Lollipop Chainsaw draait om Juliet Sterling, een cheerleader op San Romero High School en afstammeling van een zombiejagende familie. Op de avond van haar achttiende verjaardag wordt haar school aangevallen door hordes zombies. Vol school spirit pakt Juliet haar kleurige kettingzaag en pom poms, en gaat ze op zoek naar de reden van de aanval. Dat doet ze niet alleen, want het hoofd van ene Nick hangt aan haar riem om onderweg aanwijzingen en tips te geven. Wie Nick is en waarom Juliet zijn hoofd aan haar riem heeft hangen wil Suda 51 nog niet kwijt. Het verhaal is mede geschreven door regi eur en scriptschrijver James Gunn, bekend van films als Slither en Super. Combineer dit met de typische Suda 51-stijl en de logica is ver te zoeken. Alles is ook nog eens met een comic-stijltje overgoten, van bolletjesfilter tot tekstblokjes.
Bloederig zoet
Hoewel Juliet een zombiejager moet voorstellen, doet ze meer denken aan een meisje-meisje in haar cheerleaderoutfit. Ze is volgens het Japanse Amerikaanse cheerleaderideaal vormgegeven: blond haar in twee staartjes, diep decolleté en een kort rokje dat regelmatig haar slipje onthult. Zodra ze geraakt wordt brengt ze hoge kreuntjes en kreetjes voort en “You know, like...” is één van haar favoriete stopwoordjes. Haar verschijning is niet het enige mierzoete in de game, want zodra Juliet een zombie doormidden zaagt vliegen de regenbogen, sterren en hartjes je om de oren, naast de klodders bloed natuurlijk. Om tegenwicht te bieden wordt in elke zin minimaal één scheldwoord gebruikt. We hebben in ‘n kwartiertje vaker motherfucker, bitch en cocksucker gehoord dan op een Gilles de la Tourette-bijeenkomst. Ook dat is typisch Suda 51.
Juliet loopt een klaslokaal binnen, de deur valt in het slot en ze moet de zombies in de ruimte uitschakelen. Met haar ‘lichte’ cheerleaderaanvallen is het doel om een zo hoog mogelijke combo op te bouwen om vervolgens met een zware kettingzaagaanval één of meerdere zombies tegelijkertijd te onthoofden. Dat levert een hoger aantal muntjes op en vult de speciale aanvalsmeter sneller, maar is niet verplicht om als speelstijl te hanteren. Enkel met de kettingzaag in de rondte hakken werkt ook. Dat blijkt wel als een zombie kundig van zijn benen wordt ontdaan en vervolgens op de grond van kruis tot kop wordt gespleten.
Het kamertje-kamertje-principe herhaalt zich een paar keer, elke keer met dezelfde strekking. Wat later komt Juliet op de gang en ziet ze dat enkele klasgenoten door zombies worden opgejaagd. Je hebt nu de keuze om te hulp te schieten of de mensen aan hun lot over te laten. Schiet je te hulp, dan word je beloond. Doe je dat niet, dan veranderen ze in een sterkere zombievorm en kunnen ze je het leven flink zuur maken. Dat is dus niet echt een keuze in onze ogen, maar dat terzijde.
Typisch Suda 51
We sluiten af met een eindbaasgevecht tu en Juliet en de punkrockzombie Zed. De vriendelijkheden worden even uitgewi eld, waarna Juliet haar lolly de lucht ingooit en het gevecht induikt. Speciaal voor de pers zijn Juliets aanvallen tijdens het gevecht krachtiger dan in de normale game, zodat we alle fasen van het langdurige gevecht kunnen zien. Het begint vrij simpel met Zed die scheldwoorden in de lucht vormt met zijn gitaar en die richting Juliet schiet. In de daarop volgende stap tovert Zed enkele geluidsboxen uit de grond terwijl hij Juliet nog fanatieker bestookt met fysiek geworden ’aanmoedigingen’. De laatste box moet je omzagen om Zed weer op de grond te krijgen. Na een kort quick time event komt Juliet als winnares uit de strijd. Ze vangt haar lolly weer op en kijkt toe hoe Zed in zwarte vlammen van het toneel verdwijnt. Uiteraard met opgestoken middelvinger.
De actie tijdens het gevecht oogt pittig en uitdagend, maar dat is dankzij de cheats die aanstaan logischerwijze niet daadwerkelijk het geval. De demonstratie laat ons daarom verlangen naar een hands-on se ie. Want hoe verhoudt de kamertje-kamertje-gameplay van het begin zich tot de rest van het spel? En zijn de gevechten zonder hulpmiddelen echt zo uitdagend als ze eruit zien? Dat het met het absurde sfeertje wel goed zit en de hand van Suda 51 in alles duidelijk zichtbaar is, stelt ons enigszins gerust, maar echt overtuigd lopen we de ruimte niet uit.
