In de toekomst bestaan onze steden uit klinische plekkenwaar iedereen netjes in het gareel loopt - onze veiligheid hebben weverkregen door onze identiteit op te geven. Gelukkig is er een verzeten ze gebruiken koeriers die belangrijke berichten via de daken van dewolkenkrabbers in de stad naar de juiste plek brengen. Jij bent zo'nkoerier.
Er waren bij vorige speelse ies wat klachten over mi elijkheid bij het spelen en het bekijken van Mirror's Edge. Dat is nu verleden tijd. Een kleine stip in het midden van het beeld, die overigens gewoon uit valt te zetten, zorgt er voor dat het oog zich ergens op kan richten en het vervelende gevoel van ogen en hersenen die niet meer samenlopen vermeden wordt.
Het is maar goed dat je Mirror's Edge weer kunt bekijken zonder draaierig te worden, want de omgevingen zijn het waard bekeken te worden. De klinische stad die het eerste level voorstelt heeft iets rustgevends en alle kleuren behalve wit zijn uit veel gebouwen en objecten gehaald. Dit is gedaan om de route die af te leggen valt, aangegeven met een felrode kleur, te benadrukken. Het gebrek aan een HUD maakt het steriele uiterlijk af.
Maar niet alleen grafisch heeft Mirror's Edge iets rustgevends, ook op gebied van gameplay voelt de hele ervaring simpel maar doeltreffend. Geen moeilijk gedoe met talloze knoppencombinaties, nee, je klimt en grijpt automatisch naar richels, pijpleidingen en afgronden, wanneer je de L1 knop indrukt. Een kind kan de was doen en als het dan toch te moeilijk is, kun je altijd nog je omgeving vertragen en zo meer tijd inlasten.
Althans, dat zou je geloven als je de ontwikkelaar bezig ziet met Mirror's Edge. Hij heeft alle tijd gehad om zijn techniek te perfectioneren en toont een ware achtbaanrit. Als je zelf aan de slag gaat met de game valt dat echter vies tegen. De game lijkt nog niet altijd te registreren wat te beklimmen is enwat niet. Een andere verklaring zou kunnen zijn dat het teveel precisiewerk is en de ontwikkelaar het geheel nog moet finetunen. Vooral bij het springen van platform naar hangendepijpleiding zagen wij vaak de dood tegemoet en getuige anderespelers die in de weer waren met de game, lag dat niet aan ons.
Dit kritiekpunt kan een game uit laten lopen in een oefening in het geduld van de spelers, maar het zijn wel dingen die DICE nog aan kan pa en voordat de game later dit jaar uit komt, al moeten we nog zien of ze dat halen.
Mirror's Edge leent wat van A a in's Creed (parcour) en de vrij onbekende Xbox-titel Breakdown van Capcom (het eerstepersoonsaanzicht dat gebruikt wordt om zelfs de handen en voeten van de speler in beeld te brengen), maar beide titels hadden zwakke plekken. Mirror's Edge lijkt de goede eigenschappen van beide titels te combineren en dat is een compliment waar vele andere games alleen maar van kunnen dromen. Het wordt eens tijd dat het eerstepersoonaanzicht niet alleen maar gebruikt wordt voor recht-toe-recht-aan shooters. Hier is een mogelijke kandidaat opgestaan voor een revolutie in het genre. Laten we hopen dat DICE uiteindelijk net zo'n goed product neerzet als ze nu doen geloven, want vooralsnog zijn ze er nog niet.