Tijdens de E3 van dit jaar kondigde ontwikkelaar Konami haar eerste Wii-game aan: Elebits. In Elebits is het doel zoveel mogelijk wezentjes te vinden en ze ‘op te zuigen’. Deze beestjes worden ook wel Elebits genoemd en zijn in alle soorten en maten te vinden. Maar die Elebits, waarom moet je die opzuigen, wat kun je ermee en wat voor gameplay schotelt Konami ons met Elebtis voor?
De Elebits hebben eerlijk gezegd wel iets weg van Pikmin. Je weet wel: Pikmin waren die zaadjes met een blaadje of bloemetje op hun kop. Een nieuwe game waar Miyamoto bij de launch van de GameCube mee op de proppen kwam. Het lijkt dat Konami deze wezentjes enigszins gejat heeft, maar dat doet er niet zo toe. Terug naar de game. Bij de demo begonnen we in een keuken. Je kijkt vanuit first-person perspectief naar de wereld. In de rechterhand had ik de Wii-mote vast, waar een nunchuck aan bevestigd was, die ik in mijn linkerhand vasthield. Ik baande me al schietend een weg door de zojuist genoemde keuken.
De omgevingen in Elebits zijn behoorlijk interactief. Met mijn gun, of wat het mocht zijn, opende ik allerlei keukendeurtjes. In die keukendeurtjes waren potten en pannen verstopt, die ik met een zwiep aan de Wii-mote alle kanten op smeet. Daarachter verschuilden zich Elebits. Met een druk op de A-knop ‘zoog’ ik ze op. Deze Elebits zijn er, zoals ik eerder aanhaalde, in verschillende soorten en maten te vinden. De één is maar enkele watts waard, een andere is tientallen watts waard. De laatste zijn dan ook schaarser vindbaar dan de Elebits die maar enkele watts waard zijn.Ik had zeven minuten de tijd om door het huis te strompelen en zoveel mogelijk Elebits op te zuigen. Ze zaten verstopt in kastjes, in laatjes, in een vaatwa er, magnetron, kast, koelkast. Kortom, waar je het maar kunt bedenken. Met de nunchuck (het acce oire dat je in je linkerhand vasthoudt) manoeuvreerde ik en met de Wii-mote keek ik rond. Gelukkig werkte dit erg plezierig. Toen ik de demo begon, zonder enige watts in bezit te hebben, probeerde ik onder andere de koelkastdeur al te open, maar deze mogelijkheid bleef uit.
Pas als ik 900 watt verworven had kon ik de koelkastdeur openen, om daar vervolgens weer heel wat Elebits op te zuigen. Of 1400 voor de magnetron. Kastdeurtjes en andere niet-elektrische objecten kon ik zonder pardon openen, om vervolgens Elebits billenkoek te geven. Nadat ik de keuken geruïneerd had, vervolgde ik mijn reis in de tuin. Daar gooide ik met stoelen en alles wat los en vast zat. Allemaal om Elebits te verwerven. Het deed me goed. Mi chien dat ik wel net zo verliefd op deze game word als dat ik dat was op Pikmin.Omdat iedereen de game anders ervaren heeft, gunnen we op pagina twee iedere redacteur die de game gespeeld heeft de mogelijkheid om z'n mening rond te bazuinen. Wat vonden we nou eigenlijk van Elebits?Willem: Zoals je op de vorige bladzijde gelezen hebt, ben ik positief gestemd over Elebits. De besturing werkt simpel, het spelconcept is leuk verzonnen en bovendien speelde ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Grafisch breekt de game geen potten, maar de gameplay maakt erg veel goed. Potentieel toppertje? Wat mij betreft wel. Ronn: De framerate van Elebits was lang niet altijd even stabiel omdat de game nog niet af was. Toch was Elebits ondanks dit euvel bijzonder leuk om te spelen. Eigenlijk doe je niets meer dan door een huis en tuin struinen, terwijl je met je magische straal alle deurtjes opent, voorwerpen oppakt en apparaten bedient, om zo die verrekte Elebits te vinden. Een soort veredelde vorm van verstoppertje spelen zo je wilt. Ondanks dit simpele concept, is Elebits gewoon leuk om te doen. Vooral omdat de voorwerpen waarmee je dingen kunt doen, steeds groter worden. Een beetje het Katamari Damacy-concept dus. Ook heeft de Wii-mote een echte toegevoegde waarde in deze game, omdat het de interactie met de omgeving versterkt. Je zit al snel helemaal in de game door alle handelingen die je kunt doen.Matthijs: Elebits speelt intuïtief en voelt perfect aan met de Wii-controller. Hoe meer beestjes je vangt, hoe meer apparaten je kunt aanzetten, en hoe krachtiger je straal wordt. Dit zorgt ervoor dat je maar verder wilt blijven spelen. De verslavingsfactor wint het dan ook van de eventuele repetitiviteitsfactor. En voor alle graphics-hoeren: de ‘lelijke’ graphics maken werkelijk helemaal niets uit. Het klinkt als een cliché, maar je merkt het gewoon niet als je met heel veel lol pannen in de lucht gooit om daarachter beestjes te ontdekken. Elebits heeft alles in zich om een grote topper en bovenal een waanzinnig vermakelijke game te worden op Nintendo’s nieuwe console.Frans: Hoe suf Elebits voor mijn gevoel aanvankelijk ook leek, uiteindelijk zit het best goed in elkaar. Natuurlijk, dat rondklooien met physics kennen we eigenlijk nu wel, maar de besturing van de Wii en de gameplay die daar bij komt kijken maakt Elebits tóch redelijk verslavend én vernieuwend. Echter, dit spel in je eentje spelen is maar voor eventjes leuk als je het mij vraagt en aangezien we de game alleen maar in singleplayer speelden, en er geen multiplayer aan te pas kwam in deze se ie, verveelde het mij al vrij snel. Het idee is leuk, maar wat mij betreft speel ik liever één van de andere gezelschap pelletjes. Elebits mist toch een beetje de meligheid die de andere spelletjes wel hebben en dat is iets wat ik juist graag wil zien in een partyconsole zoals de Wii. Elebits? "Voor ons hoeft het niet", zoals Bert Vi cher het zou zeggen.
Erwin V: Ik had geen flauw idee wat ik van Elebits moest verwachten. Het is ook een van de weinige games die echt nieuw en origineel is op de Nintendo Wii. Het idee van alles op kunnen pakken en wegsmijten ligt ongetwijfeld iedereen en wanneer je steeds grotere dingen op kunt tillen blijft het hopelijk intere ant als je er veel speeluren in steekt. Dit wordt nog eens versterkt door het aantal energie dat je opbouwt door het vangen van de Elebits en je meer en meer apparaten kunt activeren. Aan de ene kant denk ik toch dat het spel mij niet lang kan blijven boeien, maar aan de andere kant kan ik niet wachten tot ik met complete huizen kan rondgooien. Een twijfelgevalletje.Guus: Elebits. Nou, ik had er een artikel over gelezen, maar dat was het dan ook wel. De game was wel grappig, beetje alles in en rondom huis overhoop gooien. Maar dat was het dan ook wel. Hoe leuk het in het begin ook is, hoe lang blijft dit boeien? Je mag later wel, door een krachtigere straal, veel grotere dingen oppikken, maar toch... Een persoon als ik zou het snel moe worden, de hele tijd zoekend naar exact hetzelfde, en dat een spel lang? Nee, helaas. Origineel, grappig, maar van korte duur.
Gerjan: Elebits is een originele game die door veel mensen, zowel jong als oud, gespeeld kan worden. Toch heb ik kritiek op Konami’s Wii-titel. Elebits lijkt op dit moment namelijk een soort van techdemo om de Wii controller mee te demonstreren in plaats van op een volledige game waar mensen ook daadwerkelijk geld voor neerleggen. Technisch gezien was de demo die wij speelden nog niet helemaal in orde en kakte de framerate nog behoorlijk in. Blijft deze game wel lang intere ant?Yarno: Een vreemde, leuke game. Dat is wat Elebits lijkt te worden. De houdbaarheid zal waarschijnlijk behoorlijk lang zijn door de vele verschillende mogelijkheden die in de game zitten. De vraag is echter of dit spel wel een groot publiek aan zal trekken. Het spel maakt in ieder geval optimaal gebruik van de Wii-mote, maar of dit van de game een topper zal maken? Ik betwijfel het.