zowel singleplayer als multiplayer gespeeld worden. De singleplayer legt de nadruk op de Britse kant van de medaille. Historische personages zoals Bartle Frere, Hicks Beach, koning Cetshwayo en mi chien zelfs Paul Kruger, komen aan bod in de campagne, waarin jij als kleine officieer een klein bataljon Britten de strijd in leidt tegen de imponerende Zoeloe. De veldslagen zijn gebaseerd op ooggetuigenverslagen (fun fact: de laatste veteraan van deze oorlog stierf pas in 1954) en verhalen van overleven in de Afrikaanse wildernis. De game gaat daarom niet alleen over het vechten tegen de Zoeloe, maar ook tegen het voor Britten erg onvriendelijke savanneklimaat en de wilde dieren die daar wél goed in kunnen overleven (pas vooral op voor hyenaroedels).
Britse orde en de Zoeloehorde
In de mutliplayer mag je zelf kiezen of je als Brit of als Zoeloe vecht. De multiplayer is vier tegen vier, maar je geeft leiding aan een grotere groep soldaten dan dat. Er lijkt echter een scheve verhouding te bestaan in krijgersaantallen, maar historisch klopt het altijd zoveel mogelijk: de Britten beschermden in deze oorlog betrekkelijk kleine stukjes grond en waren vaak sterk in de minderheid, terwijl ze wel vaak het technologische voordeel hadden. Daarmee hebben zij uiteindelijk de oorlog gewonnen.
Je kunt je bataljons de opdracht geven bepaalde posities te bezetten, in kleinere groepen te splitsen en te spreiden, om offensief of juist defensief plaats in te nemen, enzovoorts. Stuur je mannen echter niet te ver weg – als je ze dan terug wilt roepen, ben je niet meer binnen hun gehoorbereik en ontstaan er misverstanden (iets waar het bij de Britten al eerder mis ging – I’m looking at you, Lord Cardigan). Het horen van je stem kan je mannen juist moed geven, zeker bij de Zoeloe, die hun veldslagen volgens vast ritueel met een rondedans beginnen en zich wel vaker bedienen van strijdkreten.
Het team van vier spelers dat de Britten helpt, krijgt vier Britse officieren met elk zes soldaten en tien reserves tot zijn beschikking. Zodra een soldaat sneuvelt, neemt een reserve zijn plaats in. Elke soldaat kan bevolen worden individueel en onafhankelijk aan te vallen, of juist alleen maar onder commando. De soldaten kunnen in rijen staan, kruipen, rechtop staan, vuren en weer terug kruipen. Bij de Zoeloe gaat het anders. Daar hebben drie van de vier spelers elk elf krijgers onder zich en honderdtwintig reserves. De vierde speler is gewapend met een Martini-Henry-geweer en vervult, samen met zijn eigen vijf krijgers, de rol van sluipschutter. Je kunt ook geen commando’s geven over je krijgers: ze vallen automatisch de Britten aan.
Historisch
Elk spel kan aangepast worden naar jouw eigen wensen en grillen. Je kunt de snelheid en conditie van je eigen soldaten en je vijanden bijstellen, het gehoorbereik van je soldaten, et cetera. Ook kun je medailles winnen: je soldaten respecteren een leider die met medailles is onderscheiden en zullen beter voor hem vechten. Je kunt je medailles, zelfs als je midden in een veldslag zit, inruilen tegen een ad hoc-beloning, als de situatie daarom vraagt.
Maar historische accurate e is wel het belangrijkste doel bij Zulu Response. De game moet niet alleen vermakelijk zijn maar ook als een historisch document gespeeld kunnen worden en de speler daadwerkelijk iets leren over oorlogen tegen de Afrikaanse inheemsen tijdens de koloniale periode. De samenwerking met historicus en schrijver Damien Lewis bevestigt dat.
Dat is niet het enige historische aan de game. De graphics zien er helaas wat gedateerd uit. Dat hoeft voor de gameplay natuurlijk niks uit te maken, noch voor de immersie, maar Zulu Response steekt wat schril af tegen andere indies die in 2016 uitkomen. Wederom is hier wel bewijs te vinden dat de game andere prioriteiten heeft en dat is ergens een geruststelling. Het spel zal vooralsnog enkel in het Engels te spelen zijn, al hebben Zuid-Afrikaanse gamers al beloofd (geschaard achter htxt.co.za) om op Zoeloe-audio aan te dringen. Als je dan toch voor authenticiteit gaat, mag het Zoeloe ook niet ontbreken. Eish!
Zulu Response verschijnt in 2016 voor pc.