Als fervent liefhebber van geweldige verhalen, mythen en sagen, was ikmaar al te blij om aan deze game te beginnen. In mijn ogen zijn er maarveel te weinig games gemaakt die teruggrijpen op het verre verleden, endit dan ook goed doen. Ancient Wars: Sparta biedt heel veel plezier,aantrekkelijke beelden en een leuke reeks campagnes. Toch blijft eriets mi en.

Het spel mist sfeer. Zo, het is gezegd. De mechaniek, waar ik zo nog opterug kom, zit goed in elkaar. Sterker nog, het staat als een huis.Grafisch heeft een mens niets te klagen, de mannetjes vliegen soms allekanten op als een katapult inslaat, de pijlen vliegen alle kanten uit,evenals sommige speren. Als een val dichtklapt rollen de mannetjes metde grote stenen mee, met de dood tot gevolg. Maar al met al blijft diesfeer een mi er. Wat bedoel ik dan met sfeer? Nou, mi chien zit ik ergewoon helemaal naast en maak ik van een mug een olifant, maar deSpartanen zijn gewoon niet stoer.

Dat komt naar voren in de in-game filmpjes. De stemmen zijn niet stoer,maar 'gewoon' niets anders dan normaal. Zonder gevoel ingesproken zouik haast zeggen. Ze zijn niet grofgebekt, komen niet arrogant over(Spartanen hebben altijd gedacht de beste van het beste te zijn,absoluut als het op oorlog aankwam) en dat vind ik een hele grotemi er. Bij de Perzen en de Egyptenaren is dit minder, maar ook hierzijn de stemmen lichtelijk emotieloos ingesproken. Dit alles terwijl inhet spel zelf bij elke dode het bloed rijkelijk vloeit, en dus best welwat ‘gore’ details toont. Het is allemaal zo wi elvallig, het isgewoon jammer!

Goed, dat hele sfeergedoe is afgesloten, wat doet de game goed? Nou,heel veel! De gameplay is uitgebreid en laat je op de een of anderemanier gedwongen gebruik maken van tactieken. Het is niet wijs omalleen maar zwaardvechters naar voren te sturen als de tegenstander(s)met boogschutters of cavalerie aan het stoeien is.

Vallen maken een groot onderdeel uit van de veiligheid van je basis endaarin zijn ze ook nog eens heel erg effectief: een stapel rotsen neemtzo het middenstuk van een aanstormend leger mee als ze onderuit gehaaldworden. Een val vol met speren neemt zo de eerste vijf soldaten mee uiteen aanvalsmacht, waardoor een opening voor jouw troepen gecreëerdwordt.

Tevens kan je basis omgetoverd worden in een zwaar fort, inclusiefgrote, dikke muren met torens aan alle kanten ter beveiliging. Hetgrondstoffen vergaren is ook niets anders dan gewend met hetgebruikelijke goud en hout verzamelen. Wel leuk is dat, hoe groter jeleger is, des te meer voedsel deze gebruiken. Ja dit is niets nieuws,maar wel de uitwerking ervan. Elke unit is verantwoordelijk voor eenx-aantal voedsel per tijdseenheid. De boerderijen die je bouwt om hente ondersteunen leveren x-aantal voedsel per tijdseenheid. De tellerzie je real-time op en afgaan, dus zo kun je dusdanig je legeraanpa en mocht je in een kritieke toestand komen.

Het leukste vond ik nog wel de mogelijkheid om, bij het produceren vanje units, zelf hun uitrusting te kiezen. Voordat je namelijk mannetjeszomaar uit je barrakken kan laten staffelen, zul je deze eerst moetenvoorzien van alles wat technologisch mogelijk is op dat moment. Het kanbijvoorbeeld pas beginnen met het geven van een simpele speer aan eensoldaat, die sla je dan op, en dan kun je vervolgens de speermannenrekruteren. Als je echter een aantal technologieën rijker bent, kun jejouw manschappen wat rijkelijker bedelen. Verschillende soortenschilden, zwaarden, speren, bepantsering etcetera. Dit alles drijft dekosten van de eenheden wel omhoog, maar geeft tegelijkertijd een veelsterkere strijder.

Uit al het bovengenoemde komt eigenlijk een ijzersterke game naarvoren. En eigenlijk is het dat ook wel. Toch blijft me die sfeermi erdwars zitten, maar mi chien moet ik me gewoon niet aanstellen. AncientWars: Sparta wordt gewoon leuk! Punt.