Het is natuurlijk geen echt geheim dat Astro Bot: Rescue Mission ongelooflijk goed is: de game wordt wereldwijd de hemel in geprezen en ook op Gamer.nl is de lof ontzagwekkend. Maar virtual reality is nog altijd een niche, een technologie waar nog maar weinig gamers in hebben geïnvesteerd. En wanneer je iets niet in je bezit hebt – en dat ook niet van plan bent te hebben – ben je als mens toch snel geneigd oogkleppen op te zetten en het nagenoeg volledig te negeren. Ondanks de vele lofzangen is de hype rondom Astro Bot dan ook lang niet zo groot als, ik noem maar wat, een Red Dead Redemption 2 of een God of War.

Ook ik heb me schuldig gemaakt aan het negeren van virtual reality. Doodzonde natuurlijk, zeker aangezien ik over games schrijf voor mijn werk en dus eigenlijk van zoveel mogelijk gebieden op de hoogte behoor te zijn. Het is niet dat de technologie mij nooit trok, maar ik had gewoonweg geen zin om erin te investeren, zeker niet voor zo’n 400 euro. Pas toen rond Black Friday de PlayStation VR-helm voor de helft van dat bedrag verkrijgbaar was, gingen die oogkleppen af en was ik opeens geïnteresseerd.

Als je een aankoop van een ‘nieuw’ gameplatform plant, dan ga je natuurlijk op onderzoek uit wat er zoal voor verkrijgbaar is. Spellen als Rez Infinite en Tetris Effect trokken meteen mijn aandacht vanwege hun trippy audiovisuele effecten, en zelfs ík wist ondanks mijn bovengenoemde oogkleppen dat het de moeite waard was om Resident Evil 7 in vr te ervaren. Daarnaast kwam één naam op elke website en elk forum steeds maar terug: Astro Bot.

Gameplayvideo’s doen, zoals bij elke vr-game, absoluut geen recht aan de genialiteit van dit spel. Toch besloot ik de gok te wagen en het spel bij mijn PSVR te kopen. Ik ben een groot platformfanaat (niet voor niets schreef ik vorig jaar in deze rubriek over Super Mario Odyssey) en al die mensen die de game aanprijzen kunnen toch niet allemaal ongelijk hebben?

Nou, dat hebben ze ook niet. Ik schreef in het eerdergenoemde artikel over Mario Odyssey vorig jaar al over het wauw-moment dat ik ervoer toen ik voor het eerst Super Mario 64 speelde in een winkel. Het is haast onbeschrijfelijk hoe uniek het is om een game te spelen die je voor het eerst bewust maakt van een compleet nieuwe, virtuele dimensie. Je moet aan de ene kant opnieuw ‘leren lopen’, en aan de andere kant word je overweldigd door opkomende gedachten aan compleet nieuwe mogelijkheden die met deze nieuwe technologie mogelijk zijn.

Dat bracht Super Mario 64 in 1996 voor een hele generatie gamers teweeg, en dat doet Astro Bot ook voor de mensen die de vr-sprong aandurven. In feite is het een simpele 3D-platformer in de stijl van Super Mario 3D World, waarin je redelijk lineaire routes aflegt op in de lucht zwevende platformlevels. Maar het is daarnaast zoveel meer, en dat is alleen te begrijpen door zelf een PSVR-helm op te zetten en het spel op te starten.

Het moment dat de game je in het eerste level dropt vóél je dat je fysiek in de spelwereld aanwezig bent. Je ziet de controller die je vasthoudt digitaal op het beeldscherm en elke beweging die je maakt of knop die je indrukt wordt natuurgetrouw weergegeven. Astro Bot zelf loopt voor je uit, achter je langs of naast je. Ondanks dat ik in een warme kamer zit, vind ik het tijdens het spelen iets frisser worden, omdat ik in het spel zie dat ik in de wolken hang. Virtual reality tovert een verder redelijk generieke – maar goed in elkaar stekende en bovendien überschattige – platformer om tot een compleet nieuwe ervaring die ik nooit eerder heb meegemaakt.

Ik kan hier uitgebreid vertellen dat het spel je uitdaagt om alle verloren robots in een level te zoeken, je met je hoofd borden kapot kunt rammen en zo delen van levels aanpast, of dat je spelenderwijs allerlei moves ontgrendelt die je interactie met de titulaire robot nog levensechter maken, maar dat is allemaal bijzaak. Het belangrijkste is dat wanneer je Astro Bot voor het eerst opstart, je meteen zo’n wauw-moment ervaart dat Super Mario 64 meer dan twintig jaar geleden teweegbracht. Het klópt gewoon. Aan de ene kant herken je nog steeds elementen uit games van weleer, maar tegelijkertijd besef je in de eerste minuut al dat dit een game changer is, dat dit spel een nieuwe tijd inluidt van mogelijkheden die alleen gelimiteerd worden door jouw fantasie en die van ontwikkelaars.

Wie Astro Bot niet heeft gespeeld, haalt mogelijk de schouders op bij het bovenstaande. Superlatieven gebruiken, daar hebben die gameredacteuren een handje van, toch? Geloof me dat ik het desondanks allemaal meen. Ik smeek het je: mocht je de kans hebben, koop dan een PSVR en Astro Bot: Rescue Mission, of speel het desnoods bij een vriend of vage bekende thuis. Astro Bot is de Messias van virtual reality, die hopelijk van ongelovers een kans krijgt. Laat ons bidden.

Tot en met volgende week kan je op Gamer.nl elke dag een nieuwe Favoriet van de Redactie verwachten waarin we de games behandelen die ons dit jaar het meest hebben gegrepen.