Hands-on: Lords of the Fallen – Link leggen, niemand zeggen

Het speerpunt van Lords of the Fallen is de moeilijkheidsgraad, vertelt Gop, executive producer van de game. En dan niet zozeer de hoge moeilijkheidsgraad, maar meer de verschillende gradaties. Het spel moet interessant zijn voor zowel hardcore als casual spelers, al mag je dat laatste met een korrel zout nemen. Het spel is niet bepaald makkelijk. Zomaar op een vijand afrennen en erop inhakken werkt niet en ook de eerste eindbaas is niet mals. Het is van essentieel belang om aanvalspatronen te analyseren en met goede timing aan te vallen of op tijd weg te duiken. In die zin doet de game zeker niet onder voor Dark Souls.

Lords of the Fallen probeert wel iets toegankelijker te zijn voor nieuwe spelers. Het moet uitdagend zijn, maar niet frustrerend, vertelt Gop. Hardcore spelers kunnen deze uitdaging zelf opzoeken, maar dat is niet verplicht. Zo zijn er shortcuts ingebouwd waardoor spelers bijvoorbeeld de vierde baas al als tweede kunnen verslaan. Aangezien zij dan nog niet zo sterk zijn, wordt de uitdaging op die manier wat groter. Ook verschijnen er portalen na het verslaan van een baas waar goede items te vinden zijn, maar ook sterkere vijanden. Datzelfde geldt voor de vele geheime gangen die overal in de game verstopt zitten.

We merkten al dat de bazen in Lords of the Fallen flink pittig zijn, maar spelers die echt het uiterste uit deze gevechten willen halen, moeten nog meer hun best doen. Wie bijvoorbeeld de eerste baas weet te verslaan zonder ook maar één keer geraakt te worden, krijgt een speciale bonus op zijn zwaard. Met een zwiep van het wapen schiet er dan een spoor van stroom uit, verklapt Gop. Zulke bonussen zijn bij iedere baas te behalen, maar de voorwaarde hiervoor varieert. Een beetje zoals dat je sommige Dark Souls-bazen een wapen geven als je ze op een bepaalde manier aanvalt. Maar dan net iets anders.

Doodgaan

Ook het doodgaan en weer levend worden in Lords of the Fallen komt ons bekend voor. In Dark Souls blijft het lijk van spelers achter waar ze dood zijn gegaan en kunnen spelers hun verzamelde Souls terughalen door dit te bereiken zonder dood te gaan. Lords of the Fallen geeft hier een eigen draai aan: de geest van spelers blijft achter waar ze het leven hebben gelaten, maar die blijft daar niet eeuwig rondzweven. Bovendien geeft de geest spelers een kleine bonus: zolang ze in de buurt blijven, heelt de geest ze continu een klein beetje. Dat werkt wel alleen als het lijkt niet ‘opgepakt’ wordt om de ervaringspunten terug te krijgen.

Wellicht om de vergelijking met Dark Souls van Lords of the Fallen af te werpen, steekt Gop van wal over de gelaagde vertelling van de game. Er is een hoofdverhaal, dat in cutscenes en dialogen uitgewerkt wordt. Dan is er nog de achtergrondinformatie van de wereld en andere personages, waar spelers echt naar op zoek moeten. Tot slot hebben alle wapens en uitrustingen een beschrijving, die bijvoorbeeld iets zeggen over de baas die de uitrusting heeft achtergelaten. Klinkt interessant, maar vooral bekend. Je raadt al waarvan.

Lords of the Fallen wil spelers verder complete vrijheid gunnen wat betreft de invulling van hun personages en de uitrusting. Dat begint al in het personageselectiescherm. Daar kiezen spelers eerst uit drie soorten vaardigheden: Brawling, Deception en Solace. Dit komt ruwweg neer op melee, stealth en magic. Daarna staan spelers voor de keuze uit drie uitrustingssoorten: Warrior, Rogue en Cleric, oftewel zware armor, middelzware armor en lichte armor. In totaal zijn er dus negen algemene speelstijlen te kiezen, maar door de complete vrijheid in wapens en uitrusting zijn personages tot in detail aan te passen.

Spelers kunnen alle items die ze vinden aandoen of vasthouden. Een zwaard waar 15 aanvalspunten voor nodig zijn, kan ook al gebruikt worden door spelers die nog onder deze grens zitten. Het wapen is dan wel minder effectief. Zo probeert Lords of the Fallen spelers alle vrijheid te geven wat betreft hun uitrusting. Wederom niet vernieuwend, maar het heeft zich al wel bewezen.

Middeleeuwse BFG

Wel uniek, en vooral opvallend: er zijn vrijwel geen wapens die vijanden op afstand kunnen raken. Er zijn elf wapenklassen, waaronder zwaarden, bijlen, hamers, dolken, staven en de blote vuisten, maar er is geen boog te bekennen. In plaats daarvan is er de Gauntlet-klasse. Dit is een soort middeleeuwse BFG (Big Fucking Gun, red.). De Gauntlet kan wel ver schieten, en heeft maar liefst achttien verschillende aanvallen. Daaronder vallen bijvoorbeeld een bom, snelle projectielen en een energiestoot die alles voor zich raakt. Hoewel het geen vervanging is voor bogen en kruisboven, verzacht dit wapen het gemis van deze wapens op een niet al te serieuze manier.

Het zal niet meer als een verrassing komen: Lords of the Fallen moet het niet hebben van zijn unieke verhaal, gameplay of setting. Het is een bovengemiddeld pittige game die draait om rauwe gevechten met grote monsters en nog grotere bazen. Wie de populariteit van dat soort spellen toejuicht, heeft er eind oktober een degelijke game om de leegte tussen nu en Bloodborne door te komen.