Xbox Series S is de console van het jaar

Wat graafwerk door mijn mailbox leert me dat ik de Xbox Series S op 1 januari van dit jaar besteld heb. Het was een aankoop die ik slechts tegenover mijzelf en anderen kon verantwoorden door creatief met cijfers om te gaan. De console zelf kostte destijds 299 euro, en met een handig 'trucje' kon ik er voor de prijs van drie jaarabonnementen Xbox Live Gold meteen 36 maanden Game Pass bij nemen.

Voor pakweg 450 euro zat ik dus tot 1 januari 2024 gebakken. Als ik nou in die tijd alleen de spellen speelde die op Microsofts gamedienst beschikbaar kwamen,  was ik praktisch gratis aan het gamen. Sterker nog, eigenlijk zou ik gewoon dik geld gaan besparen op deze manier. Dat is nog eens een mooi voornemen om het jaar mee te beginnen.

In de praktijk liep het natuurlijk anders. Ik kocht nog steeds games op de Switch, waarvan ik dan nog op de dag van aankoop hoorde dat ze ook gewoon op Game Pass stonden. En ik bleef stug titels voor de PlayStation 5 aanschaffen, want hè, anders had ik die ook maar voor niets gekocht. Toch vond er de afgelopen twaalf maanden een duidelijke verschuiving plaats. De eShop en PlayStation Store bezocht ik nauwelijks meer. In plaats daarvan scrolde ik periodiek door het nieuwe aanbod van Game Pass.

Ook veranderde de manier waarop ik tegen de dienst van Microsoft aankeek. Toen ik het abonnement net had genomen, raakte ik nogal overweldigd door het enorme aanbod. Ik voelde me toen bijna verplicht om alle toptitels die ik nog niet had gespeeld tegelijkertijd te proberen, met als gevolg dat ik geen van deze games genoeg tijd en aandacht gaf. Inmiddels installeer ik mondjesmaat wat spellen die me wel leuk lijken, en meestal weet op zijn minst een ervan wel te beklijven. 

Zo heb ik afgelopen jaar toch best wat gespeeld wat anders voorgoed op de virtuele backlog had blijven staan. Ik noem een Narita Boy, Curse of the Dead Gods, The Artful Escape, Sable, Exo One, The Medium en op de valreep The Gunk en Firewatch, nog zo’n topper die ik gewoonweg heb gemist, maar dankzij Game Pass alsnog een kans ga geven tijdens deze donkere dagen. Ik heb lang niet alles van die lijst daadwerkelijk uitgespeeld, maar ik kan ze in ieder geval afstrepen van dat zeurende lijstje in mijn hoofd. De zeer beperkte schijfruimte van de Series S helpt me daarbij, want ik kan het me niet permitteren om alles maar geïnstalleerd te laten staan. Uit het oog, uit het hart.

Het aanbod van Game Pass is daarnaast dusdanig divers en interessant dat het mijn altijd aanwezige drang om ‘up-to-date’ te blijven op het gebied van games weet te temmen. Ik heb nog nooit zo weinig games gekocht als dit jaar, maar ik heb er meer dan ooit gespeeld. De Series S en Game Pass zorgen er samen voor dat ik net genoeg financieel invested ben om de brede selectie titels een eerlijke kans te gunnen, zonder dat ik daarvoor een tweede hypotheek moet afsluiten. 

In een jaar dat de next-gen consoles nooit op voorraad waren en spellen daardoor nog nauwelijks hun grafische potentie hebben benut, bleek de Series S de perfecte spelcomputer om te ontdekken hoeveel leuks er alsnog op maandelijkse basis uitkomt. Ook al is het op die console dan misschien niet zo mooi als op de Series X of PlayStation 5. Het gaat sowieso nog wel een tijdje duren voordat de game-industrie volledig next-gen gaat. Tot die tijd is de Series S vrij letterlijk de beste console die je kunt kopen. Die andere twee zijn immers niet verkrijgbaar. En geef toe: de Series S is ook gewoon de mooiste van de drie.  

Elke zaterdag verschijnt er een column op Gamer.nl die (meestal) ingaat op actuele gebeurtenissen. Lees ook: