Er zijn een aantal zekerheden in het leven. Water is nat, de aarde is rond, Peter Timofeef heeft een snor en een Reservoir Dogs-game is gedoemd te mislukken. Met het afscheren van zijn snor heeft Peter Timofeef echter alle zekerheden omver geworpen, wat ook de mogelijkheid openbaart dat een Reservoir Dogs-game níet slecht uitpakt. Vol goede moed stopten we daarom de previewversie van de ‘vergaming’ van Quentin Tarantino’s klassieker in onze Playstation 2. En zowaar! Reservoir Dogs is een film uit 1992 van de toen nog onbekende regisseur Quentin Tarantino. De film vertelt het verhaal van een diamantroof door een criminele bende. Opvallend was dat de roof zelf nauwelijks aan bod komt in de film, maar dat de nadruk ligt op de nasleep van deze roof. Hoewel er wel wat schoten vallen in de film, is het toch vooral een praatfilm. De gespannen verhoudingen tussen de criminelen, en de wetenschap dat één van hen een verlinker is, zorg voor geniale dialogen. Maar geniale dialogen zijn geen materiaal voor een goede game. Daarom besloot Eidos om niet rechtstreeks de film te volgen in het spel, maar juist de dingen die je niet in de film ziet, in het spel te behandelen. Het spel begint met een soort van tutorial, waarin nieuwkomer Mr. Orange wordt ingewerkt door de andere bendeleden. Wat direct opvalt is de soepele besturing, die ondanks dat je toch aardig wat knopjes nodig hebt voor bepaalde handelingen, erg intuïtief werkt. Je krijgt les in het schieten, het gebruik maken van je omgeving als beschutting en het gijzelen van onschuldige voorbijgangers. Eenmaal je alles in de vingers hebt, is het tijd voor het echte werk. In de volgende missies zul je afwisselend steeds een ander personage spelen, en krijg je onder andere te zien hoe Mr. Pink ontsnapt is, wat er met Mr. Brown is gebeurd en waar de diamanten verstopt zijn.De meeste missies zul je te voet moeten afwerken en draaien om het ontsnappen uit penibele situaties. Je hebt aardig wat vuurkracht tot je beschikking in de vorm van pistolen, granaten en machinegeweren, wat op zich een prima uitkomst biedt. Het spel geeft je echter aan het eind van iedere missie, en over het verloop van het gehele spel, een beoordeling, variërend van psychopaat tot professional. Wil je niet als psychopaat de boeken in gaan, maar als professional, dan zul je de zaakjes wat subtieler aan moeten pakken. Het sleutelwoord is mensen gijzelen. Gijzelaartje leef je nog? De spelmechaniek van het gijzelen zit in Reservoir Dogs best vernuftig in elkaar. Je kunt in principe iedereen die niet met een wapen op je gericht staat, gijzelen. Je pakt hem (of haar) beet en kunt vervolgens gewoon met hem rondlopen, met het pistool natuurlijk op zijn gezicht gemikt. Zolang je iemand gegijzeld houdt, zullen politie- en beveiligingsmensen niet op je schieten. Je kunt, met geweld tegen de gijzelaar of verbale methoden, je tegenstanders zover krijgen dat ze hun wapens neerleggen. Vervolgens dirigeer je ze met je pistool richting de muur, waar je ze rustig kunt laten plaatsnemen en waarna ze geen actie meer tegen je zullen ondernemen. Behalve wanneer je iets later, toch nog met een pistool in de rondte begint te knallen natuurlijk. Het is helaas niet mogelijk om met één gijzelaar het hele spel te doorlopen. Gijzelaars zullen namelijk op een gegeven moment bezwijken onder de traumatische ervaring die je ze aandoet. Geef je ze zo nu en dan een tik om bij je tegenstanders wat respect af te dwingen, dan is het helemaal snel afgelopen. Gelukkig kun je snel van gijzelaar wisselen door je huidige mannetje los te laten, en iemand die je net tegen de muur hebt gezet, vast te grijpen. Naar verloop van tijd wordt je behoorlijk handig in het switchen tussen je slachtoffers en kun je het grootste deel van het spel zonder bloedvergieten doorlopen. Alleen bij grote meutes tegenstanders, wordt het allemaal wat complexer en zul je een vuursalvo moeten lossen. Keiharde actie! Ook de keiharde actie heeft in Reservoir Dogs genoeg te bieden. Meestal zul je gebruik maken van de lock-on functie om je tegenstanders te raken, maar je kunt een stukje inzoomen om wat specifieker te mikken. Je krijgt dan een flashy zoom-effect op de koop toe. Wanneer een metertje onder in beeld is volgelopen kun je ook een speciale vuurmode activeren, waarmee je in een zeer kort tijdsbestek (het spel gaat over in slow-motion) een gigantisch aantal kogels kunt afvuren. Wanneer je veel tegenstanders in beeld hebt, kun je ze zo allemaal probleemloos omleggen. In sommige missies neem je plaats achter het stuur van een auto, doorgaans met de politie op je hielen. Je kunt in deze missies niet uit de auto stappen, wat op zich de pret niet mag drukken. Het parcours neemt je namelijk mee door een prachtig vormgegeven stad en hoewel er een overduidelijke route is die je moet volgen, zijn er verschillende zijwegen mogelijk die vaak korter, spectaculairder of eenvoudiger zijn. Het rijden is vrij arcade-achtig, maar voelt wel goed aan. Visueel aantrekkelijk

Tot slot nog iets over het visuele aspect van het spel. Ook dit is namelijk dik in orde. Het spel haalt behoorlijk wat uit de oude vertrouwde Playstation 2, zonder dat daarbij de framerate inkakt. Vooral de racemissies zijn een lust voor het oog, maar ook te voet kom je door mooi afgewerkte locaties met veel leuke details en een realistische opbouw. Het is ook verademing dat alles uitermate licht en kleurrijk is in het spel, eens wat anders dan de grijszwarte graphics die we tegenwoordig maar al te vaak krijgen voorgeschoteld. Het spel maakt zelfs gebruik van een nagebootst HDR-Lighting systeem, waarbij je ogen zich even moeten aanpassen aan het felle licht waneer je naar buiten stapt, of aan de schemering wanneer je een gebouw betreedt. Al met al ziet het er naar uit dat Reservoir Dogs zo slecht nog niet uitpakt, met dank aan Peter Timofeef. Door het gijzelings-systeem is het meer dan zomaar een third-person shooter en het racen biedt een lekkere afwisseling. Tel daarbij op de briljante soundtrack van de film en de sterke verhaallijn als fundament. Het is alleen jammer dat niet de echte stemmen en het echte uiterlijk van de acteurs is gebruikt. En het is natuurlijk nog de vraag hoe lang het allemaal duurt. Een vraag die we pas zullen beantwoorden in de review.