In één van de meest onderbelichte onderdelen van Bungie’s nieuwste neem je het in typische multiplayermaps tegen elkaar op in potjes van zes tegen zes. Er wordt met zoveel grandeur en ambitie gesproken over de MMO-achtige onderdelen van Destiny dat de wel erg standaard multiplayer even schrikken is. Ben je eenmaal van die schrik bekomen dan ontdek je een speelstand die inderdaad veel weg heeft van Halo. De futuristische setting helpt daaraan mee, maar ook de futuristische versies van machinegeweren en shotguns. Destiny mag zich dan wel iets vlugger laten besturen, het is in schieten en springen echt een Halo-game.
Eenmalig sterk
Daar is natuurlijk weinig mis mee, maar het is wel enigszins verra end. Destiny weet echter ook een aantal unieke dingen met zich mee te brengen. Afhankelijk van het type strijder waarmee je speelt krijg je een unieke speciale kracht mee. In het geval van de zware en bepantserde Titan is dat een korte sprong gevolgd door een klap die zo’n grote schokgolf veroorzaakt dat je tegenstanders aan de kant worden geblazen.
Ook net even anders zijn de ‘heavy weapons’ in je arsenaal. Deze vuurwapens zijn leuk om te gebruiken en extra sterk maar raken wel snel leeg. Zelfs wanneer je het loodje legt en weer opnieuw het slagveld op stapt blijft het magazijn van dit wapen leeg. De enige manier om hem weer te bevoorraden is door ergens op de map een krat met kogels op te duikelen. Het is een simpel idee en het zorgt ervoor dat je niet de hele tijd op het krachtigste wapen in je arsenaal kunt rekenen.
Verra end veilig
Op de E3 waren er twee maps van Destiny speelbaar. De ene was een standaardarena met wat verticaliteit. De jetpack, waar iedere strijder in de game over beschikt, komt daarbij goed van pas. Omdat er drie verschillende punten veroverd moeten worden kun je over bepaalde punten heen vliegen en vijanden die vol op de verdediging gaan vanuit de lucht verra en.
De andere map richtte zich meer op voertuigen. Het zwaardere geschut stond tu en verschillende gebouwen geparkeerd. Iedere speler heeft echter ook een persoonlijk voertuig tot zijn beschikking die met een paar drukken op de touchpad opgeroepen kan worden. Met deze zwevende scootmobiel kun je in de hoofdgame van Destiny de open wereld verkennen, maar in de multiplayer is het vooral een handig hulpmiddel om snel van de ene naar de andere kant van de map te komen. Dit voertuig is namelijk op geen enkele manier bewapend en moet het dus vooral van zijn snelheid hebben.
Aan alles in Destiny’s multiplayer is te herkennen dat dit het werk is van een studio die zo onderhand wel weet waar ze mee bezig zijn. Er bestaat dan ook geen twijfel over dat deze speelstand goed in elkaar steekt. Het blijft alleen wel zo dat deze in vergelijking met de rest van de game veilig binnen de regels blijft van wat een multiplayershooter is en zou moeten zijn. Dat de makers van Halo er toch weer voor kiezen om een game te maken die heel erg veel weg heeft van Halo is niet minder dan logisch, maar echt spannend, vernieuwend en ambitieus is het niet.