R.U.S.E. betekent list of bedrog en speelt een belangrijke rol in de game. Wat ook niet zo verwonderlijk is, aangezien R.U.S.E. zich afspeelt ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Een periode waarin de geallieerden zelfs illusionisten inschakelden om de vijand te misleiden door middel van neplegers en valse berichten. Gelukkig hoef je in de game niet zelf aan de slag met papier-maché en morsecode, maar krijg je de beschikking over R.U.S.E.-kaarten. Aan het begin van iedere slag kies je een aantal kaarten uit, die je vervolgens op elk gewenst moment kunt inzetten.
De kaarten variëren bijvoorbeeld van het inzetten van een nepleger en het bouwen van een nepbasis, tot het achterhalen van troepenbewegingen van de vijand en het storen van radarsignalen. De meeste kaarten beperken zich tot één bepaald gebied op de kaart, maar mocht het nodig zijn, dan kan de kaart in een ander gebied worden ingezet. Leuk detail zijn de radioberichten die zo nu en dan doorkomen, waardoor je subtiele hints krijgt over wat de vijand aan het bekokstoven is.
De R.U.S.E.-kaarten zijn een leuke toevoeging, maar hoe intere ant is het spel zelf? Een vraag die direct beantwoord wordt tijdens het bekijken van een level dat zich afspeelt tijdens de slag van Monte Casino. Het eerste beeld je ziet is een grote tafel met daarop een soort maquetteachtig speelveld, voorzien van voorbij zwevende wolkjes en bijbehorende schaduwen. Wanneer de camera wordt ingezoomd, is er echter al meer detail zichtbaar en zie je ook enkele eendheden weergegeven als simpele icoontjes. Op het eerste gezicht lijkt de game dus wel wat weg te hebben van turn-based game zoals War Leaders, maar dat blijkt als snel bedrog nadat de eerste bevelen zijn gegeven. De game is namelijk volledig real-time en eenheden voeren bevelen direct uit.
Dat de game een RTS is, blijkt ook wanneer de camera nog verder inzoomt. De simpele icoontjes veranderen namelijk in gedetailleerde 3D eenheden. Tanks zie je door de weilanden heen ploeteren, terwijl het in de lucht zwart ziet van de gevechtsvliegtuigen. En terwijl in de verte gigantische slagschepen klaar liggen om hun dodelijke lading granaten af te vuren, doemt er aan de horizon een squadron bommenwerpers op. Een georganiseerde chaos is nog de beste omschrijving voor het schouwspel wat R.U.S.E. op je beeldscherm tovert.
Hoewel het bovenstaande doet vermoeden dat het slagveld ietwat onoverzichtelijk lijkt, is dat alles behalve waar. Eenheden laten zich eenvoudig besturen en omdat het spel je stukje bij beetje meer controle over het slagveld geeft, wordt het nooit een onmogelijke opgave. Tevens zullen de meeste strategen voornamelijk vanuit het middelste camerastandpunt werken om het overzicht niet te verliezen. Wat dat betreft is de hoge graad van detail mi chien wat overdreven, maar van een beetje extra's is een game nog nooit slechter geworden.
R.U.S.E. heeft niet het gevoel van een kla ieker in spe, maar het moet raar lopen wil de game geen hoge ogen gaan gooien onder de RTS-liefhebbers. Het spel voegt een paar intere ante features toe aan het RTS-genre en lijkt vooralsnog de gulden middenweg te hebben gevonden tu en turn-based en real-time gameplay. We hebben de game jammer genoeg nog niet zelf kunnen spelen, dus het is nog even afwachten of het allemaal net zo soepel loopt als de demo doet vermoeden. We houden de game echter met een scherp oog in de gaten.