We gaan even een paar weken terug in de tijd, toen in heel Europa nog nationale kampioenschappen Mortal Kombat moesten worden gehouden. De volledige game was toen nog een paar weken weg en daarom werd de op de PlayStation 3 uitgebrachte demo gebruikt om te bepalen wie zich allemaal landskampioen mochten gaan noemen. Slechts vier personages waren te spelen, maar dat deerde niet: ook daaruit wisten Mortal Kombat-vechtja en al snel een favoriet te kiezen. De verschillende Europese landen leverden allemaal netjes een MK-kampioen aan, die vervolgens op 17 april in Birmingham zijn geluk mocht beproeven op het Europese toernooi. Slechts de Engelse naam ontbrak nog, die zou enkele uren voor het Europese toernooi bekend worden, op het Engelse kampioenschap.
Afgelopen weekend was het dan zover en werden negen nationale kampioenen overgevlogen naar Engeland om daar de strijd aan te gaan met elkaar. De beloning: een reis naar Chicago om daar de studio van ontwikkelaar Netherrealm Studios te bezoeken. Ook stond er een arcadekast met Mortal Kombat op het spel en lag er een unieke gouden MK-riem klaar, toch net wat specialer dan de zilveren riem die de kampioenen eerder al kregen voor hun nationale titel.
Laggen man
Nog voor het nationale toernooi van Engeland van start ging, stonden de daarvoor op komen draven spelers al flink te oefenen. Maar waar de Engelsen vol goede moed waren, sloeg de stemming van de finalisten uit de andere landen behoorlijk om. Zij zagen namelijk de Engelse spelers met een hele andere versie van MK oefenen, niet meer met de demo, maar met een previewbuild met veel meer personages. Waar de uiteindelijke Engelse winnaar dus al minimaal een stuk of twintig potjes met de nieuwe versie achter de kiezen zou hebben, daar moesten zij op een snel oefenpotje na lijdzaam toezien hoe hun directe concurrent een voorsprong op aan het bouwen was.
Om de plotseling opgelopen achterstand te beperken, betrad een aantal van de finalisten daarom alvast het hoofdpodium voor wat oefenpotjes. Staand, met een commentator pal naast hen, moesten zij op een groot projectorscherm aanzien hoe elke druk op een knop pas veel later naar een daadwerkelijke actie vertaald werd. De term ‘input lag’, het Kryptonite van iedere zichzelf serieus nemende vechtersbaas, verspreidde zich al snel door de zaal en ook de andere finalisten kregen er lucht van. Iedere deelnemer die alvast een oefenpotje speelde kwam tot dezelfde conclusie: combo’s die in het thuisland, op de bank, achter de tv, nog achteloos konden worden uitgevoerd, sneuvelden nu al bij de tweede of derde aaneengeschakelde vechtbeweging.
Gezonde verbroedering
Geklaag bij de organisatie haalde niets uit: zo was het nu eenmaal, er kon niets meer aan gedaan worden. Er stond wel een scherm onder de projector, maar daar mocht niet op gespeeld worden omdat het een 3D-televisie betrof: een simpele maar minstens verbijsterende verklaring. De ogenschijnlijk ongeïntere eerde houding, die recht tegen het principe van een serieus fighting game-toernooi inging, kon op weinig sympathie rekenen van de inmiddels niet meer zo enthousiaste deelnemers. De Belgische en Nederlandse finalisten toonden zich desondanks strijdklaar en wilden een zo goed mogelijke gooi doen naar de titel. Hun veerkracht liep echter een flinke deuk op toen bekend werd dat de twee in de eerste ronde gelijk tegen elkaar uit zouden moeten komen. Voor gezonde rivaliteit was even geen plaats meer, toen zij realiseerden dat het voor een van hen gelijk voorbij zou zijn.
Het was de Belgische finalist die het lot heldhaftig in eigen hand besloot te nemen: niet door te winnen, maar door met opgeheven hoofd de nog nauwelijks aangeraakte controller in de ring te gooien. Hij had wekenlang zijn zonnebril dragende alter ego tot in de puntjes uitgedokterd, maar hem werd hem meegedeeld dat Johnny Cage kiezen geen optie was. Het zou met Cage mogelijk zijn om een tegenstander in de hoek te drukken en hem zonder tu enkomst al zijn levensenergie af te snoepen. Dat het verbieden van een demopersonage niet eerder gecommuniceerd was, werd afgedaan als een bijzaak. ‘Kies maar een ander personage’, kreeg hij te horen.
Flawed victory
Door het terugtrekken van zijn tegenstander, drong de Nederlandse finalist Ricardo gelijk door tot de halve finale. Zijn tegenstander: Ryan Neal, de Britse kampioen en uiteindelijk ook de winnaar van het toernooi. Het werd een mirror match tu en twee Scorpions, die in de previewbuild onrechtmatig sterk was. De duivelse ninja kon in deze versie namelijk drie keer achter elkaar zijn teleport-move uitvoeren, wat een niet te stoppen combo opleverde die meer dan de helft van een levensbalk afhakte.
Waarom de tot in den treure misbruikte exploit van Scorpion niet tot een verbod heeft geleid, maar het voor iedere finalist nog onbekende trucje van Johnny Cage wel, werd verder niet uitgelegd. Waarom de deelnemerpoule werd aangevuld met nog een Engelsman, toen bleek dat de Italiaanse finalist niet aanwezig kon zijn, in plaats van zijn directe tegenstander de drie punten in de zak te steken ook niet. Dat de aan de Europese winnaar beloofde arcadekast al voor het toernooi naar de Engelse winnaar ging werd dan weer wel verklaard – iets met een marketingbudget - maar viel na alle andere mi tanden net zo min in goede aarde. Begrijpelijk.
Man vs. PR-machine
Natuurlijk blijft ieder kampioenschap een momentopname. Menig wereldkampioen voetbal is de eerstvolgende oefeninterland hard onderuit gegaan tegen een ogenschijnlijk kansloze ploeg, en zo werkt het voor iedere sport, ook gamen. Het probleem zat hem vooral in de organisatie die een serieus kampioenschap voortdurend in de weg stond. Zowel de microfoon van de altijd hard tetterende doch charmante vrouwelijke commentator als het scherm, stonden rechtstreeks ingeplugd in de PR-machine rondom de release.
De keuze van de organisatie om plots een andere versie met meer personages toe te staan, viel ineens ook op zijn plek. Het publiek moest zo vlak voor de release natuurlijk wel meer dan vier personages kunnen zien, een speerpunt van de marketingcampagne dat rechtstreeks in de strot van de mannelijke commentator leek te zijn gestoken. Hij riep tevergeefs de aanwezige spelers op om ook eens iemand anders te kiezen. Maar niemand die zich daaraan waagde, daarvoor was de gele ninja te krachtig. Scorpion Vs. Scorpion...Nobody wins!