De harde hip hop die uit de speakers bonkt, halfnaakte dansere en en lekkere drankjes leiden ons maar een paar minuten af voordat we onze Xbox 360-controller in de hand nemen en aan de slag gaan met Blood on the Sand. In het introfilmpje wordt het belachelijke verhaal uit de doeken gedaan. Fiddy houdt een concert in een fictief, door oorlog geteisterd land en krijgt als beloning voor zijn optreden een gouden schedel. Die wordt echter voordat het de handen van de ruige rapper bereikt gestolen door de lokale oorlogsbaron van het land. Dat laat 50 Cent natuurlijk niet zomaar gebeuren, dus gaat hij er op uit om zijn beloning te claimen.
Dit onzinnige verhaal is niet meer dan een kapstok om alle actie aan op te hangen. Voor diepgang moet je logischerwijs niet deze game gaan spelen. Als je echter ongecompliceerde actie zoekt, dan blijkt Blood on the Sand een oerdegelijke optie die wel heel erg leentjebuur heeft gespeeld bij games als Gears of War. Desondanks of mi chien wel juist daardoor wist Blood on the Sand verra end te boeien tijdens onze speelse ie.
Blood on the Sand kent een goed functionerend dekking ysteem. Net als in Gears of War kun je eenvoudig schuilen achter alles wat je in tegenkomt en er weer net zo snel achter vandaan duiken om je tegenstanders, in dit geval soldaten van de oorlogsbaron, tot een bloederige ma a te herleiden. En net als in Gears of War, en mi chien nog wel meer zoals in Army of Two, doorloop je het spel met een compagnon. In het geval van 50 Cent is dat een ander lid van de G-Unit, de bende rappers waartoe Fiddy behoort. Je compagnon wordt bestuurd door de computer of door een medespeler en kan je helpen door zetjes te geven om op moeilijk te bereiken plaatsen te komen.
Een andere game waar Blood on the Sand aan doet denken is The Club. Net als in die game kun je gevechten aan elkaar rijgen door snel achter elkaar je tegenstanders neer te schieten. Zo krijg je een steeds grotere score en de beschikking over speciale aanvallen. Deze gebruik je door dicht bij een vijand te komen en hem een paar flinke klappen te verkopen. Daarna zal 50 Cent een brute move uitvoeren die de tegenstander uiteraard niet overleeft. Het is gewelddadig en totale onzin, maar het is ook wel weer hilarisch.
Blood on the Sand is simpel van opzet. Je ramt en schiet je een weg door de erg op elkaar lijkende levels. Alle omgevingen hebben dezelfde omgevingen en kleurgebruik en ook de vijanden ogen en bewegen allemaal hetzelfde. Dat maakt de eerste anderhalf uur niets uit, want dan is de actie nog dik genoeg om voor een hoop vermaak te zorgen, helemaal in vergelijking met de vorige game van Fiddy. Daarna begint de eentonigheid de game parten te spelen. De verveling slaat toe en het spel doet te weinig om fris uit de hoek te komen. Een ritje met een tank terwijl een hele stad om je heen aan gort wordt geschoten is even leuk, maar van korte duur. Daarna volgt het rondlopen en schieten weer.
Blood on the Sand heeft gewoon prima besturing (dat was in het vorige deel wel anders) en leuke gameplay, maar is enorm eentonig. De vraag is of dat gedurende heel het spel zo blijft. Toch lijkt het er op dat fans van de rapper een betere game gaan krijgen dan het misbaksel van een paar jaar terug.. Hopelijk is dat, gecombineerd met exclusieve nummers van Fiddy in de game, genoeg reden voor hen om zich niet opnieuw bekocht te voelen. Ondergetekende was een grote scepticus en heeft helemaal niets met de artiest, maar als hij zich zelfs enkele uren wist te vermaken dan doet Swordfish Studios toch iets goed.