Arknights is mijn uit de hand gelopen gacha-passie

Een anime-tower defense met een grote schep depressie en muziek zo goed dat het mijn hele jaar beïnvloed heeft: zo zou ik de mobiele game Arknights in een notendop beschrijven. Hoewel Arknights aan het begin van 2020 uitkwam, ben ik pas dit jaar begonnen aan de game. Gacha-spellen hebben een reputatie van simpele, ‘domme’ games voor weebs, maar Arknights is toch anders. 

Tower defense 2.0

Op het eerste gezicht is de gameplay vrij simpel: je hebt een groep operators om op een map te plaatsen. Deze kleurrijke personages gebruiken hun wapens en skills om ervoor te zorgen dat allerlei verschillende vijanden niet jouw basis in kunnen lopen. In het begin van de game is het ook zo simpel - de eerste levels geven zoveel ruimte dat het haast onmogelijk is om te falen.

Maar vrij snel laat Arknights zien hoe diep de gameplay gaat voor een zogenaamd simpele tower defense-game. In de eerste levels heb je alleen te maken met simpele vijanden die langzaam lopen en amper aanvallen. Dit slaat vrij snel om. Vooral tijdens de latere delen van het verhaal en de tientallen evenementen in de game krijg je te maken met sterke, unieke vijanden en uitdagende eindbazen. Denk aan magiërs die operators voor tien seconden niet meer laten aanvallen, of een eindbaas die door een mêlee-operator kan lopen waardoor hij niet te blokkeren is. 

In deze moeilijke levels dwingt Arknights mijn kleine brein om te werken. De strategie is tweevoud: welke operators neem ik mee en hoe plaats ik ze? Een Sniper-operator kan bijvoorbeeld vijanden in de vier tegels voor hen aanvallen, dus is het essentieel om ze op een tegel te plaatsen waar ze zoveel mogelijk vijanden kunnen doorboren met pijlen, en dus niet gericht naar een muur. Maar naast de plaatsing is het nog belangrijker om de juiste mensen mee te nemen. Elke operator heeft een eigen unieke vaardigheid en Talent die het verschil kunnen maken.

Neem bijvoorbeeld de Specter, een van mijn favoriete personages. Deze combinatie tussen een non en een haai is bewapend met een kettingzaag in de vorm van een uit de kluiten gewassen pizzasnijder en is een Guard-operator. kan zij het beste aan de frontlinies gezet worden om vijanden te doden. Hiernaast zorgt haar Talent genaamd ‘Abyssal Regeneration’ ervoor dat zij vaak geen Medic-operator nodig heeft, aangezien ze zichzelf heelt. Gepaard met de talenten van andere operators kun je personages elkaar laten buffen tot ze haast onverwoestbaar zijn.

Deze dans van personages, buffs en talenten maakt Arknights diepgaander dan een reguliere tower defense-game. Telkens nieuwe teams en operators uitproberen om erachter te komen wat ze zo speciaal maakt is een van de redenen waarom de gameplay mij zo geboeid houdt. Tot ik alsnog een missie tegenkom waarbij ik na drie uur nog geen oplossing kan bedenken en dan maar een gids op YouTube opzoek. Dank je,

.

Bankroet

Specter is dus best cool, maar hoe ontgrendel je haar of andere sterke operators? Nou, het is niet voor niets een gacha-game. Dit soort spellen hebben over het algemeen mechanieken die te vergelijken zijn met lootboxes: je spendeert punten die je in-game hebt vrijgespeeld om, in het geval van Arknights, nieuwe personages te ontgrendelen. De uitkomsten zijn daarbij willekeurig bepaald: het ene moment krijg je een operator die je nog niet hebt, de andere keer krijg je voor de vijftiende keer dezelfde starter. Je kan ook echt geld inzetten om meer pogingen te verkrijgen. Hier zit natuurlijk de val. Mensen die gevoelig zijn voor gokken en kansspelen moet vooral niet dit soort games gaan spelen. Zelf heb ik hier en daar al wat packs gekocht, maar daarbij wel lettend op mijn bankrekening. Voor mij is het niet veel anders dan een pack kopen in games als Call of Duty: Warzone. 

Naast het ontgrendelen van nieuwe personages kom ik elke dag terug naar Arknights om die personages te levelen en promoten. De grind voor XP-boeken, geld en andere grondstoffen lijkt nooit te stoppen, zeker als ik kijk naar mijn 160 personages van wie er misschien tien het maximale level hebben bereikt. De reden om te blijven levelen is logisch: sterkere personages presteren beter. Daardoor blijf ik in een soort balans waarin ik in Arknights nooit te arm ben en nooit te rijk. Telkens als ik denk dat ik kan sparen voor nieuwe personages, komt er onverwachts iemand langs die ik even snel moet levelen.

Arknights blijft ook steeds nieuwe content ontvangen, waardoor ik nooit lang van de game weg kan blijven. Sinds versie 1.0 uit 2020 zijn er een groot aantal tijdelijke en permanente evenementen en tientallen nieuwe operators toegevoegd. Elke paar weken kan ik wat nieuws verwachten, waardoor de game wordt uitgerust met nieuwe meta of nieuwe lore. 

Liefde voor lore

De lore en het verhaal van Arknights heb ik misschien nog wel hoger zitten dan de gameplay. De algemene setting van de game is vrij simpel: het is een versie van onze wereld waar een dodelijk virus genaamd Oripathy en natuurrampen samenlevingen compleet in hun greep hebben. Als speler ben je leider van een gewapend farmaceutisch bedrijf met de missie om het virus te bestrijden.

Het verhaal en de spelwereld wordt daarbij soms behoorlijk diep uitgewerkt. Een van de belangrijkste terugkerende thema’s is hoe de overheid omgaat met mensen die met Oripathy besmet zijn. Zo heeft Rhodes Island, de factie van de speler, de plicht om mensen die Oripathy hebben te helpen, ook in landen waar de geïnfecteerden gediscrimineerd worden. Daardoor hebben veel plotpunten in Arknights een politiek en maatschappelijk randje.

Dit gaat gepaard met personages die uitgebreid worden beschreven. Het zorgt ervoor dat verhalen in Arknights vaak tienduizenden woorden bevatten. Neem bijvoorbeeld Near Light, het evenement waarmee afgelopen april werd gevierd dat de game tweeënhalf jaar bestond. Near Light is het viertiende ‘grote evenement’, bevat meer dan tweehonderdduizend woorden en de game heeft twee evenementen die zich in dezelfde verhaallijn afspelen. 

Door deze voorgaande evenementen waren spelers al bekend met het land Kazimierz, waar Near Light zich afspeelt. Ook is het hoofdpersonage van Near Light, operator Nearl, al sinds het begin van de game beschikbaar met een ondersteunende rol in het hoofdverhaal. Door al deze voorgaande kennis hadden spelers al een idee waar Near Light zich afspeelt en met welke personages. Op deze manier diept Arknights de spelwereld met elk nieuw evenement verder uit.

Juist Near Light heeft er bij mij voor gezorgd dat Arknights van een leuke game om te spelen tot een uit de hand gelopen passie is uitgegroeid. Het terugkijken van de hierboven geplaatste trailer geeft mij elke keer weer kippenvel.

Toen Near Light uit kwam was ik net een paar maanden aan het spelen en had al een goede groep operators die ik nog aan het levelen was. Ook kwamen de twee evenementen in de maand voor Near Light langs in de vorm van herhalingen. Hierdoor zat ik zowel in gameplay als lore in de juiste positie om aan Near Light te beginnen. Het verhaal greep mij enorm aan, de insteek waarbij je met licht moest werken om operators te plaatsen was zeker voor een beginner een goede uitdaging. Als kers op de taart kreeg ik zelfs de tijdelijke ultra-rare operator uit de gacha.

Sindsdien speel ik elk evenement, heb ik meerder figuren en sleutelhangers, heeft de muziek mijn hele jaarlijks overzicht overgenomen en ben ik zelf in Arknights-cosplay naar Dutch Comic Con gegaan. In januari vieren we het derde jaar. Mijn geld heb ik al klaarstaan.

Arknights is speelbaar op iOS en Android. Lees hier voorgaande artikelen uit de Favorieten van de Redactie-rubriek.