We starten onze minicampagne (die eigenlijk dient als een verkapte tutorial) aan de rand van Rome. We staan aan de vooravond van de opkomst van het machtige Romeinse Rijk, maar moeten eerst nog afrekenen met een paar vervelende stammen. Een kleinigheidje voor de getrainde Total War-speler, al speelt de ietwat lage moeilijkheidsgraad hierin ook wel een substantiële rol. Toch voelen we ons direct thuis. Alles oogt zoals een Total War-game hoort te zijn, maar we zien ook duidelijk verbeteringen. Vooral op het gebied van de interface en de manier waarop je jouw manschappen bestuurt.

We haalden al eerder de ‘uitgeklede’ interface aan, maar nu mochten we er ook echt een beetje mee stoeien. Duidelijk is dat de makers op zoek zijn naar een manier waardoor de speler op een eenvoudige wijze ingewikkelde tactieken kan bedenken en uitvoeren. Achteraf logisch, zo vertelt Jamie Ferguson (lead battle designer bij Creative A embly): “Het draait vooral om niet gefrustreerd raken wanneer je bevelen geeft. Het draait erom dat we laten zien hoe uitgediept de game werkelijk is en dat jij als speler alle mogelijkheden gebruikt tijdens de gevechten. Je kan je nu focu en op belangrijke dingen zoals je vijand verslaan.”

Het zijn geen loze woorden die Jamie uit. Zonder al teveel moeite vragen we de meest ingewikkelde formaties aan zonder dat we die vooraf zelf moeten bedenken. Dankzij een handig formatie-menuutje heb je meer dan een dozijn opties om je verschillende eenheden snel op de juiste plek te zetten. En het werkt. Voorheen was je soms minuten bezig om een bepaalde formatie aan te nemen, om vervolgens diezelfde formatie binnen luttele seconden kwijt te raken, omdat je een eenheid per ongeluk de verkeerde kant opstuurde. Nu is het mogelijk met een druk op de knop alle eenheden daar krijgen waar je ze hebben wilt.

Extra hulp in Total War: Rome 2

Het is ook (net als in vorige delen) mogelijk om tijdelijk een gedeelte van je leger te laten besturen door de kunstmatige intelligentie. Ook weer dankzij een handige menuutje kun je enkele geselecteerde eenheden samenvoegen tot een apart opererende gevechtseenheid die op commando een doel aanvalt of juist verdedigt. Uiteraard zijn je soldaten altijd sterker wanneer je ze zelf aanstuurt, maar in grootschalige veldslagen waar je bijvoorbeeld een ingewikkelde, complexe landing uitvoert met zowel boten als infanterie, dan is het een bijzonder welkome aanvulling. En mocht de situatie daar om vragen, dan is met slechts een simpele muisklik de controle weer over te nemen.

We durven het bijna niet te zeggen, maar Total War Rome 2 lijkt zich toch ook wat meer te richten op de groep gamers die, al lijkt dat bijna onmogelijk, nog nooit een Total War-game gespeeld hebben. Navraag bij Jamie leert ons dat deze aanname gedeeltelijk waar is: “Wanneer je een toegankelijk game hebt, dan creëer je zoals gezegd meer diepte. Waardoor iedere gamer zich meer kan richten op andere zaken. Dat is automatisch prettig voor nieuwkomers, omdat zij zich sneller snappen hoe de game wordt gespeeld. Daarnaast zullen zij zich ook eerder aangetrokken voelen tot de game, omdat er iedere keer weer wat nieuws ontdekt wordt in plaats van iedere keer tegen een muur van weerstand op te lopen. Maar, diezelfde diepte is ook prettig voor de veteraan. Hij kan namelijk steeds verder gaan in het uitvinden van nieuwe strategieën en proberen op andere manieren veldslagen te winnen.”

Een goed voorbeeld van nieuwe technieken demonstreert de game in de vorm van de nieuwe Tactical View. Een bovenaanzicht van de gevechtskaart waar je in een oogopslag alle (zichtbare) eenheden ziet en ze snel bevelen kunt geven. Rome 2 maakt daarnaast gebruikt van het ‘true line of sight-principe’, wat direct voor een hele andere manier van oorlogsvoeren zorgt. Het volstaat niet langer om geen obstakels tu en jou en je vijand te hebben, maar je moet daadwerkelijk een eenheid in de buurt hebben om te zien wat er gebeurt op het slagveld. Dat geldt voor beide partijen, met als gevolg dat je tegenstander constant scouts op pad stuurt om jouw posities in kaart te brengen. Om je tegenstander te slim af te zijn kun je in de eerder genoemde Tactical View direct zien wat jouw ‘line of sight’ is, waardoor beter in te schatten is waar je tegenstander zit of waarom hij juist niet te zien is.

We ondervonden het zelf in de het tweede gevecht van de proloog waarin we onze cavalerie net iets te ver vooruit hadden geschoven. De scouts van de tegenpartij spotte ons tijdig, waardoor een flankaanval met speerdragers het paardenpark reduceerden tot nul. Au. Gelukkig konden we met een tactische terugtrekking naar een hoger gelegen plek alsnog een overwinning in de wacht spelen, maar het illustreert perfect hoe de kunstmatige intelligentie reageert op bepaalde situaties. Jamie: “De kunstmatige intelligentie zal je proberen te vinden en te omcirkelen. Ze zullen op zoek gaan naar de perfecte plek om jou te verra en of je naar een plek lokken waar zij in het voordeel zijn.”

Legioentje hier, legioentje daar

Maar hoe uitdagend de gevechten ook moge zijn, sommige spelershalen nog altijd bijzonder veel voldoening uit het managementgedeelte op de campagnekaart. En ook hier zien we een paar bijzonder aantrekkelijke verbeteringen. Zo is het niet langer mogelijk om legers te trainen in de steden, maar alleen nog maar bij generaals. Het klinkt in het begin mi chien een beetje raar, maar de logica erachter is dat zeker niet. Waar je in andere Total War-games vooral bezig was met kleine legertjes overal heen te sturen, is het nu veel meer de bedoeling om juist te opereren vanuit grotere legioenen. “Spelers moeten denken in legioenen, niet meer in een soldaatje hier of daar” , aldus Dominic Starr, lead campaign designer.

Dominic vertelt ons bovendien ook wat meer over de verschillende manieren waarop legioenen zijn te besturen op de wereldkaart: “Legers kunnen nu een bepaalde houding aannemen om zo hun mogelijkheden beter te benutten en meer controle over bepaalde situaties te krijgen. Of juist minder. Als je bijvoorbeeld de Ambush-houding kiest, dan zal je legioen niet langer in staat zijn zich te verplaatsen, maar krijgen ze wel extra wapens wanneer de vijand hun pad kruist. Kies je voor de Forced March-houding, dan beweeg je met dubbele snelheid over de kaart maar hebben je soldaten een laag moraal wanneer je wordt overvallen door een hinderlaag.”

Maar zelfs met al die nieuwe opties die we gezien hebben, is onze Rome 2-honger bij lange na nog niet gestild is. De proloog is een prima middel om te zien wat we straks kunnen verwachten, maar laat nog lang niet alles zien. Zo ontbrak elke vorm van diplomatie en politiek in deze ongeveer drie uur durende minicampagne. Politiek gekonkel dat juist in het oude Rome een belangrijk rol speelde en ook voorbij moet komen in Total War: Rome 2. Religie is namelijk verdwenen en wordt in deze game vervangen door culture verschillen tu en de landen en stammen onderling. Je voornaamste taak wordt straks dan ook om zoveel mogelijk gebieden te overspoelen met jouw culturele gewoontes. De publieke orde handhaven in een ingenomen stad die zich nog niet aan jouw manier van leven houdt, zal zeer moeilijk zijn.

Bovendien zijn de hoofdpersonages in de game constant bezig om hun eigen (politieke) familie te voorzien van meer macht. Maar meer macht betekent in Rome 2 niet automatisch meer geluk. In tegendeel zelfs. Speel je met een republiek zoals Rome of Carthago, dan zal er op een bepaald moment in de game een soort van burgeroorlog uitbreken. Je kunt dit grootschalige evenement tijdelijk tegenhouden, maar hij zal plaatsvinden. Het zal niet dezelfde grandeur hebben als de eindslag in Shogun 2, maar met generaals die overlopen, legers die gevaarlijk uitdunnen en een republiek die zich tegen je keert, is het een gebeurtenis die je niet in de koude kleren gaat zitten. Dominic stelt ons echter gerust en verzekert ons dat we de burgeroorlog vast en zeker overleven: “Het is een natuurlijk gebeuren dat plaatsvindt. Hoe dan ook. En ook al wordt het een conflict dat je moet uitzitten tot het eind, het zal nooit daadwerkelijk het einde van je rijk betekenen. We willen namelijk niet dat de speler faalt zonder dat je echt betrokken bent geweest bij de opbouw van je rijk. Zie het maar als een grote eindbaas.”