Welkom op Eden, een ooit utopisch eiland waar de pleuris is uitgebroken. Door een mysterieuze ziekte begonnen de botten van de bewoners alle kanten op te groeien; collectieve waanzin en een immens dodental waren het gevolg. Eden staat nog overeind, met al zijn woningen, winkels en nachtclubs, maar het lumineuze uiterlijk verhult de lugubere toestand waar de plek in verkeert. Er struinen doorgedraaide Edenaren door donkere gangen, onderbroken door haperende neonverlichting, terwijl Geth-achtige robots schoon schip proberen te maken.
Willekeur
In die onherbergzame omgeving ontwaak jij, een willekeurig gegenereerd personage, uit een cryoslaap. Je hebt een bionische arm met willekeurig gegenereerde technologische snufjes, die je moeten helpen om zo lang mogelijk in leven te blijven op je helse tocht door Eden. Je hoort een stem. Het is de stem van Pamela, een Cortana-achtige kunstmatige intelligentie die je bijstaat op je penibele avontuur. Pamela staat in contact met alles en iedereen op Eden: de mensen, de robots, de smartverlichting, de deuren.
Al die elementen zijn belangrijk, met name het licht. Zoals een survival-horrorgame (of Minecraft) betaamt, is de wereld in het donker een stuk gevaarlijker. Dus is het aan jou om licht te scheppen waar je komt. Dat kan op verschillende manieren en of het lukt is afhankelijk van verschillende factoren. Eden wordt onder andere aangedreven door zonne-energie, wat betekent dat slecht weer roet in het eten kan gooien. Ook dragen de inwoners met hun levensenergie bij aan de voorziening van het eiland. Begin jij als een maniak alles en iedereen uit te moorden (dat kan), dan lijdt de stad eronder.
Ook Pamela voelt die pijn. Jouw relatie met de titulaire AI wordt beïnvloed door jouw speelstijl. Wat die invloed precies is – gaat ze je tegenwerken of niet? – is niet helemaal duidelijk. Ook Pamela’s rol binnen het verhaal zou zomaar eens groter uit kunnen vallen. Wellicht is zij de Shodan achter de hele catastrofe…
Hoe je Pamela (de game) speelt bepaal je in ieder geval zelf. Doordat je telkens met een willekeurige loadout begint, verschilt je speelstijl per poging. Ook moet je eten en drinken vinden, en wapens improviseren met de voorwerpen die je in de omgeving tegenkomt. Pamela speelt zich af in een toekomst waar oorlog verleden tijd is – traditionele wapens vind je er dus niet. Via de holopad op je arm houd je een oogje op je inventaris.
Pameladeath
Goed, dat is Pamela in een schets van vijf alinea’s. De game werd vorig jaar aangekondigd en wist een paar ogen op zich gericht. Dat mogen er meer zijn, vinden wij. Waar survival-horror zich in de regel bedient van dood en verderf, lijkt de klinische stijl van Pamela geïnspireerd door games als Mirror’s Edge en de Citadel van Ma Effect. Geen Dead Space dus, maar steriel futurisme waar de Jetsons zich thuis zouden voelen.
Ook de survival-elementen en het spelen met licht en donker spreken aan. Pamela zal eerder de DayZ- dan de Don’t Starve-route bewandelen (een thuisbasis bouwen is ongetwijfeld niet nodig), maar de belofte van permadeath en willekeurige gadgets binnen een wereld die lijkt gebouwd voor een strak geregi eerd singleplayeravontuur belooft wat.
Daarom kijken we uit naar de zomer van dit jaar. Wie geen geld heeft om het Hollandsche regenseizoen te ontvluchten, kan het exotische Eden in huis halen en zo alsnog ontsnappen naar een luxueus oord met verschrikkelijke gasten.
Pamela verschijnt deze zomer op Steam.