In onze demo proeven we – erg! – kort van elke game en vooral de eerste twee titels springen eruit. De originele BioShock blijft uitzonderlijk. Je neemt de rol op je van Jack, een schijnbaar willekeurige overlevende van een vliegtuigcrash in de Atlantische oceaan die per toeval op een vuurtoren stuit terwijl hij voor zijn leven schopt in het water. Daar vind je een soort duikboot die je naar Rapture brengt, een stad op de bodem van de oceaan. Het lijkt een rijke metropool, maar het is in werkelijkheid een helse plek waar vooral waanzin en dood heerst, enigszins aangestuurd door Andrew Ryan, de oprichter van de stad. Aan jou om er weer uit te komen.
De magistrale opening heeft met wat modernere pracht en praal minstens zoveel impact als in 2007. Daarna toont het spel zijn leeftijd wel. Destijds speelde BioShock al ietwat houterig, hoewel dat niet de pret mocht drukken. Met een standaard maar bevredigend arsenaal aan wapens, aangevuld met magische krachten genaamd plasmids, bevecht je de inwoners van Rapture. Knal een splicer omver met je shotgun, steek hem in de hens met een plasmid en gebruik dan een andere plasmid om hem op te tillen en met Mach 5 op zijn kompanen af te vuren. Dat blijft heerlijk. Toch sprankelen de models, animaties en effecten niet echt. De stijl staat nog fier overeind en de ferme 1080p60 zorgt voor een fijn beeld, maar het had wat mooier mogen zijn.
Ergens in de gevierde game is er een video te vinden genaamd Imagining BioShock – Making Rapture Real, waarin de makers samen met journalist Geoff Keighley de ontwikkeling en impact van de game doorspreken. Zoals bij een film krijg je zo een kijkje achter de schermen. Bovendien is er een speciaal BioShock-museum waar je als speler in kunt rondwandelen. Het betreft een tentoonstelling van ideeën die ofwel niet zijn uitgewerkt of uiteindelijk geschrapt zijn voor de uiteindelijke game.
Papa
BioShock 2, dat zich ook in Rapture afspeelt, is eveneens visueel geoptimaliseerd. Er zijn wat nieuwe textures te bespeuren, de models zijn gedetailleerder en lijken wat natuurlijker te bewegen, enzovoort. Het mooie zit hem vooral in hoe soepel het spel draait, wat we zien in het level Ryan’s Amusements. Dit ‘museum’ toont een nobele geschiedenis van Rapture en wordt evenzeer gebruikt om kinderen bang te maken van de wereld boven water. Jij, in de rol van een unieke Big Daddy, baant je daar een weg door.
De ene na de andere splicer probeert je kapot te krijgen, maar met een plasmid in je ene bepantserde hand en een drilboor, geweer, chain gun of ander wapentuig aan je andere ben je ze makkelijk te baas. Een gevecht met een andere Big Daddy is dan weer een spannende strijd die alleen met slim gebruik van de omgeving en je arsenaal succesvol te beslechten is. Dat het nu allemaal zo soepel loopt, maakt zo’n gevecht alleen maar intenser.
Hoewel de multiplayer van BioShock 2 niet in de verzameling is inbegrepen, zijn de dlc-pakketten van de game dat wel. Buiten die toevoeging en de voornoemde grafische sprong is er niet meer gedaan aan de game.
De tand des tijds doorstaan
De voorlopig laatste game in de serie, BioShock: Infinite, heeft nog de minste nazorg gekregen. Daar de titel uit 2013 stamt en voor de pc nog steeds goed is geoptimaliseerd, is die versie naar de consoles overgezet zonder toeters en bellen. Net zoals de andere twee games in de collectie loopt Infinite op 60 fps bij 1080p, wat voor zo’n oogstrelende game prima werkt. De enigszins cartooneske stijl complementeert de schoonheid van Columbia, een stad in de wolken, waar jij als Booker DeWitt het meisje Elizabeth probeert mee te nemen naar New York.
Daarvoor heb je weer allerlei krachten en knalijzers tot je beschikking, en in de stad, die in feite met draden aan elkaar hangt, kun je ook over railings sjezen en vijanden aanpakken met een soort arial strike. De gameplay is daardoor dynamischer, maar heeft nog steeds dat houterige van de voorgaande BioShock-games. Het valt te bezien of dat anno 2016 spelers niet te zeer tegenstaat.
Dat is eigenlijk wel wat de crux van deze serie games nu is: staat de houterigheid spelers van niet tegen? Deze verzameling belooft een testament te zijn van deze bijzondere games, met vooral aandacht voor het illustere eerste deel. We zullen het zien hoe dat uitpakt, over een maandje alweer, wanneer de collectie verschijnt. Dan kunnen we van BioShock genieten op onze huidige generatie consoles – “warts and alI”, zoals de Engelsen zeggen.
BioShock – The Collection verschijnt op 16 september in de Nederlandse winkels voor Xbox One, PlayStation 4 en pc. De bovenstaande tekst is gebaseerd op een demo op Xbox One.
Door Jules Schlicher