En dus stapte ik twee weken terug op het vliegtuig richting het inmiddels al weer redelijk zonnige Athene. Oké, die twintig graden Celsius is niets vergeleken met de gebruikelijke veertig waar je in de zomer mee te kampen hebt, maar bijzonder lekker was het wel! Hopelijk zou dit aangename klimaat ook mijn chronische verkoudheid eens teniet doen. Dat terzijde, er moest ook ergens overnacht worden. Zoals wel vaker (lees: altijd) het geval op buitenlandse trips, was er een buitengewoon luxe hotel geboekt om de nachten in door te brengen. Het King George Palace hotel draagt met trots 5-sterren, bevindt zich in het centrum van de stad en heeft een prachtig uitzicht op het Syntagma Square en de Akropolis. Wat wil je nog meer?

Het tripje van het vliegveld naar het centrum was bijzonder avontuurlijk met een erg enthousiast scheurende taxichauffeur. Links inhalen, de vluchtstrook nemen, de doorgetrokken streep negeren, zichzelf tu en rijdend verkeer drukken, de snelheidslimiet met een slordige vijftig kilometers per zestig minuten overschrijden; all part of the job zullen we maar zeggen. Daar kunnen hun Nederlandse collega’s nog een puntje aan zuigen! Al tijdens het aanvliegen op Athene kun je vanuit de kleine vliegtuigraampjes duidelijk zien hoe enorm uitgestrekt Athene wel niet is. De stad bevindt zich aan de kust, maar is tevens omringd door gebergte. Zelfs midden in de stad zijn de nodige heuvels te vinden. Tijdens het taxiritje is de uitgestrektheid van de stad des te merkbaarder, want je bent wel eventjes onderweg.

We vlogen redelijk laat, dus we kwamen uiteindelijk ook relatief laat aan bij het hotel. Op die eerste avond is het vooral een kwestie van kennismaken met de verschillende mensen van Sony, de rest van de Europese pers en je eigen hotelkamer. Over die hotelkamer valt eigenlijk niets te klagen. De slaapkamer is voorzien van een fraai opgemaakt kingsize bed, twee ruime kledingkasten en een LCD tv waarop je niet alleen naar tv kanalen kunt zappen, maar ook films en series kunt bestellen. Het vertrek naast de slaapkamer is onder andere voorzien van een minibar gevuld met likeur en een relaxte bank. De badkamer heeft een fraai bad, aparte douchecabine, vergulde kranen, een design toilet, marmeren muren en verzegeld wc-papier. Tijdens je afwezigheid worden er zelfs verwarmde pantoffels naast je bed gelegd voor de volgende dag. Wat valt er eigenlijk nog te klagen op zo’n moment?

Om eerlijk te zijn helemaal niets. Vooral als je daarna ook nog op een overheerlijk diner getrakteerd wordt met mi chien wel het lekkerste stukje vlees wat ik ooit heb mogen verorberen. Oh en dan die rode wijn, fan-tas-tisch! Nee, het mag je inmiddels wel duidelijk zijn dat Sony er een waar snoepreisje van gemaakt had. Nou blijft de vraag of dit ook zo zou blijven, want voor de dag er na stond er een zogenoemd bloody tournament op het programma. Nadat we op die tweede dag een sobere doch degelijke presentatie van God of War II voorgeschoteld hadden gekregen en er zelf mee hadden mogen spelen (waarover later natuurlijk meer), moesten we zelfs een heus formulier ondertekenen met het oog op de verzekering. Er zou maarzo eens iets verkeerd kunnen gaan tijdens die aankomende activiteit.

De complete stoet aan Europese pers werd vervolgens te voet naar een touringcar geleid. De wegen rond het hotel waren op dat moment namelijk afgesloten vanwege een op handen zijnde demonstratie van Griekse studenten. Toevallig is het hotel vlakbij alle parlementaire gebouwen gesitueerd, dus daar ondervindt je dan natuurlijk meteen last van. Blijkbaar is men niet zo heel blij met de huidige regering. Hoe dan ook, al wandelend richting de bus kon je in ieder geval nog even genieten van de heerlijke temperatuur, de bijzonder aantrekkelijke Griekse dames, de mooie kla ieke architectuur van sommige gebouwen en de mediterrane parken. Zou het allemaal nog lang zo leuk blijven? In de bus werden we begroet door sfeervolle, maar tegelijkertijd onheilspellende achtergrondmuziek uit God of War. Op iedere stoel lag een formulier opgemaakt als een stuk perkament met daarop de boodschap dat er nu geen weg meer terug is en we een aantal onprettige en moeilijke taken uit zouden moeten gaan voeren. Lekker dan!

Een lange busrit later, die ons door verscheidene Atheense buurten leidde, kwamen we aan op een industrieterrein. Een duister pakhuis zou hier de locatie van het evenement zijn. Al snel werden we binnengeleid door een aantal als oude Griekse soldaten verklede acteurs. Twee fraai ogende en als Griekse godinnen verklede actrices legden ons vervolgens de situatie voor waar we nu in verzeild waren geraakt. We zouden meegaan op Kratos z’n avonturen en daarbij verschillende obstakels moeten overwinnen. De prijs: een splinternieuwe Playstation 3! Voordat we konden beginnen, moesten we echter eerst een mysterieus drankje achteroverslaan. De bekers waarin het drankje zich bevond, waren ondoorzichtig en de ruimte donker, dus het vloeibare goedje was niet duidelijk zichtbaar. Ondanks dat smaakte het drankje bijzonder goed en werd het bovendien geserveerd door tople meiden met bodypaint. Waarschijnlijk was het gewoon een lekker alcoholisch drankje…hoop ik?

Alles goed en wel tot nu toe, maar holy shit! Wie komt daar ineens achter het gordijn vandaan? Het is Kratos in levende lijve! Met een microfoontje! It’s on now! Hmmm, z’n engelse spreekvaardigheid is ie blijkbaar een beetje kwijtgeraakt, dat is al heel wat beter geweest in het verleden! Ik geloof dat we hem en de godinnen moeten volgen naar de volgende ruimte voor de eerste te nemen hindernis. Goed, dat betreft dus een bak vol slangen en daar moest iedereen een verpakte sleutel uit zien te vi en. Ik heet geen Indiana Jones en ben dus niet bang voor slangen, dus die sleutel had ik er zo uitgepakt. Die slangen waren heus niet giftig ofzo…toch? Bij de volgende hindernis moest er een werpmes in een kartonnen mannetje geworpen worden. De meeste, waaronder ik, verkeken zich nog behoorlijk op het uiteindelijke gewicht van dat mes. Je moet toch wel even iets harder gooien dan je zou denken.

 Na de molestatie van karton-man, was het tijd voor de laatste hindernis. Tot nu toe stelde het allemaal nog niet zoveel voor, maar het ergste moest nog komen. In de laatste ruimte lag namelijk een dode geit op een altaar, waarvan net het hoofd afgehakt werd. Een plas bloed lag nog op de grond. Vlak naast het altaar: een grote pan met…eten? In ieder geval was het de opdracht om zoveel mogelijk van dit bruinige goedje naar binnen te werken. Goed, de eerste aantal happen zijn nog prima te doen. Verstand op nul, blik op oneindig en gaan! Daarna slaat het echter in als een bom: dit spul is verschrikkelijk smerig! Maar dan ook écht smerig. De geur van het goedje versterkte enkel het gevoel dat je vloeibare mest of iets dergelijks aan het bunkeren was. Die PS3 kon deze gamer nu wel op z’n buik schrijven, want meer dan een kwart bord kreeg ik echt niet naar binnen. Er was een Brit die een stuk of drie borden verorberde, maar je weet wat ze over de kookkunsten van de Engelsen zeggen. Hij deed het ook nog eens voor niets, want iemand anders had bij de vorige twee hinderni en al genoeg punten vergaard voor die begeerde next-gen console (mooie headshot met dat meswerpen).

Nu dit evenement voorbij was, kregen we nog even de kans om de Amerikaanse versie van God of War II aan de tand te voelen. Het ging hier om de volledige versie, waardoor er meteen meerdere levels en zelfs eindbazen bekeken konden worden. Alleen maar meer bruikbare stof voor de preview van de game natuurlijk. De dag werd besloten met een feestje op het dak van het hotel, bij de penthouse. Een verwarmd openluchtbad en een jacuzzi waren klaargezet en je kon jezelf helemaal zat eten in overheerlijke Griekse hapjes, of lekker bezatten met allerlei drankjes waaronder die overheerlijke Griekse-Franse rode wijn. Toch een meer dan waardige goedmaker voor dat gore bruine spul waar we eerder die dag ons darmstelsel mee hadden vervuild. Oh, en die Griekse schones die het eten rondbrachten waren ook allerminst verkeerd, evenals de opgevoerde show door jongleerders die letterlijk speelden met vuur. Zo jammer dat ik daar geen foto’s van gemaakt heb!

Het gehele evenement was dus vrijwel perfect te noemen. Als we op deze site perstrips ansich zouden reviewen, dan zou deze een dikke 10 gescoord hebben! Een uitstekende begeleiding door een erg sympathieke en spraakzame begeleider van Sony, een originele en leuk opgezette activiteit, voldoende tijd om de game te testen, een fantastisch hotel, lekker weer, mooie stad, aantrekkelijke vrouwen en overheerlijk eten en drinken. Eigenlijk valt er helemaal niets over te klagen of op af te dingen. Een schouderklopje voor Sony dus wat betreft de perstrip. Maar goed, uiteindelijk gaat het om de game waar dit hele evenement voor opgezet werd. Daarom nu toch maar eens aan die preview beginnen.

‘Nog meer’ is eigenlijk waar deze hele game om draait. God of War was al een fantastische belevenis, een ware tour de force voor de Playstation 2 en een perfect voorbeeld van zoveel mogelijk epische scènes in één game proppen. Van het onvergetelijke gevecht tegen de Hydra midden in een hevige storm op een aantal Griekse schepen, tot het epische avontuur in een tempel die bovenop de rug van een gigantische reus rust, eindigend in een tocht door de onderwereld van Hades die uiteindelijk leidt tot een ijzingwekkend gevecht tegen Ares en jezelf. De combinatie van toegankelijke gameplay, hard en grauw geweld, een bada hoofdpersonage, fantastische muziek en de meest oogstrelende en tot de verbeelding sprekende omgevingen en vijanden, maken God of War tot één van de beste games van de afgelopen generatie consoles.

Je zou dus zeggen dat dit enkel fatsoenlijk opgevolgd kan worden door het volgende deel uit te brengen op de Playstation 3 en er alle beschikbare next-gen toeters en bellen aan te hangen die je maar kunt bedenken. Hier opteerde Sony Santa Monica echter niet voor. Nee, God of War II zou nog gewoon naar de PS2 komen. Velen trokken hun wenkbrauw op bij de bekendmaking hiervan, maar puur marketingtechnisch gezien is deze besli ing gewoon logisch. De PS2 zit nog steeds vol met leven en heeft een enorme installbase waaronder zich ook de vele fans van God of War bevinden. Waarom daar dus niet van profiteren en eerst nog even een deel uitpoepen voor dit vertrouwde platform, voordat er serieus begonnen wordt met next-gen development? Is deze besli ing echter ook speltechnisch goed gevallen?

Na een paar uurtjes met de game doorgebracht te hebben, kan ik dit enkel beantwoorden met een volmondig ja. Aan niets merk je dat deze game een simpel uitmelkproduct zou zijn. Integendeel, er lijkt in deze game net zoveel liefde en aandacht gestoken te zijn als in diens voorganger. Vanaf het moment dat je de controller oppakt, voelt alles enorm vertrouwt aan. Alle aanvallen en combo’s uit het vorige deel zijn weer aanwezig. Qua bediening is er dan ook vrijwel niets aan de game veranderd. Zelfs de gameplay is praktisch hetzelfde gebleven. Het komt nog steeds neer op jezelf door hordes vijanden werken, af en toe een puzzel oplo en en hier en daar wat ren, spring en klimwerk verrichten. Doordat dit allemaal zo strak en zorgvuldig in de game verwerkt is, hoor je daar echter niemand over klagen.

Bovendien voelt deze game niet aan als slechts meer van hetzelfde. De locaties die je aandoet zijn nu een stuk gevarieerder en talrijker, vele nieuwe monsters zijn geïntroduceerd en vergen allemaal een andere benadering, puzzels zijn complexer en inventiever ontworpen en de actie is nog gewelddadiger gemaakt. Zelfs de spellengte is met enkele uren verlengd. Kratos mag bovendien over nog meer wapens beschikken en kan deze zelfs vrijelijk wi elen tijdens het knokken. Ook verkrijg je dit keer de mogelijkheid om met je kettingzwaarden aan haken te slingeren (wat veel spectaculaire platformgedeeltes oplevert), projectielen af te kaatsen met een gouden vlies en rond te zweven met de vleugels van Ikarus.

Een favoriet onderdeel van velen, zijn de spectaculaire bo fights. Helaas had God of War er hier maar drie van. In dit tweede deel heeft men zich flink uitgesloofd en staan ons maarliefst negen eindbazen op te wachten. Ik heb ze (gelukkig) niet allemaal gezien, maar degenen die ik onder ogen heb gehad, zagen er allen buitengewoon episch uit. Stuk voor stuk vergen ze een andere strategie en is de opzet compleet verschillend. In één van de gevechten neem je het zelfs op tegen een ander persoon, wat een compleet andersoortig gevecht oplevert.

Bovendien lijken al die gevechten dit keer volledig geïntegreerd te zijn met de verhaallijn en zijn het niet simpele obstakels waar je overheen moet zien te komen. Dit maakt de gevechten eigenlijk alleen nog maar intere anter. Oh, en had ik het al over de welbekende finishing moves gehad die Kratos aan het eind van ieder gevecht uitvoert om z’n vijand het definitieve zwijgen op te leggen? Ik kan je alvast verklappen dat ze de moves uit de eerste God of War doen verbleken. Eén finishing move in het bijzonder had Sony Santa Monica bijna nog in de problemen gebracht omdat het haast de grens van wat toegestaan is overschrijdt.

Nee, deze game is weer erg spectaculair. Dat wordt alleen nog maar versterkt door de prachtige beelden. Als je dacht dat God of War al het maximale uit de PS2 perste, dan heb je God of War II nog niet goed onder ogen gehad. Natuurlijk schiet het op puur technisch vlak tekort ten opzichte van next-gen games, maar het is artistiek allemaal zo verschrikkelijk goed uitgevoerd dat je jezelf soms bijna afvraagt waar we al dat next-gen geweld überhaupt voor nodig hebben. Iedere omgeving is met de grootste zorg en oog voor detail ontworpen, elke vijand wordt overtuigend geanimeerd en is tot de puntjes uitgewerkt, het kleur en lichtgebruik zorgt altijd voor een sfeervol tafereel en de adembenemende vergezichten en soms reusachtige creaturen doen je mond regelmatig openvallen. Deze game is op grafisch gebied het toppunt van de vorige generatie, zoveel is duidelijk.

Niet alleen de mooie beelden, ook het schitterende geluid is terug van weggeweest. God of War won in 2005 verscheidene awards voor de begeleidende muziek. Hoewel er over te discu iëren valt of die prijs in dat jaar niet beter naar de subtiele maar oh zo sfeervolle muziek van Shadow of the Colo us had moeten gaan, staat het buiten kijf dat de soundtrack van GoW prima op kon boksen tegen de grootste producties uit Hollywood. Voor God of War II heeft men zich alleen nog maar verder uitgesloofd en alle muziekstukken door de beste orkesten van de wereld laten spelen. Het resultaat mag er wederom zijn. De audiovisuele belevenis wordt helemaal afgemaakt door de zo karakteristieke stem van Kratos en de vele geluidseffecten die de actie op uitstekende wijze versterken. Hack ’n slash heeft zelden zo lekker gevoeld moet ik zeggen.

Ik zou graag een kritische noot bij deze game willen plaatsen, maar op basis van mijn huidige speelse ies wordt dat zeer moeilijk. De game laat weer net zo’n kwalitatief uitstekende indruk achter als diens voorganger en dit is enkel bewijs dat God of War een franchise is die nog wel even onder ons zal blijven. De vraag die nu rest is of de game al dat spektakel gedurende de gehele rit weet vol te houden en of het niet te snel als toch teveel van hetzelfde aan zal voelen. Het blijft toch dezelfde engine en dezelfde gameplaybasis. Eén ding weet ik al wel zeker: als men nog zoiets spectaculairs uit de PS2 weet te toveren, dan kan ik alleen maar watertandend vooruit kijken naar het derde deel op de PS3. Tot die tijd zullen we het met deze game moeten doen, maar dat lijkt vooralsnog absoluut geen straf te worden.

De locatie van het interview was alvast ideaal. Op de bovenste verdieping van het hotel hadden we een mooi zicht op de Akropolis en konden we genieten van een lekker glaasje bier onder de warme zon. ‘Leuk shirt’ complementeerde Todd mij voordat we begonnen. ‘Leuke game’ zou ik bijna terugzeggen.

Nee, ik ben echt voor het eerst in Athene en voor zover ik weet is ook nooit iemand anders van het team hier geweest. Voor de ontwikkeling van beide games hebben we er vooral geschiedenisboeken en foto’s bij gepakt.

Ja precies.

Een voornaam verschil is natuurlijk dat God of War de eerste game was. Daar moest de engine en het concept nog helemaal voor ontwikkeld worden, terwijl we daar voor God of War II simpelweg op verder konden bouwen. In deze nieuwe game hebben we ons vooral gericht op het bedenken en implementeren van nieuwe gameplay onderdelen. Ook is de director anders. De eerste game werd geleid door David (red. Jaffe), terwijl Cody (red. Barlog) dit tweede deel geleid heeft.

Nou, dankjewel!

Eigenlijk was dat helemaal niet zo lastig. De Griekse mythologie is enorm rijk, dus er was en is een enorme bron waar je uit kunt putten. Ook hebben we nu de nieuwe voorwerpen geïntroduceerd en dat maakte het verzinnen van nieuwe situaties gemakkelijker. Je moet toch specifieke dingen gaan verzinnen waar je die voorwerpen voor kunt gebruiken.

Nee, het plan is altijd geweest om de game voor de PS2 uit te brengen. Eerlijk gezegd was dit meer een besli ing van hogerop, aangezien dit financieel het meest verstandig zou zijn. Wij zijn daar volledig in meegegaan en hebben gewoon alle aandacht aan de game besteed. Hoe je het ook went of keert, zo’n game is toch ons kindje en daar werken we met alle liefde aan.

Daar heb ik geen idee van. Zelf ben ik ook pas later in de ontwikkelfase bij het team gekomen dus wie weet waren die ideeën er ooit wel. Ik neem aan dat je op iets als een kartgame doelt ofzo?

Nouja, mi chien is racen in strijdwagens een idee?

Wie weet, we zullen zien.

Je bedoelt zoals de Noorse mythologie?

Nee, daar hebben we geen plannen voor en het is nog niet verkend. De Griekse mythologie is enorm breed en diep, dus dat willen we eerst zover mogelijk uitbouwen.

Ik denk dat het een goede lengte is, de game is zelfs een aantal uren langer dan het vorige deel.

Dat is inderdaad zo. Naar mijn mening is het vooral belangrijk dat je veel aandacht besteed aan de temporisering en de content in de game. Dat is uiteindelijk hetgeen wat de speler boeit tijdens het spelen.

Nou, iets als een deatmatch is sowieso niet mogelijk, vanwege de manier waarop ons camerasysteem werkt. Die filmische camera is niet draaibaar en dat maakt het vrijwel onmogelijk om fatsoenlijke gevechten tu en spelers te houden. Of bedoel je iets als co-op?

Wie weet, maar ook dat zal erg lastig worden.

Dat is inderdaad een moeilijk punt, aangezien een partner niet echt bij Kratos past. Hij is echt een lone wolf.

Zoiets ja. Wie weet is er een mogelijkheid, maar het zal lastig worden om iets pa ends te vinden.

Wie weet, dat zou een mogelijkheid zijn.

Dat is bij mij niet bekend. Eigenlijk zou je dat aan één van onze technische jongens moeten vragen. Ik kan je wel vertellen dat ons team uitzonderlijk getalenteerd is en daardoor is dit mogelijk geweest.

Nouja, het stelt de pers natuurlijk in staat om de game al tijdig te spelen en zo een goede mening te vormen.

Dat is een risico, maar ik heb alle vertrouwen in de marketingjongens en de speelbare demo’s om de game rond release weer onder de aandacht te brengen.

Dat is bij mij eigenlijk niet bekend. Ik ga nu eerst van een fijne vakantie genieten en daarna kijken we wel weer verder.

Jij ook bedankt!