Maar wat dook er weer op deze E3? Jawel, Xcom. De ontwikkelaars die de nieuwe demo toonden hadden een verdomd goede reden om de game een jaar achter gesloten deuren te houden, ze hebben er namelijk behoorlijk aan gesleuteld. Naar hun inzien leek de oude versie van Xcom voor geen meter op de inmiddels bijna antieke eerste games uit de reeks. Die waren enorm tactisch en daar was in de vrije remake weinig van te zien. Je begrijpt het al: nu wel.

Tactiek

De originele Xcom-games draaiden om tactiek en dat is iets dat 2K Marin, die gasten achter BioShock 2, terug willen laten komen. Dat begint al voordat je op een missie gaat: als leider van een overheidsteam dat zich in het geheim richt op verschijningen van gewelddadige buitenaardse wezens moet je een team samenstellen dat mee op pad mag. Je kunt uit diverse mensen kiezen, die allemaal hun eigen sterke en mindere eigenschappen hebben, naast hun unieke persoonlijkheden. Tussen de missies door kun je op het overheidskantoor rondlopen en de personages leren kennen, zodat je er ook een band mee opbouwt.

Wanneer je eenmaal naar een stad binnen de Verenigde Staten wordt gestuurd – vaak omdat er een buitenaardse levensvorm is gesignaleerd – gebruik je je teamleden om tactisch het gevecht aan te gaan. Zet flink wat vuur op de buitenaardse schoften terwijl je ze zelf flankeert, of laat ze schuilen achter een muurtje. Niets wereldschokkends, maar het maakt de basis van Xcom wat gevarieerder.

Buitenaardse technologie

Echt leuk werd het toen we zagen dat je verschillende wapens van de aliens af kunt pakken. Hier komt nog een tactisch element bij kijken. Je werk is namelijk het verkrijgen van buitenaardse technologie. Wanneer je iets vindt, kun je ter plekke beslissen om het meteen in te zetten als wapen, of het te bewaren. In dat laatste geval kan de technologie terug op kantoor onderzocht worden zodat je het een paar missies later alsnog kunt meenemen en gebruiken.

Soms zit je in een behoorlijk uitdagend gevecht, en laat je de strategie voor de lange termijn even voor wat het is. Dan zet je gewoon dat extreem vette wapen in dat als een zwart gat in de lucht verschijnt en alle vijanden in één ruk opzuigt. Als kers op de taart wordt ook een groot deel van de omgeving opgeslokt. Dat hadden we niet verwacht; door de jaren ’50-look van de game oogt het wat statisch. Het is dan ook goed om te zien dat er wel degelijk wat kapot kan.

Wat viel er verder nog op? Als personages sterven op het slagveld ben je ze gelukkig niet voor altijd kwijt, maar kan het wel een paar missies duren voor je ze weer kunt inzetten. De omgevingen zijn erg nauwkeurig vormgegeven en ademen een typisch oud sfeertje uit dat we wel konden waarderen. Indrukwekkend was ook het einde van de demo. Het hoofdpersonage wordt zelf in een zwart gat gezogen en komt in een wereld terecht die wel van de aliens moet zijn. Zal daar ook een gedeelte van de game zich afspelen? We wachten met spanning af, want dit is nu typisch zo’n game waar we nog meer van willen (en moeten) zien. Xcom maakt in ieder geval nog altijd indruk, ook na een jaar afwezigheid.