Als de naamloze hoofdpersoon van Homefront zijn ogen opent aan het begin van de game, bevindt hij zich in een betrekkelijk lege en kleine ruimte die dient als appartement. Naast het bed waar hij in slaapt, is er niet veel meer te zien dan een kleine kast en een vuile vlag van de Verenigde Staten, het laatste beetje dat doet herinneren aan de tijd voor de Koreaanse bezetting. Door het enige raam van het appartement zien we de strakblauwe lucht en de betrekkelijk kleurrijke omgeving, die in schril contrast staan met de grauwe stemming die de militaire bezettingsmacht buiten met zich meebrengt.
Macaber Half-Life
Plots wordt op de deur geklopt. Er is geen kant meer om op te gaan en zonder duidelijke reden wordt de speler opgepakt door Koreaanse soldaten. Pas gedurende het spel zul je hier de redenen van leren en kom je erachter hoe het heeft kunnen gebeuren dat het eens zo overmachtige Amerika het slaafje van een nietig staatje als Korea is geworden. De Koreanen brengen ons op hardhandige wijze naar een schoolbus die dient als gevangenenvervoer, terwijl we buiten zien hoe een ware genocide lijkt plaats te vinden, klaarblijkelijk als straf voor de daden van het verzet.
Wat volgt is een reis door de straten van het Californische stadje waar de mi ie zich afspeelt. Omdat we tijdens de reis slechts kunnen rondkijken herinnert Homefront ons aan de eerste momenten van Half-Life. Maar dan wel een macabere versie van die intro: waar de inleiding in Half-Life nog enigszins rustig verliep, zien we in de eerste momenten van Homefront enkel leed en misère. Zonder pardon schieten soldaten van de Koreaanse bezettingsmacht mensen dood om ze daarna zonder enig respect als grofvuil weg te gooien. Als het Amerikaanse verzet ons uiteindelijk uit de schoolbus weet te redden door deze te rammen met een truck kunnen we dan ook niets anders dan zinnen op wraak.
Intens
Gelukkig duurt het niet lang voor onze wens in vervulling gaat. Al gauw komt ht Koreaanse leger met een flinke overmacht achter de speler en zijnredders, Connor en Rianna, aan. Nadat we een pistool ter hand nemen, krijgen we de eerste kans om Homefront echt aan de tand te voelen. Als de eerste twee Koreanen door onze welgemikte schoten het loodje leggen, valt op dat het schieten stroever vrij stroef in zijn werking gaat. Daardoor is het mogelijk veel nauwkeuriger te richten en voelt de besturing net wat realistischer en vooral intenser aan dan in concurrenten als Call of Duty.
Intens blijkt het sleutelwoord in Homefront. Dat merken we niet alleen aan de besturing maar ook aan de grote hoeveelheid vijanden die op ons afgestuurd wordt. Wie een rustig begin verwacht, zal al snel verrast worden door alle actie die de mi ie rijk is. De intensiteit van de vuurgevechten wordt bovendien nog eens versterkt door het relatief lage aantal magazijnen waarover we per wapen beschikken. De noodzaak om geregeld van wapen te wi elen garandeert dat je haast continue op het puntje van de stoel zit.
Tanks en vliegtuigwrakken
Samen met het verzet verplaatsen we ons van gebouw naar gebouw in een redelijk verwoeste woonwijk. We sluipen langs patrouillerende soldaten om vervolgens in een hinderlaag te lopen waarbij zelfs een tank wordt ingezet. Hoewel de route die we afleggen vrij lineair is, weet Homefront met succes de illusie van een weidse omgeving te creëren. Dit komt mede door de vele gebouwen en details, zoals vliegtuigen die door een tijdens de inval gebruikt EMP-wapen zijn neergestort. De opvallend kleurrijke visuele stijl van Homefront zou je niet in een shooter als Homefront verwachten, maar is een welkome afwi eling op de grijstinten die in veel hedendaagse games gebruikt worden. Na een flink aantal heftige vuurgevechten bereiken we de rest van het verzet dat zich ophoudt bij een typisch Amerikaans woonwijkplein. We halen de woede van de verzetsleider op onze nek, want we hebben het Koreaanse leger naar een stel onschuldige bewoners geleid. Er zit niets anders op dan het leger afleiden terwijl de burgers vluchten. Soldaten en gewapende voertuigen vinden hun weg naar het plein. Slechts de beschutting van de huizen kan ons tijdelijk van de dood redden. Gelukkig krijgen we de beschikking over de Goliath, een voertuig dat zelf beslist waar het rijdt maar rakketen schiet op doelwitten die de speler uitkiest. Het duurt niet lang of we hebben het plein van alle vijanden ontdaan.
De overwinningsvreugde mag echter niet lang duren. Een geavanceerd straalvliegtuig vliegt vlak boven ons hoofd en bombardeert het plein. Daarmee eindigt ook het einde van een indrukwekkend eerste halfuurtje Homefront. Een halfuurtje dat ons zeer benieuwd heeft gemaakt naar wat het spel nog meer te bieden heeft. Indien de introductie slechts een voorproefje is van wat komen gaat, kan Homefront wel eens de ideale combinatie tu en Half-life en Call of Duty worden.