Dezelfde situatie nog een keer. Corvo is uit op wraak, zo bloedig en snel mogelijk. De ratten kijken de woesteling na terwijl hij de bocht om stormt. De bovennatuurlijke huurmoordenaar wordt al snel opgemerkt door de dienstdoener die direct zijn pistool trekt. Een kogel verlaat de loop en vliegt op onze hoofdrolspeler af. Corvo zet de tijd stil. Hij loopt om het suizende projectiel heen, richt zijn vuurwapen van een meter afstand op het voorhoofd van de bewaker en laat de tijd weer verder lopen. Letterlijk gezichtsverlies.
Wat is Dishonored?
Tot op heden is Dishonored behoorlijk in nevelen gehuld geweest. Dishonored is bij velen waarschijnlijk nog een ‘Dinges’ en dat is niet heel verwonderlijk. Er zijn geen bewegende beelden geweest, de screenshots en het artwork tonen een wereld die zich moeilijk laat omschrijven en de makers zijn zelf ook niet duidelijk geweest over wat hun kindje nou echt is. Om gelijk het grootste misverstand uit de wereld te helpen: het is geen open wereld-game, maar kent een vooropgezette mi iestructuur. ‘Slechts’ binnen de mi ies kunnen spelers hun eigen plan van aanpak bedenken.
Elke situatie is weer op een andere manier aan te pakken, waardoor iedereen zijn eigen unieke invulling geeft aan de mi ies. Elke confrontatie met elke bewaker kan bruut worden aangepakt, sneaky worden afgehandeld of zelfs compleet worden vermeden. Mi iedoelen zijn op tal van manieren te vervullen en spelers worden onbewust aangemoedigd om te gaan experimenteren. Tijd voor weer zo’n voorbeeldje, dat ons mooi werd voorgeschoteld door Arkane Studios.
Voorbeeldje
Corvo moet twee parlementsleden zien te vermoorden die zich ophouden in het chique hoerenhuis (toch niet zo chique wellicht?) The Golden Cat. Hij kiest ervoor om ongezien binnen te dringen via het dak. Vanaf een afstandje inspecteert hij de looproutes van een aantal bewakers en met een paar sprongetjes en handigheidjes bevindt hij zich plots op een balkon. Een verticaal openslaand raamluik staat hem toe om naar het dak te klimmen, waar hij snel afrekent met een patrouille. Via het trappenhuis daalt hij geruisloos af naar de kelder waar een parlementslid zich heeft teruggetrokken in een afgesloten ruimte. Corvo rekent andermaal handig af met twee bewakers, gooit de deur in het slot. Hij ziet dat er een aantal buizen gevuld met hete stoom door de kamer lopen. Even verderop vindt hij een hendel waarmee de stoom de kamer in kan worden geleid. Het parlementslid wordt levend gebraadstoomd, maar niemand die er weet van heeft.
Het level wordt herstart. Corvo begeeft zich naar de achterzijde van The Golden Cat, naar de rivier, alwaar hij middels magische krachten bezit neemt van een vis. Een rioolbuis leidt hem naar een fontein binnen het gebouw, toevalligerwijs direct naar de kamer waarbinnen het parlementslid zich bevindt. Hij treedt buiten de vis, steekt een mes in de nek van het parlementslid en dat is dat.
Animaniac
De veelzijdigheid van Dishonored druipt er overal vanaf en duidelijk is dat er slim over een aantal op het eerste oog onbenullige zaken is nagedacht. De mogelijkheid om in levels verticale routes te pakken om je zo ongezien van dak naar dak, maar ook kamer naar kamer te verplaatsen is een prettige constatering. De acrobatische vermogens komen bovendien ook goed van pas in gewelddadige confrontaties met meerdere bewakers, waarbij grote sprongen kunstmatig kunnen worden verlengd middels de mogelijkheid om stukjes te teleporteren. Corvo springt op die manier door de kamer als een Animaniac, minus de irritante titelsong.
De vrije aanpak blijkt ook uit de magische bagage. Naast de verschillende ondersteunende mogelijkheden (teleporteren, tijd stil zetten, levende wezens overnemen), zijn er ook aanvallender ingestelde trucjes. Het tofste getoonde voorbeeld hiervan? Een rattenbende oproepen die mensen tot op het bot verorbert. Luguber, sadistisch, eigenlijk net wat te omslachtig, maar o zo fijn als je een zelfingenomen en vooral verraste verrader van Corvo tegen het lijf loopt.
En om het allemaal compleet te maken zijn er nog de conventionele wapens met de nodige upgrades. Het zorgt ervoor dat de game zo divers is als spelers zelf kunnen bedenken. Zie je Corvo als een stille sluipmoordenaar, als een improvisator die elk probleem op een andere manier aanpakt of als een efficiënte meedogenloze moordmachine? Je bent er zo vrij in als je zelf wilt.
Dat is Dishonored.