De titel van de game slaat terug op een elite eenheid uit het Soviet leger, Smersh genaamd, wat onder andere tijdens de Tweede Wereldoorlog achter vijandige linies contra-spoinage uitvoerde. Ja, de Ru ische term voor Death to Spies is Smersh, dus zo'n hele slechte titel is het dan nog niet eens. Toch was het mi chien spannender geweest wanneer de game gewoon Smersh had geheten. Ach, wat zeuren we ook over de titel? Een veel belangrijker vraagstuk is hoe is de game inhoudelijk in elkaar steekt.
Death to Spies is een ongegeneerde, hardcore third-person stealth shooter. Zo hardcore als dit kom je ze eigenlijk alleen nog af en toe tegen op de PC. Daar kunnen games als Metal Gear en Splinter Cell qua diepgang nog een puntje aan zuigen. De presentatie is, zoals eigenlijk typerend voor een 'Oostblok game', weer niet zo spectaculair en aansprekend als in de twee voorgenoemde franchises. Het karakter wat je speelt heeft om eerlijk te zijn bitter weinig uitstraling en geeft weinig blijk van een boeiende persoonlijkheid. na de Tweede Wereldoorlog steekt hij tegen een Soviet officier gedetailleerde verhalen af over zijn noemenswaardige mi ies. Dit alles om achter de exacte identiteit en locatie van een roemruchte Soviet kolonel te komen. Deze opzet doet sterk denken aan de film The Usual Suspects. Zoals je mag verwachten, speel jij alle beschreven mi ies.
De mi ies zijn erg uiteenlopend en spelen zich op vele verschillende locaties af. Soms struin je door een diep woud, dan bevindt je je weer midden in een stad. In tegenstelling tot veel andere games binnen dit genre, kent de mi iekaart een open structuur en heb je vaak meerdere doelen tegelijk die zich op verschillende plaatsen bevinden. Aangezien je vaak een aantal kilometer vanaf je mi iedoelen begint, mag je zelf een pad kiezen. Het is niet ongebruikelijk dat je onderweg tegen vijandige patrouilles of kampen aan loopt. Het is dan geheel jouw keus, hoe je met deze situaties om gaat. Ga je in de aanval, in de hoop er een voordeeltje uit te halen, of spaar je liever je kogels en ander gereedschap voor de daadwerkelijke mi ie?
Voordat je een mi ie begint, moet je bepalen wat voor wapens, ammunitie, granaten en explosieven, en ander gereedschap zoals verbanddozen je meeneemt. Dit is niet simpelweg een kwestie van zoveel mogelijk spul selecteren en op pad gaan, want je hebt een beperkt gewicht wat je bij je kunt dragen en ook de backpack die je mee kunt nemen, kan maar een beperkte hoeveelheid spullen dragen. Ook tijdens de mi ie ben je bewust met je inventaris bezig, aangezien ammunitie bijvoorbeeld beperkt is en je eventueel wapens en andere spullen van uitgeschakelde soldaten zult moeten stelen.
Death to Spies is een game met een laag tempo wat verwacht dat je constant bewust over je situatie aan het nadenken bent. Zelfs waar en hoe je soldaten uitschakelt is van belang. Andere soldaten kunnen geweerschoten en explosies horen en hun gezichtsveld is behoorlijk groot. Bovendien wordt er overal gepatrouilleerd waardoor je lichamen erg goed moet verbergen. Optioneel kun je een val aanbrengen op een lijk. Veel van dit soort handelingen kosten wel tijd en zijn niet in een poep en een scheet voltooid. Ook bijvoorbeeld het plaatsen van een mijn of het helen van je wonden, moet je even de tijd voor nemen in deze game. Planning is dus van e entieel belang.
Je zult in deze game veel gebruik maken van de minimap, waarop troepenverplaatsingen duidelijk te zien zijn, en van je verrekijker om alvast een blik vooruit te werpen. Met een handige meter bovenin beeld, kun je in één oogopslag zien of vijanden zich bewust zijn van je aanwezigheid. Maak ook gebruik van meerdere saveslots, want je kunt jezelf behoorlijk gemakkelijk in de nesten werken, zonder dat je er vervolgens nog heelhuids uit weet te komen. Soms overkomt je dit pas een vijf- of tiental minuten later, wanneer bijvoorbeeld toch ergens een dode soldaat ontdekt wordt.
Een centraal onderdeel van deze game, is het lenen van vijandige uniformen. In haast iedere mi ie zul je één of meerdere uniformen van de vijand afhandig moeten maken zodat je zelf ergens naar binnen kunt sluipen. Het is hierbij van e entieel belang dat je een uniform draagt zonder bloedspetters. Je zult vijanden af en toe dus zonder bloedvergieten moeten verdoven, door bijvoorbeeld chloroform te gebruiken. Ook moet je rekening houden met de wapens die je bij je draagt, evenals je backpack. Als dit er allemaal te Ru isch uit ziet, dan ben je alsnog het haasje. Ook is het zo dat sommige soldaten en officieren nog altijd in staat zijn om je zelfs in vijandig uniform te identificeren. Deze personen dien je dan ook koste wat kost te ontlopen. Gelukkig worden deze personen duidelijk middels de minimap weergegeven.
Death to Spies is een behoorlijk diepgaande game waarbij je meer moet nadenken dan in veel vergelijkbare games. Je zult voor iedere mi ie weer uitgebreid de tijd moeten nemen. Gelukkig werkt de bediening behoorlijk intuïtief en is de interface bijzonder duidelijk vormgegeven. Buiten wat typische foutjes in de kunstmatige intelligentie en de collision detection, komt de game ook aardig afgewerkt over. Kortom, je zult niet snel ruzie krijgen met deze game, iets waar Oost Europese games nog wel eens berucht om staan. Op grafisch gebied loopt de game wel een aantal jaartjes achter en zoals eerder gezegd is de presentatie nogal droogjes. Wanneer je hier echter niet zoveel om geeft en vooral lekker tactisch aan de slag wilt gaan, dan zou Death to Spies wel eens een aardig vermakelijke game kunnen blijken te zijn.