Kijk naar Mario. Kijk naar Jak & Daxter. Kijk naar Rayman. Wat doe je in deze games? Rennen en springen. Je moet echter wel heel cynisch zijn om te zeggen dat het drie dezelfde spellen zijn. Goede games nemen bekende gameplaymechanieken en maken ze eigen. Ze doen iets nieuws dat je als speler nog niet eerder op die manier hebt gezien. En bovendien injecteren ze die oude vertrouwde ideeën met een dosis plezier.
De nieuwe MMO WildStar wint geen prijzen voor originaliteit. In de basis is het een MMO zoals we die kennen sinds EverQuest. Je doet quests, doodt monsters en verkent nieuwe gebieden. Toch weet het elk spelmoment te voorzien van een twist.
Move it, baby
Om te beginnen brengt WildStar de gevechten weer een stap dichter bij pure actie. In plaats van bij elke aanval op je plek te blijven staan en je rotatie van aanvallen te doorlopen, is de strijd nu een choreografie van aanvallen en ontwijken. We hebben in eerdere previews het systeem al eens uitgelegd. In het kort komt het er op neer dat elke aanval die jij of een tegenstander uitvoert, wordt aangekondigd door een kleurvlak op de grond. Zo zie je altijd waar en wanneer de klappen gaan vallen. Het is dus aan jou de taak om op tijd opzij te springen en ook om goed te mikken. Er is nu eens geen ‘tab targeting’, dus enkel je vijand aanklikken is niet voldoende. Als jouw doel zich niet in jouw kleurvlak bevindt, schiet je mis. Dit geldt ook voor genezende en versterkende krachten.
Door deze injectie van actie is vechten meteen al een stuk leuker dan in de meeste andere MMO’s. In plaats van een ‘grind’ waarin je op een gegeven moment met je ogen dicht de juiste knoppen indrukt tot de vijand dood is, is zelfs een kleine tegenstander een leuke uitdaging.
Tik tok
Over uitdagingen gesproken: her en der in de spelwereld kan het doden van een bepaalde tegenstander een ‘challenge’ starten. Dat betekent dat je binnen een bepaalde (krappe) tijdslimiet een bepaald aantal tegenstanders moet doden. Wie nu al met zijn ogen begint te rollen en ‘grind’ roept, heeft het gelukkig mis. Doordat de tijd snel wegtikt krijgt de jacht opeens een urgentie die we normaal nooit voelen in een MMO. Het geeft een adrenalinekick, puur en simpel. Opeens is het een arcade actie game in plaats van dood x van y.
Uitdagingen kunnen ook andersoortige taken voorschotelen, maar vaak is er weer die heerlijke tijdslimiet. Dit geeft een urgentie aan deze korte onderbrekingen die je doet vergeten dat je nog een questlog hebt. Oh, en voor wie zich zorgen maakt over te veel stre : de normale quests kan je gewoon op je eigen tempo voltooien. Maar even genoeg over vechten en uitdagingen. Als dat alles was, zou WildStar al snel de boekjes ingaan als weer een MMO met de zoveelste gimmick. Gelukkig weet WildStar dat het virtuele avontuur bestaat uit meer dan vechten.
Paden
Bij het creëren van je personage kies je een ‘path’. Dit is een keuze die lo taat van je kla e. Je path (explorer, warrior, settler of scientist) bepaalt welke extra activiteiten je uitvoert naast de gewone quests en verhaalmi ies. De explorer gaat extra op verkenning, als warrior mag je extra monsters verslaan, settlers bouwen structuren die medespelers helpen en de scientist onderzoekt het landschap en leert de geheimen van de wereld beter kennen. Wij kozen explorer, en dachten na een half uur dat we de verkeerde keuze hadden gemaakt.
Want de eerste explorer-opdrachten bestonden uit het bezoeken van alle uithoeken van de zone en het plaatsen van scanners op bepaalde locaties. Ons bekroop de angst dat dat het dan ook wel zou zijn. We hadden het fout.
Paradijs
De tweede grote zone die we betraden bleek een waar paradijs voor verkenners. Naast bovenstaande basisklusjes ontdekten we moeilijk bereikbare uitzichtpunten die we alleen via magische springpaddenstoelen konden bereiken. Een andere ontdekking bestond uit het eten van een paddenstoel die ons opeens - net zoals in Alice in Wonderland - klein genoeg maakte om een kleine tunnel te betreden. Wie schets onze verbazing als we inderdaad een mini-Alice avontuur beleven daar. Op het moment dat een MMO dit soort verra ingen voorschotelt en ons echt het gevoel geven dat we iets ontdekt hebben, dan zit het helemaal goed met het spel. Want juist dat gevoel dat je ergens komt waar anderen zonder nadenken voorbij wandelen zorgt ervoor dat de virtuele wereld echt voelt als een wereld.
Humor
Het hele spel is verder overgoten met een saus van milde humor. De wereld neemt zichzelf serieus genoeg om er echt in te geloven, maar vergeet nooit dat het bestaansrecht van een fantastisch universum enkel het plezier van de speler is. Er zijn recente MMO’s die zo gebukt gaan onder hun oh zo belangrijke ‘lore’ en vre-se-lijk dramatische personages, dat de wereld tegelijk lachwekkend en saai wordt. Niet zo met WildStar, waar regel één is: plezier voor de speler.
Dat zien we ook aan de grafische stijl. WildStar ziet er uit zoals je je herinnert dat World of Warcraft er uitziet. Maar je herinnering klopt niet. WildStar is vele malen gedetailleerder en de animaties hebben veel meer persoonlijkheid. Het vrolijke kleurenpallet en de cartooneske stijl zijn vergelijkbaar maar zeker niet identiek. Het grote voordeel van deze stijl is natuurlijk dat het veel langer ‘goed’ blijft dan zogenaamd realisme. Bijkomend voordeel is dat WildStar als een zonnetje draait, ook op een wat minder zware PC.
Nu we een aantal uren met het spel hebben doorgebracht kunnen we in elk geval een ding al heel duidelijk stellen: we hebben in tijden niet zo veel plezier gehad met een MMO. Dit is nou eens geen ‘baan met elfen’ of ‘grind, grind, grind like it’s 1999’. Dit is een vrolijk virtueel avontuur waar we graag nog een heleboel uren in willen steken.