Blazing Angels: Squadrons of World War II speelt zich af, zoals de naam al doet vermoeden, in de Tweede Wereldoorlog. In de game zit je in een groep, genaamd de Blazing Angels. Deze groep bestaat uit Tom, Frank, Joe en natuurlijk jijzelf. Je teammaten zijn typische Amerikaanse nationalisten die je het gevoel geven dat het echte helden zijn, of dat ze dat in ieder geval willen zijn. Waarom ze erin zitten is mij nog steeds niet echt duidelijk, want in elke missie schiet elke teammaat hooguit één vliegtuig uit de lucht, als je geluk hebt. Spraakzaam zijn ze, maar ze vallen eigenlijk heel de tijd in herhaling. Aan Joe kan je nog wel iets hebben, want hij kan op onverklaarbare wijze 'opeens' je vliegtuig repareren, waardoor gelijk de spanning uit het spel wordt gehaald. Je tegenstanders zijn eigenlijk hetzelfde. Althans, die zijn er nog om uit de lucht te halen, wat soms erg makkelijk is. Ook zij willen wel eens praten via je radio (met een ongelofelijk mislukt Japans accent), maar ook die vallen vaak in herhaling.

De single-player campagne bevat maarliefst 18 missies, die verrassend genoeg nog best afwisselend zijn. Je zou verwachten dat dit soort games erg eentonig zijn door alleen maar die Moffen en Jappen neer te schieten, maar niets is minder waar. Natuurlijk zitten er wel dat soort missies in, maar je hebt ook missies die vooral draaien om het bombarderen van schepen, tanks of soldaten aan de vaste grond. Maar ook missies waarbij je torpedo's moet afschieten op afweergeschut van je tegenstander of foto's maken van een geheim Duits kamp midden in een zandstorm.

Met het sfeertje in Blazing Angels zit het in ieder geval wel goed. Aan het kleurgebruik, de vliegtuigen en een aantal andere dingen merk je echt dat het WOII is en door de goede muziek voel je je soms wel een grote held omdat je al die Moffen naar de zeebodem hebt verhuisd. Ook heb je al snel het gevoel dat je écht snel vliegt. En, zoals het ook moet zijn, is het vlieg zelf ook nog eens vermakelijk. Het feit dat je looping, schroeven en combinaties daarvan kan maken helpt daar ook nog eens bij.

Ook grafisch zit spel gewoon erg goed in elkaar. Vooral de omgevingen en je eigen vliegtuig zijn best indrukwekkend. Ook monumenten als de Eiffeltoren en de Big Ben zijn in de game verwerkt, die bovendien erg gedetailleerd zijn. En het geeft altijd een kick als onder een brug of de Eiffeltoren vliegt.

Maar de fun van deze game zit hem toch echt in de multiplayer. Althans, die zat in de multiplayer. Over Xbox Live zal je in ieder geval rond deze tijd weinig matches zien en als je er eentje host, zal het lang duren voordat er eentje naar je toe komt. Als je deze game dus koopt voor de multiplayer, zorg er dan voor dat je een paar vrienden hebt met deze game. Als die missie voltooid is, begint de lol pas echt. Zowel in co-op als gewoon één grote party met 20 vliegtuigen.