Het verhaal achter Ni No Kuni: Wrath of the White Witch (of beter gezegd, de twee verhalen) mag inmiddels bekend zijn. In de game nemen we de rol op ons van Oliver. Als zijn moeder overlijdt, komt zijn knuffel Shizuku tot leven om Oliver te vertellen over een parallelle realiteit waarin, elke ziel een tweede leven leidt. Kortom: de ideale manier voor Oliver om zijn moeder terug te krijgen, al is het dan in een ander universum. Oliver duikt uiteindelijk met Shizuku deze wereld in, waar ze de meest vreemde wezens tegen het lijf lopen.
Minstens even bijzonder is het verhaal buiten de game, namelijk dat van Level 5 dat het onmogelijk geachte voor elkaar kreeg: het vond in Studio Ghibli een ontwikkelingspartner. Die laatste partij, de wereldberoemde animatiestudio, heeft in Japan een inmiddels onaantastbare status als het draait om het tot leven brengen van betoverend mooie werelden. En nu maken ze dus eindelijk de overstap naar het interactieve.
Twee zielen…
Vol goede moed over de resultaten in Japan, vragen we aan Level 5 of ze het succes verwacht hadden. Verra end genoeg zijn ze helemaal niet zo te spreken over alle resultaten. De ontvangst van de pers had beter gemogen, de verkopen hadden hoger mogen liggen en – mi chien wel het belangrijkste – de ontwikkelaar had een nog betere game af willen leveren. Wie niet beter weet zou uit zo’n antwoord opmaken dat het allemaal niet zo’n succes is geweest, maar niets is minder waar. Het bewijst slechts dat ook Level 5 het unieke ziet van de samenwerking met Ghibli. Ze wilden de beste RPG aller tijden maken en zelfs als dat gelukt was (waarover we het komende jaar in ieder geval nog geen oordeel vellen), dan nog waren ze niet razend enthousiast geweest. Ze werken met Ghibli samen en dus is geen resultaat goed genoeg. Perfectie bereikt? Dan had het nog beter moeten zijn dan perfectie.
Dergelijke ambities spreken voor zichzelf op het moment dat we Ni No Kuni in actie zien. Waanzinnig getekende scènes komen verbluffend mooi tot leven, voor en nadat de speler zelf de controle krijgt. En zelfs dan verandert er niets aan de indruk die het visuele plaatje achterlaat. Dit is bij verre de mooiste Japanse RPG die we ooit gezien hebben. De manier waarop een Ghibli-tekenfilm tot leven lijkt te komen, de wijze waarop Olivers cape wappert in de wind en alles wat daaromheen gebeurt qua design en gevoel voor detail; de kleuren en werelden van Ni No Kuni stromen als geen andere game uit je scherm.
Pokemon Fantasy
De gameplay zelf lijkt, afgaande op de korte speelse ie die we achter de rug hebben, het midden te houden tu en een Pokémon-game en de meer traditionele Final Fantasy-games. Oliver vecht zelf mee in gevechten, maar hij maakt ook gebruikt van verschillende monsters die je onderweg kunt verzamelen en trainen. Met je zelfgemaakte team duik je vervolgens de vele random encounters in om daar op redelijk traditionele turn-based wijze de juiste aanvallen en spreuken te selecteren. Omdat we geen uren aan de slag mochten, is het nog moeilijk inschatten hoe bijzonder de gameplay zelf gaat worden. Maar laten we eerlijk zijn, gameplay op een gemiddeld niveau in een wereld die oogt als deze, wij zouden er per direct voor tekenen.
Totdat 2013 aanbreekt, zullen we door NamcoBandai vast en zeker nog regelmatig uitgenodigd worden om Ni No Kuni: Wrath of the White Witch te bekijken en te spelen. Maar liever doen we dat niet meer. Of mi chien tactischer gezegd: het hoeft niet meer. Een van de vele trailers kijken is genoeg om ons belachelijk enthousiast te maken. Dit is dé Japanse RPG die we in de gaten houden, hier wachten we onvoorwaardelijk op. En meer spelen en meer zien maakt het wachten alleen maar moeilijker dan het al is.