Voor kenners van de serie is eigenlijk weinig veranderd. Het vertrouwdemenu springt je tegemoet en laat je al snel kiezen uit de singleplayeren de multiplayer. De singleplayer bestaat uit dezelfde mogelijkhedenals Rome: Total War had. Eerst even oefenen in de trainingsmi ie, degrote campagne starten, lo e gevechten of een historisch gevechtnaspelen. De muis bewoog als vanzelf naar de grote campagne en na hetkiezen van de Fransen, opende de strategische kaart zich voor me.

De kaart heeft er nog nooit zo mooi uitgezien. Het lijkt heel veel opdie van Rome: Total War, maar als er dan toch eens ingezoomd wordt, zieje allemaal kleine details die je in de voorloper niet zag. Bomenbewegen mee met de wind, visjes onder het wateroppervlak, vorst in degrond, vogels, karren over de onverharde wegen. Alles in vol detail!Enfin, de map is nog net zo functioneel als in het vorige deel, alleswijst zich min of meer vanzelf. Het is weer even uitvogelen welk gebouwwat doet, welke units produceert etcetera.

Opvallend is dat een stad nu ook in de vorm van een kasteel naast eengewone stad gebouwd kan worden. Kastelen hebben andere gebouwen tot hunbeschikking en zijn voornamelijk meer gespitst op het voortbrengen vanmilitaire units en functioneren tevens als enorme defensieve bolwerken.De steden zijn dan voor het economische gewin, toegespitst op handel.Dit betekent echter niet dat de steden zonder hun enorme muren moetendoen, want die zijn er wel. Het verschil ligt dan ook voornamelijk inde productie van verschillende units en gebouwen.

Het campagnespel ging snel vooruit en terwijl ik helemaal opging in deschoonheid van de kaart, onthulde zich het eerste filmpje in de game. Mijn spion had ik op pad gestuurd om een plaatselijkevijandelijke vestiging te onderzoeken en er werd mij getoond hoe hijzich naar binnen wist te wurmen. De filmpjes komen niet in de buurt vandie van Shogun: Total War, maar dat ze er weer inzitten is goed genoegvoor mij! Het brengt het spel veel meer tot leven. Ze komen in allesoorten en maten, wanneer een spion een stad binnendringt, of wanneerdeze betrapt wordt, of als een huurmoordenaar zijn doelwit te grazenneemt, wanneer de kruistochten beginnen en nog veel meer.

Er zijn vele kleine veranderingen toegebracht. Zo speelt godsdienst nueen veel grotere rol, zijn er weer moordenaars om mee te stoeien,prinse en om koningen mee te verleiden, handelaars, diplomaten, imams,priesters, ketters en nog zo ontzettend veel meer. Alles heeftdaarnaast ook nog eens invloed op wat je doet. Als je bijvoorbeeld eenketter niet op tijd uitschakelt, dan verspreid hij een ander geloof inje steden, wat voor onrust zorgt, waardoor je weer minder hogebelastingen kunt innen én dat heeft weer als gevolg dat je minder unitskan onderhouden of geen vooruitgang boekt qua productie. Handelarenbrengen meer geld in het laatje en als ze goed genoeg zijn, kunnen zeandere handelaren uitschakelen, wat jou weer net wat meer geld oplevert.

Hoe mooi de strategiemap ook is, en hoe goed uitgewerkt alle functieszijn, zo teleurgesteld ben ik dan over het gevechtsgedeelte. De camerawerkt nog altijd even ongemakkelijk, waardoor het lastig is om échtgoed overzicht te houden. Dit is natuurlijk cruciaal, zeker in deallergrootste gevechten. Hier had ik dus tevergeefs wat verbeteringverwacht.

Ook de artillerietuigen waren niet altijd even natuurgetrouw als zeleken. Nog altijd zit ik met verbaasde ogen te kijken hoe vijandelijkeballista’s (wapentuig dat enorme pijlen afschiet) mijn stenen murennaar beneden haalden. Er waren geen explosieven aan bevestigd, maarmijn muren haalden ze toch moeiteloos naar beneden, iets wat niet helemaalklopt denk ik zo. Iedereen weet ook dat het niet bepaald slim is omcavalerie op speereenheden af te sturen. Af en toe gebeurt het wel eensdat je die fout alsnog begaat, zo ook ik. Mijn cavalerie werd binnenno-time afgeslacht. Echter, wanneer ik de tegenstander dezelfde trucprobeerde te flikken, werden mijn speermannen moeiteloosomgehakt. Mijn strategie dus naar de filistijnen.

Het lijken enkele kleine oneffenheden, maar als er meerdere malentijdens gevechten zo een einde aan je strategie wordt gemaakt, met alsgevolg dat jouw zorgvuldig opgebouwde dorp verloren gaat, groeit defrustratie. Iets wat absoluut niet de bedoeling geweest kan zijn.

Als laatste blijft het ietwat onduidelijk om te zien wat de status istu en de verschillende facties die allemaal meedoen. Het ene momentheb je nog een alliantie, op het andere moment staan ze met duizend manvoor jouw poorten te rammelen. Ik kan mij echter indenken dat het indie tijd ook ongeveer zo ging, dus dit neem ik de game niet zo zeerkwalijk. Een duidelijker overzicht was op zich wel welkom geweest.

Nu klink ik heel negatief over Medieval 2: Total War, maar mijnsinziens valt dat enorm mee. De game staat wederom als een huis, net alszijn voorganger. En dat is mi chien wel mijn punt. Het lijkt enormveel op zijn voorganger Rome: de strategische map is vertrouwd, hetheeft in feite dezelfde combat en alleen setting is compleetverschillend. Veel van de foutjes die er nog in Rome zaten, zijn ookhier weer te vinden. Het grootste verschil zit hem meer in de kleinetoevoegingen en de enorme grafische boost die het spel gekregen heeft.En ondanks dat dit de previewversie was, denk ik niet dat er nog alteveel aan veranderd zal worden. De game is namelijk al een tijdjegeleden goud gegaan en zal niet lang meer op zich laten wachten. Devernieuwingen zijn goed genoeg om de game op te fri en en lange tijdweer boeiend te houden. Maar dit komt in mijn ogen niet in de buurt vanRome: Total War. We wachten de uiteindelijke versie met nog meerspanning af.