We beginnen onze bèta ervaring met het kiezen uit twee facties: de Templars en de Illuminati. De Templars zijn de 'bewakers van orde en goedheid'. De Illuminatie vinden macht het allerbelangrijkste, koste wat het kost. Uiteraard kiezen wij dus voor de laatste. Wat volgt is een filmische introductie die in veel opzichten doet denken aan The Matrix. Je begint als 'zomaar iemand' die al snel ontdekt dat hij bijzondere vermogens heeft. Kort daarop volgt een uitnodiging (oftewel opdracht) om je te melden bij een geheim genootschap.

De wereld in

De eerste minuten spelen zich af in New York. We zijn sowieso al opgetogen om eens een online spel te spelen in een 'realistischere' setting. Dankzij de gesproken scènes en korte speurtochten voelt het spel ontzettend fris en nieuw.

Eenmaal in de geheime basis van de Illuminatie mogen we zelf kiezen wat onze specialisatie is: vuurwapens voor lange of korte afstand, magie en nog wat opties liggen voor ons open. Onze keus valt op magie. We kunnen de specialisaties eerst uitproberen en leren dat het spel met 'skills' werkt. Tot zover is het veelbelovend, want dat betekent dat we tot op zekere hoogte ons eigen personagetype kunnen bouwen. De daadwerkelijk gevechten zijn echter weer van het soort ‘klik op een vijand, activeer een aanval, wacht op het tijdklokje en herhaal’. Hiermee gaat het spel helaas ergens linksaf waar het volgens ons rechtdoor had moeten gaan. Want in plaats van alle intrige en spanning van een aflevering van de X-Files verandert The Secret World met de 'wapentraining' weer in een enorm standaard MMO.

Hoe houd je zombies geheim?

Deze eerste indruk van de gevechten wordt bevestigd als wij onze eerste echte missie krijgen in het stadje Kingsmouth in New England. Via een bijzonder transport systeem reizen we daar heen om te ontdekken dat het stadje ten onder dreigt te gaan aan een zombie-invasie. Hier strijden we met talloze zombies die her en der in het veld staan te wachten tot ze worden aangevallen. We krijgen quests van overlevenden die zijn samen te vatten als 'doodt zoveel van die, klik op zoveel van dat'.

Het contrast met de geweldige achtergrondverhalen is hierbij enorm. Funcom heeft overduidelijk veel tijd gestoken in het script en presenteert met veel flair en humor een rijke mythologie. Personages refereren aan onderwerpen uit de populaire cultuur, zoals Dan Brown, de Xbox en actuele gebeurtenissen. De wereld zelf is duidelijk met evenveel oog voor detail gemaakt. Het stadje Kingsmouth ziet eruit als een level uit Left for Dead of Resident Evil en is de perfecte setting voor een survival-horror avontuur. Waarom is het daadwerkelijke spel dan zo ontzettend standaard?

Brandend verlangen

Hier en daar zit er wat dynamiek in de strijd tegen de zombies, als je bijvoorbeeld jerrycans met benzine aansteekt en daar de zombies doorheen lokt. Het is alleen dan wel weer heel toevallig als er op een stukje weg, heel regelmatig verspreid, van die jerrycans klaar staan, met een trosje zombies in de buurt om te roosteren. Dit alles voelt heel kunstmatig en verstoort het gevoel dat we in een echte wereld rondlopen.

Het is dankzij de coole premisse van de wereld dat we toch doorspelen. Wat dat betreft zou The Secret World net zoals Star Wars The Old Republic wel eens heel wat mensen aan zich kunnen binden met de verhalen, al hopen we heel erg dat Secret World meer te bieden heeft in de latere levels dan het tot nu toe heeft laten zien.

Conclusie

Het is niet zo heel vreemd dat mensen 'in het echt' zich vastklampen aan onzin als samenzweringen en geloof in paranormale verschijnselen. Mensen geloven liever in een wereldwijd complot dan dat een enkele gek een aanslag pleegt, en geloven liever in oplichters als Derek Ogilvie dan te accepteren dat ze hun overleden geliefden er niet meer zijn. De wereld is groot en complex en dan zijn de 'makkelijke antwoorden' aantrekkelijk. En het makkelijke antwoord is, ironisch genoeg, ook wat ontwikkelaar Funcom heeft bedacht op de vraag hoe ze al die spannende verhalen van een magisch-realistische wereld kunnen combineren in een MMO. Namelijk: door er zo veel mogelijk een standaard MMO van te maken.